We zijn meer dan onze hoogtijdagen

Het is sinds 2019 ieder jaar weer raak.

In 2019 pende ik voor OneWorld mijn mening dat Keti Koti niet mijn feest is, maar een moment waarop we de verlichting van witte racisten herdenken; zij kwamen toen immers plotseling tot het inzicht dat slavernij niet hoorde. Zwarte mensen wisten het al, daarom ontvluchtten onze voorouders de slavenkampen. Waarom vieren wij ieder jaar dan het moment dat we iets herkregen waarvan we wisten dat het ons niet moest zijn ontnomen?

https://t.co/gtVXAOpkkQ

— Afro Magazine (@_Afromag) June 30, 2022

Ik opperde mijn "andere" kijk op zaken al in 2017, maar in 2019 kopte OneWorld hem in. En sedertdien word ik ieder jaar rond 1 juli gebeld.

"Is dit meneer Hokstam? Dit is zo en zo van mainstream medium zus en zo. Wij zijn bezig met een programma over inclusie en daarin gaan we het onder andere hebben over Keeyti Kootie en ik was dat aan het onderzoeken voor de presentator. En kom ik nu een heel kritisch artikel tegen waarin u zegt dat het niet uw feest is. Wij willen u graag in ons programma hebben."

"Kritisch?"

Ik hoor dan die grijns van voldoening die die ene journalist ook op z'n muil heeft, iedere keer als hij een zwarte propieter mag interviewen. Ik verbeeld me dat die grijns zegt "Zie je wel, zij zijn het niet eens met elkaar hierover eens. Hier kan ik lekker mee scoren (stoken)."

Vandaag weer.

Tweemaal

Ik grijns terug

"U bent er wel laat bij."

"Hoezo?"

"Het is een artikel uit 2019 ... eigenlijk 2017. Kijk maar, ik had toen een kale kop."

"Ow?!"

"Ja. Heeft u het wel gelezen?"

"Eeuuhh"

En dan even blij "joepie hij bijt" als ik zeg dat mijn mening niet veranderd is ... maar die blijheid vervaagt meteen want dan hint ik dat ik niet die persoon ben wiens mening je één keer per jaar uit de mottenballen haalt. Alsof ik, alsof Zwarte mensen en hun opinies en hun pijn en hun vrijheid en hun viering en hun herdenking, alleen maar bestaan wanneer witte mensen er ineens heel kort even tijd voor maken.

Want dat is toch het hele probleem? Als ik nu opdraaf omdat ik tijdens deze belangrijke dag mijn ten minutes of fame kan halen, dan doe ik toch precies hetgeen dat mijn ogen doet rollen? Dan draag ik toch bij aan precies datgene waarvoor ik waarschuw: dat deze diepzinnige dag niet goedkoop gemaakt moet worden?

Dan ben ik toch alleen maar het vertier op jouw feestje?

Er zijn tig andere kwesties die de Zwarte gemeenschap aangaan die het hele jaar door ook jullie aandacht verdienen en niet krijgen. Zoveel in de zogenaamde minderhedengemeenschappen dat al eeuwen fout zit en dat recht kan worden getrokken met jullie aandacht.  

Er zijn sowieso tig andere kwesties waar je me over kan bellen op ieder moment in het jaar. Journalistiek bijvoorbeeld, kan je veel over leren van mij. En onderwijs weet ik inmiddels ook wat van.

Bomvol onderwerpen waar je Zwarte experts over kan spreken. Ik ken ze. We vullen makkelijk een jaar lang iedere minuut van jullie uitzendingen met nieuwe inzichten over geijkte onderwerpen ... of nieuwe onderwerpen met verfrissende trends. We kunnen dat ... we doen dat dageljjks.

Leuk hoor dat Keti Koti nu in de aandacht zit, maar we zijn meer dan onze hoogtijdagen hoor.

Wacht, ik stuurde drie weken terug een persbericht naar de mainstream media over de zomerschool waarmee we de toekomst van Nederland nu al inkleuren voor kinderen van allerlei pluimage die kansen verdienen. Radiostilte kreeg ik toen. Kunnen we het niet daarover hebben?"

"Uuhm wacht, ik bel u terug."

Radiostile. 

🤣