Voor m'n zusters

Door Emmanuel Agyekum

Harmonie, volhardendheid en schoonheid
Je creatie is al volmaakt. Je groei ongemerkt en ongenaakbaar.
Het lijkt haast onmogelijk om alles bij elkaar te krijgen, bewust van je fundering en de onbekende weg voor je.
Het doet pijn als je steeds verder en verder wil gaan, maar daar sta je.
Zonder blikken of blozen voor je uit te staren.
Gefocused op wat komen gaat.

Keer op keer begin je opnieuw.
Je beweegt vooruit, zijwaarts en criss cross. Helemaal niets is jou te gek.
Geduldig wachtend tot jouw schoonheid herkend wordt in plaats van erkend.

Maar jij hebt dat niet nodig.

Niemand hoeft jou te vertellen dat schoonheid jou toebehoort.

Je was altijd verward door de verschillende complexies, vormen, uiterlijkheden, waardoor je niet wilde uitdragen wat god je al heeft gegeven.

Natuur is ons grootste goed; kwetsbaar, onberispelijk en gevaarlijk, maar toch zorgzaam, voorzienend en dragelijk.

Of juist ondragelijk van wat je dagelijks moet ondervinden of nog beter gezegd "accepteren" van hoe men jouw spiegelbeeld wil projecteren. Is alles negatief?

Of is dat slechts jouw perceptie? De nacht wordt immers verlicht door alle prachtige sterren die je ziet ...

Tast je in het donker of kijk je naar boven?

Roep het uit; je bent bijzonder! Open je ogen en weet dat je er klaar voor bent...

Daar sta je dan voor de spiegel. Jouw ogen die diep in jouw ziel inzien dat alles goed zit.

Jouw neus die de waarheid bevestigd en alle zekerheid insnuift.

Jouw mond die aanvoelt als een zacht kussen op een zomerse avond.

Jouw haar dat met harmonie en volharding alles compleet maakt.

Vechten tegen jouw acceptatie, dat ben je gewend.

Maar opboksen tegen dit gegeven slaat jou niet snel uit je tent.

Sla die boxbraids knock out en zie wat het met je doet, want zie daar jouw cornrows doen jou zeer zeker goed...!

---

Emmanuel Agyekum is in het dagelijks leven een business Intelligence sales executive, houdt van voetbal, lezen en schrijven en houdt zich geregeld bezig met sociale activiteiten.