BILLEN

Vandaag pak ik de controle terug in het moeras van onzekerheid door lekker op te ruimen. Administratie waar de bewaarplicht ruim over tijd is, scheur ik neuriënd in kleine stukjes en smijt de propjes in de papierbak. Opruimen levert altijd leuke schatten op.

Het bonnetje van de eerste date met mijn lief tovert meteen een vette glimlach op mijn gezicht. De foto uit mijn kindertijd waar ik lief en met onzekere ogen in de camera kijk is herkenbaar: altijd vragen om goedkeuring en het goed willen doen.

Mijn sociaal perfectionisme komt in deze tijd regelmatig voorbij. Hou ik genoeg afstand? Waar is mijn mondkapje?

Standaard heb ik een reserve mondkapje aan de achteruitspiegel in mijn auto hangen. Of twee verstopt in mijn bh. De bewaarplek heb ik afgekeken van mijn oma die daar haar doekoe geknoopt in een zakdoek bewaarde.

Het onzeker meisje zit nu verstopt in een volwassen vrouw die steeds meer haar Surinaamse billen voelt die vol warmte en met zekerheid in het leven staan.

Billen die niet terugdeinzen om hun plek in te nemen en de autonomie te pakken waar het kan. Vandaag is dat met het opruimen van oude papieren, hoe meer oude shit ik weggooi, hoe blijer mijn billen schudden op het geritsel.

Billen die het geen reet kan schelen want controle is er niet in dit circus!