Fotograaf Jefren Mesa maakt alle deelnemers aan het Memre project een foto die representatief is voor het verhaal dat je verteld wil hebben. 

Als kleine jongen moest ik een paar keer per week

Mijn jongste zoon stelde me laatst ineens een vraag die een gesprek lanceerde dat een blauwdruk kan zijn voor hoe we samen de wereld een betere plek kunnen maken.

Rosita Mo-Ajok, 41 jaar, is geboren in Amsterdam; ze is

Mariam Lo-Fo-Wong schrijft voor het Memre project en neef Andrej

Het gebeurt zeker één keer per dag dat ik uit mijn social media pauze treed en dan beland in een thread over de bitch-slap die over de hele wereld te horen was en haar al meer dan een week in de ban houdt.

Doo Sjolanda Velland De voorstelling begint rustig en wordt langzaam opgebouwd.

Wanneer ik mijn huis opruim ben ik twee dagen zoet met het lezen van oude brieven en het bekijken van vergeelde foto’s. Tijdrovend. Blijkbaar kan ik ook niet gericht door de archieven bladeren…steeds opnieuw een intrigerende naam, een interessante plantage of een eigenaar waar ik meer van wil weten. Onrustig maakt het me ook. Ik voel de neiging om naar onze minister-president te schrijven; ‘zeg, ik krijg nog geld van u’.

​​​​​​​“Yay, de maskers mogen er weer af!” verzuchtte iemand naast me afgelopen week. Blijheid alom, want na bijkans twee jaar mocht dat vrijheid ontnemende, onderdrukkende lapje weer van ons gezicht. Yay. Het zou in dezelfde week zijn, dat Vladimir Putin de aanval opende op Ukraine en daarmee op een historische dag 22-2-22, de wereld dompelde in een zoveelste crisis.