Tante C. belde aan

Tante Corona belde aan.

Ik maakte sputterend de deur open.

"Het komt eerlijk gezegd niet zo uit, tante", zei ik met hand voor mijn mond. "Ja, ik weet het, meisje. Ik ben nog niet eerder bij je geweest. Maar ik zie dat je een plekje vrij hebt?" antwoordde tante C.  Ze plofte met haar dikke kont op mijn bank en begon haar voeten te masseren.

Ik ben moe, mijn lijf doet pijn. Ik kom even bij je uitrusten. Je zult niet eens merken dat ik er ben", beloofde ze met haar hand op haar hart. Ik wist dat ze jokte.

De familie had me al gewaarschuwd. Tante C. is een moeilijk mens en eenmaal binnen bemoeit ze zich met alles en iedereen.

Ze kroop vrijpostig in mijn bed, bleef aan mijn kop zeuren en in mijn benen prikken. En als ik me omdraaide, stootte ik steeds tegen de hitte van haar lijf aan.

Pas toen ik een koude douche nam, werd ze stil, heel stil.

En toen ik stopte met haar weg te duwen, kwam er eindelijk rust.

Gisteren was het tijd om haar uit te zwaaien.

Ze zwaaide gezellig terug. 

Haar gouden armbanden schitterden in de zon.