Treinreis

Door Onias Landveld

Ok…..this is a selah moment. A contemplation if you will, een momentopname tussen tijd en ruimte. 

Deze Griekse tragedie speelt zich weer eens af in de trein. Dit keer richting Nijmegen.. Het is warm, ik heb honger en er is vertraging. Kortom ik ben chagrijnig. Mensen die mij kennen weten dit: Onias houd van spreken, Onias houd van eten. Dus wat zal mij bezielen om in mijn hongerige staat niet te genieten van een ham/kaas croissantje? Een perfecte combinatie van schilferig deeg met gesmolten kaas. Samengevoegd tot een smeuïge omhelzing met een luchtige binnenkant. De ham die sensueel gevleid ligt tegen zijn beboterde omhulsel kijkt mij verleidelijk aan. 

Trillend van anticipatie trek ik dus het servetje terug van dit warme wulpse lichaam. Je boi heeft dezelfde tederheid als een robuuste ridder voor zijn onbevlekte schone op hun bruidsnacht … (oh yes..mi loves mi food) Echter .., net voor ik mijn gehemelte wil introduceren aan de geneugten van deze Franse uitvinding, gebeurt het.

There is a disturbance in the force. Eentje die zorgt voor een zintuiglijke verlamming. Eten is proeven, ruiken en zien. Maar ik zie ... ik zie.. ik zie tenen ... tenen uit slippers ... on-gemanicuurde, eksterogen en eelt hebbende tenen. 

Kalknagels. Met nagellak restjes.

Nou vraagt menig mens zich af, waarom ben je zo boos Onias? Waarom laat je deze vrouw en haar tentakels niet in haar waarde Onias?

Nou mijn beste relatie, omdat deze zuignappen gepositioneerd waren op de rand van de stoelleuning. Ja DIEZELFDE stoelleuning die JIJ aanraakt om vervolgens je vingers af te likken na je Burger king maaltijd. Diezelfde vinger die JIJ nat likt om vlekjes van je kind z’n wang af te vegen. En nu loopt je kind rond met tenen-residue op z’n gezicht. Je tong is nu het stamcafe van verschillende exotische teennagelbacteriën. So yes I’m pissed… 

Wat het erger maakte is dat deze klauwnagels vast zaten aan de voeten van een persoon way past her prime.

Onsuccesvol in haar pogingen om de hoogtijdagen van haar jeugd te hervinden, belandde deze verlepte Shakira aan de verkeerde kant van het beauty spectrum. Dit wezen had zich gehesen in zwart panter leer. Elke beweging die zij maakte liet de stof erbarmelijk kermen.

De katoenboeren van India zouden dit met tranen in hun ogen waarnemen. Wetende dat hun stof die koningen kleedt, is gedegradeerd tot de enige barrière tot de onschuld van mijn croissantje. Een fysieke restrictie die mij en de gehele trein beschermt tegen ongecensureerde heuvels vel en huid. Dames, meer skin is niet automatisch sexy, vooral niet als de huid dienst kan doen als de bekleding van een 1996 Honda accord. 

Dan dringt het tot mij door….mijn inmiddels zachtjes toegedekte croissantje (zijn ogen konden dit niet aan) verspreid niet meer zijn zachte geur...Ik ruik talkpoeder. Tussen de strakgetrokken diepe krochten van haar enkel vlees ontwaar ik streepjes wit.

Ware het maar sporen cocaïne.. Ware het maar opgedroogde restjes China white (go watch the French connection to educate yourself...). Dan had ik haar semi lethargisch overkomen kunnen begrijpen.

Mijn enige conclusie is dat ze de vochtopnemende werking van de talkpoeder ten volste wilde benutten. Dus na zich rijkelijk bepoederd te hebben als een KFC two piece, pakte ze waarschijnlijk de sterkste schoenlepel die ze kon vinden. En met natuurkundige precisie zette ze het hefboomeffect in werking. En zie daar perfect luchtdicht gesealed. Zeker houdbaar tot het einde van de wereld. (die snel komt gezien Trumps acties). 

Deze dame zat zo strak verpakt, dat als ze een scheet liet, ze de luchtbel vanaf haar Gluteus Maximus over haar onderbeen naar haar enkel opening kon schuiven…….

Verdorie… De trein mindert vaart… ik ben in Nijmegen… en ik heb nog steeds niet gegeten...