Grandma's hands

Ik trok m'n stagiaire's stoel naar me toe en terwijl ze me aankeek met een rol-oog blik van "wat nu weer?" duwde ik mijn koptelefoon op haar oor. "Luister 's daarnaar" zei ik met die stem die oude mensen opzetten wanneer ze je vertellen dat dingen vroeger beter waren.

Ik had me eigenlijk afgesloten met die headset om te gaan schrijven, maar toen Bill Withers z'n Grandma's Hands aansneed, moest ik het delen. Dit is een favoriet met de meest diepzinnige tekst over de liefde van een kleine zwarte jongen voor z'n oma. 

Grandma’s Hands is soul, is gospel maar meer nog hoor je aan het ritme het weemoedige geklaag in slavernij, singing to ease the pain from slavery’s misfortune. Met zo’n hartgrijpend stuk akoestiek gitaarspel dat van je eist dat je even stopt met wat je aan het doen bent, en luistert. Het soort track die je gebruikt om te dyaffen over hoe muziek eigenlijk moet klinken. Zoals oude mensen doen.

En zij zat het meest dichtbij naast me. Ja, dan wordt je met stoel en al naar me toe getrokken. Dat weten alle stagiaires inmiddels; stage bij mij lopen is van het ene educatieve uiterste naar het andere geslingerd worden. 

Ze deed haar ogen dicht en luisterde, aandachtig. Het resoneerde ergens mee dat ze herkende, maar voor de rest was het niet het soort muziek dat haar boeide. "Wat voor oude ptata mensen muziek is dit?" Ze gaf de headset terug; haar ogen rolden nog.

Ik heb normaliter dan een hele speech klaarstaan, maar dit dus had ik niet verwacht. Het meest mellow stuk blues door een grootheid uit de generatie die temidden en uit hun marginalisatie R&B heeft ontwikkelt en daarmee de aanzet pleegde voor alles dat sindsdien mainstream werd, afdoen als "oude ptata mensen muziek!" Dat is dus je reinste blasfemie!

Maar ze weten niet beter. En eigenlijk zijn wij daar debet aan. Door maar moois te blijven ontwikkelen en het weg te geven. Zodat de volgende generatie het "oude ptata mensen muziek!" kan noemen.

Let maar op: over 20/30 jaar zal ze ook teleurgesteld zijn wanneer haar afrobeat door haar stagaire "oude witte ptata muziek!" genoemd wordt. "Heiligschennis!" zal ze gillen.

Tenzij we dat nu voorkomen. En al dat moois dat de zwarte gemeenschap blijft ontwikkelen, eens echt gaan claimen.