De zatlap

Gisteren was ik bij de kapper.

Er is iets van je haar laten knippen dat relaxerend is. En gisteren was er allerlei reden daarvoor.

Terwijl een moordende pandemie raast die ons als mensheid nader tot elkaar hoorde te brengen, was het onduidelijk of de racist in het Witte Huis het zou winnen van principe. Vier jaar lang ging hij van het ene schandaal na het andere, noemde zwarte moeders “bitches”, Mexicanen criminelen en verkrachters, en overwegend zwarte landen “shitholes”, deed niks terwijl COVID-19 meer dan 250,000 van zijn burgers uitmoordde, bluft integendeel dat hij het geweldig doet. Hij is een regelrechte disaster, maar toch was de helft van dat land geneigd hem weer een kans te geven want hij zou hen redden van de babybloeddrinkende elite.

Ik was nog nooit zo geïnvesteerd in een Amerikaanse verkiezing, dus ja, de rust die komt van even m’n coiffure bijwerken was welkom.

Bij mijn kapperszaak werken er Nigerianen, Ghanezen en Somaliërs. Warme mensen die zich bekommeren om hun medemens. Het weer wordt kouder, dus de dronkaard van de buurt mag zich binnen verschansen.

Dit is die vent die ik altijd in de buurt zie rondbanjeren. Hij heeft meer alcohol in z’n lichaam dan bloed. Als je z’n bloed zou drinken zou je een helse week van een kater hebben. Bij hem is lopen zwalken. Als hij ooit nuchter zou worden zou hij hetniet overleven. Praten heet bij hem lallen.

Maar hij mag binnen zitten, want dat is wat je doet wanneer het kouder wordt; als hij zijn mond maar houdt.

Ik zag vanuit mijn linkerooghoek hoeveel moeite dat hem kostte. Met alcoholisch bloeddoorlopen ogen, gek hoedje op, een T-shirt met bloemetjes onder een veel te dunne jas en een kraakschone witte broek hing van z’n kont. Hoe lukt het dronkenlappen toch altijd om zich letterlijk en figuurlijk overeind te houden?

De grote widescreen TV in de kapperszaak was op een Amerikaans kanaal en het ging over de verkiezingsresultaten die heel langzaam kwamen binnendruppelen. Terwijl de kapper heel voorzichtig verbaasd aan mijn nieuwe haardos zat, keek ik zijdelings geboeid naar de rapportage en ik mompelde binnensmonds verwensingen en rolde met mijn ogen.

Op gegeven ogenblik vertelde de announcer dat Trump heel goed had gescoord bij Latino’s: Mexicanen en Venezuelanen vooral hadden die racist heel veel stemmen gegeven.

“Het was niet alleen in Florida; door het hele land heen heeft een groot percentage Latino’s op hem gestemd,” corrigeerde een collega van de announcer.

Een derde man die ineens in beeld verscheen was ook verbouwereerd. “I cannot believe that people would vote against their own self-interest,” zei hij. “Ik kan niet geloven dat mensen tegen hun eigen belang zouden stemmen.”

Ik luidop naar de TV:

EXACTLY! People are such fucking idiots. How the fuck you gonna vote for this asshole who doesn’t give a fuck about you! People really hate themselves.”

En toen had ik door dat ik luidop met dat apparaat had staan praten alsof ik thuis was in m'n woonkamer, en de kapper z’n hand had weggeduwd van m’n hoofd.

Hij stond naar me te kijken zo van ehhh en je kon de krekels horen chirpen want normaal zeg ik niks bij de kapper. Niemand zei wat, want waarom lult die vent over de verkiezingen die zo ver in dat andere land plaatsvinden? Te midden van die oorverdovende stilte ging ik weer zitten, geïrriteerd dat ik me had laten zien.

Stilletjes

Springt die dronkenlap ook op.

Yes, he called Mexicans rapists and now they are voting for him …”

Hij lalde nog iets incoherents erachteraan, maar herinnerde zich toen ineens dat hij eigenlijk niet mocht spreken in de kapperszaak, en hij bleef toen zwalkend staan op een meter afstand van zijn toegewezen stoel.

Mijn kapper keek de zatlap strenglachend aan en zei z’n naam alsof hij iets belachelijks had gezegd.

Z'n vriendelijke blik zei woordeloos “sit your drunk ass down.”

En ik dacht glimlachend “maar de dronkenlap is wel de slimste hier”

Dat moment was tekenend voor waar we ons bevinden als mensheid: een dronkenlap wiens leven hem niet meer scheelt, gaat bewuster om met leven dan mensen die bewust denken te leven