Het gaat niet goed zo
T gaat niet goed zo!! Zo word ik net zo erg als die gasten op die plekken waar mensen Timbs dragen met joggingbroeken; waar ik me zo aan erger wanneer ze me stereotyperend bejegenen. En dat wil ik niet.
Het gebeurde vanmorgen bij de benzinepomp. Ik had m’n jas niet aangetrokken toen ik uitstapte en stond bibberend mijn pincode in te toetsen bij het betaalzuiltje. Ik zag hem uit mijn rechterooghoek om me heen hoveren. M’n periveral vision werkt perfect. Zijn bestelwagen met daarop de stickers van zijn bedrijf stond achter hem geparkeerd, bij de andere pomp. Ik dacht dat hij op z’n beurt wachtte.
Maar hij wilde meer.
“Koud he,” zei hij opeens.
Ik keek op, glimlachte terug, bestudeerde hem van kop tot teen. Een jongen van een jaar of 23, bonkig, slecht geknipt blond rommelig haar. Met witte overalls aan, veelkleurig, met kniebeschermers, zoals loodgieters en andere werklui aandoen. Vol vlekken; schoon maar vuil. Zijn bovenste voortanden zitten schuin in het tandvlees en er is een zwarte rand van slecht onderhoud ertussen.
Als ik die bestelwagen niet had gezien zou ik hebben gezworen dat hij het was die met zijn bevoorrechte protesterende boerenmaten een paar weken geleden een file hadden veroorzaakt op de A10, waar ik toen in vastzat. Maar deze gast was vriendelijk! En wilde gewoon even praten.
Hij begon zonder aansporen te vertellen over zijn bestelwagen, dat het nog even kan duren voordat die volgetankt is … daarom begon hij dus maar een gesprek. Dat het een diesel is, dat mijn Alpha er strak uitziet, maar dat het niet waarschijnlijk is dat ik er zoveel in rijd als hij in zijn bestelwagen. “Ik rij wel 200 euro per dag! Moet wel drie keer per week komen tanken,” zegt hij in z’n boers accent.
Hij sleepte ieder koetje en ieder kalfje dat hij zich maar kon bedenken erbij. Vriendelijk als fuck!
En het enige dat ondertussen door mijn hoofd spookte was “waar sta jij in de zwarte Pietendiscussie? Hebben die anti racisten die laatst in Den Haag bekogeld zijn met vuurwerk het volgens jou ook verdiend?”
Ik moest me inhouden om het niet te vragen ....
Ik tankte minder dan ik me had voorgenomen, deed de slang terug, tankdop dicht, wenste hem een fijne dag, stapte in en reed weg. Snel. Want m’n vooringenomenheid irriteerde me.
Door de houding van anderen gedroeg ik me net als die idioot die me aanbood om z’n security guard te worden. Of als "Boer Jan", die man op dat feestje in Zevenhuizen die ervan uitging dat ik de trommel wist te bespelen en me wilde uitnodigen om thuis bij hem muziek te gaan maken met z’n vrouw die de gitaar bespeelde … omdat ik zwart ben.
Ik trok dit soort mensen aan. Als een poepmagneet.
En nu word ik hun.
Dit is niet goed.
Marvin Hokstam
Marvin (HOX) Hokstam journalist, schrijver, educator, habituele dingen-op-hun-kop gooier en uitgever van AFRO Magazine.