Een brief aan mijn kind

Dag lieve schat,

Ik ben het, je moeder. En ondanks je nog niet in de maak bent, laat staan in mijn buik, schrijf ik je toch deze excuusbrief..

Want, mijn lieve schat, het spijt mij. Het spijt mij dat jij in deze wereld terecht gaat moeten komen. Deze wereld waarin een witte huid, blond haar, blauwe ogen en maatje 32/34 de norm zijn. Waarin deze kenmerken superieur zijn aan jouw prachtige caramelgoude of donkere huidskleur die zo zal stralen als de duurste diamant. Waarin jij je op een gegeven moment wellicht onzeker gaat voelen, of jezelf niet mooi zal vinden. Maar denk eraan, jij bent het allermooiste wat er is. Mama zal altijd ervoor zorgen dat niemand dat van jou afpakt.

Het spijt mij dat jij terecht zult komen in een wereld waarin jij, zodra jij je zal verzetten tegen onrecht, witte superioriteitswaanzin en racisme, zal worden neergezet als de angry black (wo)man, de terrorist, de haatzaaier. 

Waarin je wellicht het gevoel gaat krijgen dat jou de mond wordt gesnoerd. Waarin alles en iedereen tegen je zal zijn. Maar denk eraan, jij zal het verschil maken. Mama zal altijd ervoor zorgen dat niemand dat van jou afpakt.

Het spijt mij dat jij terecht zult komen in een wereld waarin de politie eerder je vijand is dan je vriend. Dat 'bescherming van het volk op rechtwaardige wijze' niets meer is dan een sprookje dat eindigt met '... en ze leven nog lang en gelukkig.'

De politie, die er als de kippen bij is om je dood te schieten als je een pakje snoep koopt en met een hoodie over straat loopt. Diezelfde politie die het toestaat dat incompetente vrouwtjes en mannetjes eieren op je gooien, de ruiten van je auto inslaan, de weg blokkeren, je bekogelen met vuurwerk en jou de meest lelijke dingen zullen naroepen en toewensen. Je zal je wellicht onveilig voelen. Maar we zullen voor jouw vrijheid en gelijkheid blijven vechten. Mama zal altijd ervoor zorgen dat niemand dat van jou afpakt.

Het spijt mij dat jij terecht zult komen in een wereld waar racistische karikaturen beschouwd worden als nationaal erfgoed. Waarin de leiders dit karikatuur steunen, ondanks dat de VN al een paar keer aan de bel heeft getrokken.

Waarin de aller, allerslechtste smoesjes de revu passeren om dit te bagatalliseren. Je zal je wellicht niet gehoord voelen. Je zal wellicht geen licht aan het einde van de tunnel zien, maar die komt er. De dag van bevrijding komt er. Mama zal altijd ervoor zorgen dat niemand dat van jou afpakt.

Het spijt mij dat jij terecht zult komen in een wereld waarin jij harder moet werken dan je witte klasgenootjes. Waarin de eindstreep voor jou mijlen verder is dan die van Annemieke of Peter-Willem. Je zal je wellicht moe voelen. Je motivatie zal wellicht verdwijnen, maar jij kan dit. Mama zal altijd ervoor zorgen dat niemand dat van jou afpakt

Het spijt mij, mijn lieve schat, dat ik al het bovenstaande niet weg heb kunnen nemen voordat jij geboren bent. Dat er nog steeds mensen rondlopen met twee chromosomen te weinig, die denken de baas te kunnen zijn over jou.

Maar jij.. jij bent een deel van mij. Jij maakt het verschil. Een geboren Martin Luther King die niet bang is om te vertellen wat je droomt. Een geboren Rosa Parks die voor niets en niemand haar zetel zal opgeven. Een geboren Saartjie Baartman, met rondingen, een prachtige huid vol melanine, die ertegen vecht om te worden tentoongesteld als een wezen, als een alien, als een terrorist. Jij bent mij, en mama zal ervoor zorgen dat jij ertoe doet.

Want jij, mijn lieve schat, jij maakt het verschil.