Clueless

Als je denkt dat het alleen om George Floyd gaat en alleen in Amerika gebeurt, dan hoorde je het niet al die keren dat er al eerder over gegild werd. Als de huidige uitbarstingen je verbazen, dan heb je niet gelezen wanneer ik schreef; of dacht je daar heb je Marvin weer met z'n zwarte gelul. Dan scrollde je door en ging je kijken naar het nieuwste tiktok filmpje van het nieuwste afrobeat dansje. Dan ben je clueless.

Misschien heb je me erom ontvriend op Facebook.

Iedere zwarte man, iedere zwarte persoon heeft een verhaal over hoe iemand hen hun space op deze aarde niet gunde. Over hoe hen het gevoel werd gegeven dat hun levens goedkoop zijn en niet ertoe doen. En reageerde met "het is erg wat er gebeurt, maar misschien moet je het niet zo aantrekken" of "het is niet zo bedoeld" of "ja erg" en overgaan tot de orde van de dag.

Ik kreeg afgelopen week de vraag waarom ik niet werk voor de mainstream media. "Omdat ze niet ready zijn voor mijn verhalen vanuit mijn zwarte referentiekader," vertelde ik. Omdat ze hun lezers willen behoeden voor dingen die zij nooit helemaal zullen begrijpen, omdat die mijn verhaal nooit ervaren en nooit zullen begrijpen. En dat de mainstream media niet snapt dat ze daar een rol in hebben te spelen.

Dat zijn discussies die ik gevoerd heb met mediabazen.

Een mediabaas die aan me zegt dat zijn lezers in Lutjebroek ook Seedorf en Tan op televisie zien toch? Dus "hoezo krijgen ze niet genoeg andere verhalen' te horen?' Want een paar zwarte mannen op tv is toch genoeg?

Een mediabaas die pocht over hoe divers zijn redactie is, met een filmpje waarin er twee zwarte mensen te zien zijn: de schoonmaker en de dame die eens daar kwam optreden.

En die dan één naam weet te droppen van die ene zwarte columnist die voor zijn krant werkt. Niet eens een journalist weet te noemen dus die regelmatig zwarte/andere referentiekaders en perspectieven brengt. En daar supertrots op is.

Dat zijn diezelfde kranten die nu bol staan over hoe erg het is dat George Floyd doodging en dat er volop opstanden plaatsvinden in Amerika, maar niet doorhebben dat zij een gemeenschap met eenzijdige informatie voeden en dat verandering bij hen begint. Die niet snappen dat het daardoor is dat hun lezers de opstanden klakkeloos "riots" noemen en veroordelen.

Dat zij ertoe hebben bijgedragen dat hun lezers verbaasd zijn door de opstand in Amerika, en niet begrijpen dat de demonstranten niet thugs zijn, maar mensen die moe zijn van de eeuwige knie in hun nek. Dat die mensen al jaren roepen om beter.  En nu zeggen "het is nu wel genoeg geweest"

Dat die oorverdovende roep ook hier genegeerd wordt.

Dat zijn inderdaad dezelfde kranten die stukken publiceren waarin anti-racisme demonstranten als linkse terroristen worden afgebeeld. Die opiniestukken printen waarin anti-racisme demonstranten worden geadviseerd maar naar "hun eigen land op te rotten" want daar valt er meer werk te doen. Die dus zeggen "waarom ben je hier als je normaal wil leven?" “Waarom ben je hier als je mens wil zijn?”

Dat zijn dezelfde media die opriepen dat er even niet gedemonstreerd wordt tegen zwarte piet, totdat er een middenweg gevonden is. Met andere woorden: geloof me nou maar dat het geen pijn is dat je voelt wanneer wij ervan overtuigd zijn dat dat ding dat we doen om je pijn te doen, jou geen pijn doet; dus totdat wij besluiten dat wij ermee stoppen hoef je geen au te zeggen en je te verzetten.

Die media die clueless uitsluiting propageert?

Die media die niet doorhebben dat je tegen racisme kan zijn en tegelijkertijd ook je journalistieke objectiviteit hoog in het vaandel kan houden?.

Daar wil ik niet voor werken. Bewust. 

Dan vertel ik liever op AFRO Magazine mijn verhalen, aan mensen die het begrijpen. Over die keer dat bij de oppas een vader van een kind waarmee mijn zoon zit te spelen, aan mij vraagt wat ik daar doe; over die keren dat mensen angstig hun tas vastpakken wanneer ik langsloop; over die keren dat mensen deden alsof ik niet eens een fiets kon bezitten; over die keren dat ik werd achtervolgd in een winkel door een bewaker die misschien de helft van mijn salaris verdient; over die keren dat mensen gewoon ronduit ONBESCHOFT tegen me zijn omdat ik in mijn huidskleur rondloop; over hoe zwarte jongens aangehouden werden voor dingen die witte jongens gewoon mogen doen. Over ... ach over zoveel.

Die niet nu pas verontwaardigd gaan doen, maar allang snapten dat er meer perspectieven en meer referentiekaders zijn en dat wanneer die allemaal evenveel ruimte krijgen in de media, dat zich zal vertalen naar hoe mensen met elkaar omgaan. Hoe goed mensen elkaar begrijpen. En wederzijds respect voor elkaar hebben.

Dat een eenzijdig beeld tonen een eenzijdig beeld versterkt, waarin één groep het gevoel blijft behouden dat zij superieur is en de rest inferieur. Dat die ene groep daarom het recht heeft haar knie verstikkend te houden op de nek van de rest.

Die macht heeft de mainstream media. Als zij dat nou snapten en dat nou gingen toepassen ...

Dan zou ik er misschien wel voor willen werken.

Nah, nee, niet echt.