Vrijheid

Door Marvin Hokstam

Ik had eens een opdracht om een documentaire over een gevangenis te maken, dus ik was er twee weken lang iedere dag met een cameraman om te filmen. Die gevangenis zit majestueus op de top van een berg. Een smal weggetje kruipt langs de wanden naar boven en als je er bent is het uitzicht op de azuurblauwe zee adembenemend prachtig.

Nooit gesnapt waarom juist die heerlijke plek gekozen was om gedetineerden weg te stoppen.

Een hooggeplaatste vriend van me die naar beneden getuimeld was, zat er toen ook, samen met een heel bekende pooier in een cel van een paar meter in omtrek.

Ik vroeg me af hoe ze het volhielden in die omgeving; metalen deuren die achter je dichtklangden, gewapende gevangenbewaarders met veelzeggende sleutelbossen die aan hun heup bungelden, die je zeiden wat je mocht doen en wanneer je het mocht doen.

Het meest beklemmende voor mij was staan op het binnenplein, naar de hemel kijken en vliegtuigen zien overvliegen tussen de wolken. Die witte contrails die ze achterlieten tegen de blauwe lucht, leken wel plagerij.

Hoe zal het zijn voor de mensen die hier zitten opgesloten, om te beseffen dat mensen in die vliegtuigen ergens naartoe gaan terwijl zij hier tussen de muren zitten op de top van deze prachtige berg?, vroeg ik me altijd af.

Een zwerver als ik kon zich er niks bij voorstellen.

Vrijheid is een geweldig goed.

Ik kon een zucht van oplichting niet inhouden, wanneer ik mocht vertrekken.

Dat ding is: ik mocht vertrekken.

De gedetineerden mochten na enige tijd vertrekken.

Zij mochten het leven dat ze kenden voordat ze werden opgesloten, weer oppikken.

Het binnenplein van Fort Elmina deed me aan het binnenplein van die gevangenis denken.

Gevangengenomen Afrikanen werden hiernaartoe gedreven uit de donkere duffe kerkers waar ze soms maandenlang in werden gedumpt, om een uurtje te luchten. Zaten ze daar, soms met honderden tegelijkertijd, terwijl soldaten hen in bedwang hielden met hun musketten in de aanslag.

Zij mochten niet vertrekken.

Het leven dat ze kenden voordat ze naar Elmina gekidnapt waren, was voorbij.

Zullen zij ook naar boven gekeken hebben en zo’n arend sierlijk hebben zien rondzweven op de wind? Van z’n vrijheid aan het genieten terwijl zij daar opgesloten zaten, overgeleverd aan gevoelloze gewapende soldaten en cipiers met veelzeggende sleutelbossen die aan hun heup bungelden?

Vrijheid is een geweldig goed.