Toespijs: een Zoetermeerse aanrader die de Surinaamse keuken twist

Door Marvin Hokstam

Hey, dus ik hou van m’n leven he. Ik zal het uitleggen: mijn vak is mijn leven en omdat mijn vak me soms in bijzondere situaties doet belanden, is m'n leven soms bijzonder. Mensen meemaken terwijl ze het beste presenteren dat ze op dat moment doen, is toch prachtig?

Neem vandaag even. Een afspraak om het over wat zaken te hebben met mijn mati Gerald, verschoof door een misverstand van Den Haag naar Leidschendam en we belandden uiteindelijk in Meerzicht in Zoetermeer bij Toespijs Feel Good Food(link is external). "Het beste Surinaamse restaurant van deze streek," zei Gerald zelfverzekerd.

De deur was dicht, maar er waren mensen binnen, dus ik stak mijn hoofd brutaal naar binnen (want ik ben Marvin) en toen kwam Glenda van achter de muur tevoorschijn die de keuken scheidt van de rest van de zaak. Zij en haar vriendin die er was, hadden beiden dat soort welkome glimlach op hun gezicht die je verwacht in een Surinaams restaurant. “De vibe die jullie brengen voelt goed,” zei Glenda aan ons, maar ze vertelde ook dat ze met haar nieuwe zomermenu bezig was en ons daarom niks van de kaart kon bieden.  

Ik snapte de hint niet en wilde al gaan met een knipoog en een "jammer, next time dan maar", maar Gerald begreep de hint wel.

MARVIN ZE BEDOELT DAT WE MOGEN PROEVEN!"

Hoor je z'n ogen rollen in hun kassen?

En toen hadden we het restaurant voor onszelf alleen en kwam Glenda met het ene nieuw culinair kunstwerk na het andere uit de keuken tevoorschijn.

De "Sticky Borgoe Wings" die ze opdiende in een bad van zoete ketjap, waren een regelrechte aanval op wat KFC zegt dat het is. Ik kon de wasbak van het restaurant zien vanwaaruit ik zat, maar mijn vingers wassen leek me zonde; als je ze aflikt lijkt het als het eten niet op is, toch.

Dat gerecht kwam tegelijk met een gedurfd bordje met haar "Nachos Trafasi", gevuld met bakkeljauw of hete kip. "Extra cheeeeeesy!" zei ze erbij.

Ik ben lactose intolerant, dus na twee happen moest mijn handschoen in de ring, maar Gerald vond het fantastisch. Hij kreeg niet alles op, dus er kon een doggy bag mee.

Hij belde naar zijn vrouw thuis dat hij iets van haar favoriete restaurant wilde meenemen, maar ik hoorde hem quasi jokend aan haar zeggen dat die jammer genoeg dicht was. Ik heb zo het vermoeden dat zij er niks van zou krijgen.

Next up was een mandje met gefrituurde okers, gerold in een jasje van  bloem, tempura panko en droge kruiden. “Het is een Southern recept; uit Amerika,” zei Glenda erover. Vandaag werd dus de eerste keer ooit dat ik oker gegeten heb. Lekker man! Een aanradertje voor geen-vleeseters.

En toen, misschien om ons weg te krijgen zodat ze door kon met het testen van haar zomermenu, bracht Glenda ons als laatste gerecht nog een portie gewone saté’s van kipfilet. Ja tja, heerlijk hoor, maar als je net onverwachts bent verwend in een Surinaams restaurant met gerechten die de Surinaamse keuken een beetje uitdagen, dan haal je je schouders op voor gewone saté.

“Dat is inderdaad de bedoeling van de nieuwe gerechten die we nu toevoegen aan ons menu: De Surinaamse keuken, maar dan met een twist,” verklaarde Glenda. 

Ik kon me er wel in vinden. Koken is immers kunst en kunst hoeft zich niet aan regels te houden.

Uit eten gaat niet alleen om het eten, maar om de belevenis en Glenda wist het pakket volledig te maken. Toespijs raad ik je aan, als je in die contreien woont of als je van ver moet komen. Ga eropuit deze zomer; Zoetermeer is echt niet ver!

En, Glenda gaf een subtiele hint dat wat ze ons opdiende, maar een deel is van het nieuwe zomermenu dat ze binnenkort lanceert. Dan vraag je je toch af?

Dus ja, ik hou van mijn leven; zeker als het dit soort onverwachtse ervaringen opdient.

In dit leven gaat het niet alleen om de bestemming, maar ook om de reis. En aangezien jouw leven de som is van jouw belevenissen, is mijn leven met mijn bezoek aan Toespijs vandaag, nog rijker geworden.