Gisteren leerde mijn zoon me een les die hij van mij geleerd heeft. 

De Venezolaanse ziekenhuisarts Efraim Vegas verandert noodgewongen in een internationaal activist, de enige manier waarop hij zijn land nog kan helpen. Samen met latijnsamerika correspondenten Nina Jurna en Edwin Koopman vertelt hij over de Venezolaanse stand van zaken. Ook Curaçao is als buurland zeer betrokken bij de gebeurtenissen, maar reageert daarop door vluchtelingen gevangen te zetten. Nederland neemt ondertussen een vreemd vage rol in.

“IN AFRIKA hebben ze honger,” zei een student laatst aan me

Gillyon Emanuels die enkele weken geleden ontslagen werd van de rechtsvervolging die was aangespannen door jongens die haar racistisch bejegenden, sprak afgelopen zaterdag tijdens de Antii Racismemars op de Dam in Amsterdam. Hier is haar speech.

Joan de Windt keerde even terug naar Curaçao en interviewde daar drs Richenel Ansano. Kort daarvoor had ze aan de Universiteit van Amsterdam lezingen bij hem gevolgd over Curaçao en de spiritualiteit van toen en nu. Dat smaakte naar meer, en die kans deed zich nu voor.

De eerste keer dat ik dat meemaakte bracht het me goed in de problemen.

De authentieke spiritualiteit van de Afrikaanse voorouders moet door Afro Surinamers beter worden onderscheiden van de Europese kopie

Ik was diep verbaasd en beledigd dat onlangs iemand het lef had mij een n.g.rin te noemen. Hij vroeg verbaasd waarom ik liever een zwarte vrouw genoemd wil worden ipv een n.g.rin.

Babina is in Amsterdam when she introduces herself: “My name