Fijne Dag van de Marrons

Door Hetty Vrede

Een bezoek aan Museum Naturalis in Leiden voor de tentoonstelling “Het bos van Suriname” doet ons beseffen dat de Marron-en Inheemsen cultuur meer en meer van grote waarde wordt voor zowel de Surinaamse als de Nederlandse samenleving. Gesprekken met bezoekers van diverse afkomsten benadrukken dit.

De interesse voor het leven in het bos en wat daaruit is voortgekomen in de lopen der jaren is groot. Als lid van de Marron gemeenschap zie je een bepaalde ontwikkeling. Veel Marronwetenschappers werken samen met instituten als Museum Naturalis of met Universiteiten zoals de Landbouw Universiteit in Wageningen.

Ook op de Anton de Kom Universiteit in Paramaribo studeren veel Marronjongeren. Waar in het verleden, sinds de dagen van slavernij, werd neergekeken op de Boslandbewoners, is hun cultuur en leefgebied nu een topic van groot maatschappelijk belang.

Elk detail van het bos wordt bestudeerd, onderzocht, gefilmd, beschreven en gedocumenteerd. Veel bezoekers van de tentoonstelling vonden dat het hoogtijd is. Waarom heeft het zolang geduurd voordat er aandacht is voor het land, het binnenland?

De heldhaftigheid, moed en kracht van de Marron krijgen erkenning. Mensen durven zich Marron of Boslandbewoner te noemen. Er voor uit te komen.

Voor de toekomst is dat essentieel. Voor de vorming van de identiteit van de jongeren uit deze gemeenschappen is de verdwijning van het schaamtegevoel noodzakelijk. De vorige generatie was bij aankomst in Paramaribo herkenbaar als Marron. Soms door kledingstijl en zoals de ouderen zeggen, ook door hun manier van lopen.

Tegenwoordig hebben veel mensen uit de Marrongemeenschap gemengde relaties met partners van over de hele wereld en kinderen. Marrons leven overal in de wereld. En de cultuur wordt overal naartoe meegenomen.

De Marron gemeenschappen staan ook voor veel uitdagingen. Men vecht voor erkenning van hun grondrechten, voor economische ontwikkeling in hun gebieden, het studeren in Paramaribo ontwricht toch gezinnen en de gemeenschappen. Kinderen moeten ver van hun ouders gaan wonen. Afgestudeerden gaan zelden terug om zich in die gebieden te vestigen.

De grote trek naar Europa.  Mijnbouwactiviteiten en milieuvervuiling in hun gebied. De verlokkingen van criminele activiteiten. Ook normvervaging speelt de gemeenschappen parten. Maar ook de teleurstelling in de sommige regeringen die maar niet in staat zijn om het gebied als volwaardig deel van het Suriname te zien. Enkel als wingewest voor goud-en houtwinning.

Op deze 10 oktober wordt volop aandacht besteed aan de kracht van de Marrons. Er is veel lof voor de overlevingsdrang en moed die nodig waren om te overleven in dat oerwoud.

Ook de ontmoeting met de Inheemsen in het oerwoud wordt bejubeld, niet in de laatste plaats door beide groepen zelf. Dankbaar dat ze in vrede met elkaar het bos gedeeld hebben.

Ook de toenadering van de andere Afrikaanse Surinamers en de Marrons tot elkaar en hun Afrikaanse roots groeit. Cultuurkenners hebben de gelegenheid kennis over te dragen. Kennis is niet alleen macht maar bevordert ook een verbinding en een vredige samenleving.

De nieuwe Surinaamse overheid heeft ook de hand uitgestoken naar de Marrons in Suriname. Een geweldige, doch noodzakelijke stap voor de toekomst. Het gebied van de Marrons en Inheemsen mag nooit meer verwaarloosd en zomaar verpacht worden door onbevoegden.

Namens het Marronplatform wens ik alleen een fijne Dag van de Marrons