‘Ik zeg toch sorry’ theatervoorstelling over Keti Koti en slavernijverleden op tournee

Ik zeg toch sorry een theatervoorstelling van Theatergroep Aluin en Raymi Sambo Maakt over Keti Koti, de dag waarop gevierd wordt dat de slavernij (officieel) afgeschaft werd, is vanaf eind september te zien in de Nederlandse theaters. 

In een tijd waarin steeds meer gemeenten en organisaties openlijk excuses aanbieden voor het slavernijverleden of hun eigen rol in deze periode laten onderzoeken, richten Theatergroep Aluin en Raymi Sambo Maakt hun blik op deze periode in de geschiedenis, waarin de rollen schrijnend verdeeld waren en nog steeds zijn. En waarom blijven de excuses van de Nederlandse regering voor ons slavernijverleden uit? Ik zeg toch sorry was afgelopen juni te zien tijdens Oerol op Terschelling. De theaterpremière is op woensdag 28 september in Theater Kikker. Tot en met half december gaat de voorstelling op tournee.

In Ik zeg toch sorry,  een spannende samensmelting van geschiedenis en actualiteit, komen zes acteurs bij elkaar om de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863 na te spelen. Wat het inleven in deze historische personages doet met de acteurs zelf, hoe ze zich tot het onderwerp verhouden in deze tijd en of het van invloed is op hun onderlinge verhoudingen, wordt langzaam en pijnlijk duidelijk. Want al snel blijkt dat de acteurs niet altijd raad weten met het standpunt van hun personage, laat staan met de mening van hun collega’s. Wat betekent het om anno 2022 ‘sorry’ te zeggen voor iets wat zo lang geleden lijkt?

Ik zeg toch sorry is te zien van dinsdag 27 september tot en met zaterdag 17 december 2022. De speellijst staat op raymisambomaakt.com/ikzegtochsorry. De kaartverkoop loopt via de website van de betreffende theaters. 

Raymi Sambo en Victorine Plante waren klasgenoten op de Toneelschool in Utrecht. Vijfentwintig jaar geleden studeerden ze af en gingen ieder hun eigen weg. Ze kwamen elkaar zes jaar geleden weer tegen tijdens een reünie. Beiden combineren inmiddels het acteursschap met het artistiek leiderschap van een eigen theatergezelschap. Victorine bij Aluin en Raymi met Raymi Sambo Maakt.

Aluin maakte in 2014-2019 een historisch drieluik over de Tachtigjarige oorlog, waarin de keerzijde van bekende heldenverhalen werd belicht. Mede hierdoor ontstond bij Victorine de wens om samen met Raymi een voorstelling te maken over de slavernijgeschiedenis en in hoeverre dit verleden van invloed is op het heden.

Victorine:

Ik vind het een groot gemis dat ik op school zo weinig heb geleerd over dit verleden. Ik kon dit verleden daarom best makkelijk op afstand houden, letterlijk op afstand, dat gebeurde lang geleden. Toen ik me ging verdiepen, bleek alles aan dit verleden oerhollands te zijn: de economische motieven, de angst om ergens voor te betalen, de angst om je verleden onder ogen te komen. Ik probeer met Ik zeg toch sorry deze angst te overwinnen, niet meer bang te zijn om toe te geven dat deze bladzijden pikzwart zijn. Ik zeg ook sorry. Omdat ik het zo lang op afstand heb gehouden.”

De tekst

Erik Snel (Aluin) schreef in nauwe samenwerking met Ayden Carlo (Raymi Sambo Maakt) de theatertekst. Voor de totstandkoming van de tekst gebruikten zij uiteenlopende historische bronnen als: "Wij slaven van Suriname" van Anton de Kom, "De geschiedenis van Slavernij" van Dick Harisson, "Dagen van gejuich en gejubel" van Glen Willemsen. Ook  boeken als “Hallo witte mensen” van Anousha N'zume, “White innocence” van Gloria Wekker en “Utrecht en het slavernijverleden” van Nancy Jouwe liggen ten grondslag aan deze tekst. Hiernaast is uitvoerig geput uit podcasts, columns, romans en persoonlijke gesprekken.

credits:
concept Raymi Sambo en Victorine Plante regie Victorine Plante tekst Erik Snel m.m.v.  Ayden Carlo en Raymi Sambo spel Gabby Bakker, Dennis Coenen, Rochelle Deekman, Urmie Plein, Raymi Sambo, Nard Verdonschot decorontwerp Marcel Dolman kostuumontwerp Anouk van Schie lichtontwerp Benno Barends regie-assistentie Shabnam Baqhiri productie Inez van der Werf, Eva Hermus, Noa Berndsen (stage)