Ba Anansi was eens een zelfredzame spin. Hij had een kostgrondje met verschillende soorten gewassen: van guluntu (bladgroente) tot doti nyan nyan (aardvruchten) en een variatie aan hete pepers voor overheerlijke soep.

Ik ben geboren in 1957, in het ’s Lands Ziekenhuis in Paramaribo. Mijn wieg stond dus in de stad, maar mijn hart en mijn wortels lagen diep in het binnenland van Suriname. Daar, in het oerwoud en langs de brede rivieren, ligt de bron van mijn afkomst en mijn identiteit.

Dilitin! Luister eens!

Daitin! Wij luisteren!

Ik kwam dit laatst tegen op een AfroAmerikaanse site en vond dat jullie het ook moesten lezen. Ik weet dat jij het al wist.

Sinds de jaren zeventig zijn Marrons bezig geweest zich te

Met het doodschieten van een Zwarte tiener in Capelle aan

De keten van de Vrijheidsstrijd:

De Nederlandse regering heeft een fonds aangekondigd voor de nazaten van de trans-Atlantische slavernij.
Groot nieuws, dacht men. Eindelijk erkenning, eindelijk herstel. Maar wie even verder leest, ziet al snel: het is een toneelstuk. Een spel van regels, voorwaarden en uitsluitingen. Het lijkt alsof er hulp komt, maar in werkelijkheid worden er juist deuren afgesloten met bureaucratische sleutels.

Op Prinsjesdag 2025 presenteerde het demissionaire kabinet de Miljoenennota 2026. Koning Willem-Alexander sprak over “verbinding”, “gelijke kansen” nuance en het belang van volwassenheid in het publieke debat. Het resultaat is een begroting die inzet op koopkracht, lastenverlichting en defensie. Wat betekenen eerder genoemde woorden werkelijk voor de Zwarte gemeenschap in Nederland? In een jaar waarin de nasleep van de excuses voor het slavernijverleden nog voelbaar is, en waarin structurele ongelijkheid opnieuw onder de loep ligt, biedt de miljoenennota een spiegel van politieke intenties maar ook van gemiste kansen.