Niet meer dan een man

Afgelopen zondag liep ik in een winkelcentrum. Mijn zoontje rende voor me uit en zou zo naar buiten de straat op hollen als ik hem niet tot stoppen maande met een flink stuk mannelijke bass in mijn stem. “Stoppen! Nu!”

Hij stopte. De bass in mijn stem had zijn werk gedaan.

Maar voor een oud vrouwtje dat langsliep was het even schrikken. “Nou!” zei ze, achteruitdeinsend voor het geluid dat uit die grote zwarte man kwam. De hand voor haar mond, en met ogen groot vol ontzag keek ze me aan. Ik glimlachte. Schudde mijn hoofd.

Aan dat verhaal denk ik als ik denk aan de zwarte man die neergeschoten werd door een politieman enkele dagen geleden in Eindhoven, in een coma belandde en uiteindelijk overleed gisteravond. En aan die Poolse man die vandaag werd doodgeschoten in De Kwakel. Beide omdat ze “onhandelbaar” en “gevaarlijk” waren.

"Een onhandelbare zwarte man is niet meer dan een onhandelbare MAN."

Ik grapte erover met een vriend van me vanmorgen dat ik naar Baltimore of Ferguson zou verhuizen, want daar is het veiliger voor zwarte mannen.

Nou niet echt, zei hij, want het aantal zwarte mannen dat daar door de politie wordt neergeknald overtreft ons aantal by far; oke, maar twee doden door politiegeweld in twee dagen doet je wel even denken.

“Een boom beklim je niet vanaf halverwege de stam. Om van A naar B te gaan, ga je bij A moeten beginnen te lopen,” vertelde ik woensdagmorgen aan een student.

Misschien wordt het eens tijd dat de politie daarover gaat nadenken. Vorig jaar stond er in een rapport over de Sinterklaas-intocht ongeregeldheden in Gouda van 2014, dat de agenten zich onveilig voelden door de grote aantallen zwarte mensen.

"De aanwezigheid van mensen met een “links georiënteerd” en “negroïde uiterlijk” gaf de politie bij de landelijke Sinterklaasintocht “een onrustig gevoel van veiligheid voor de aanwezige gezinnen”." Dit schreef de NRC uit een proces-verbaal van agenten die anti Zwarte Piet demonstrant Jerry Afriyie arresteerden.

Het lijkt me tijd dat Nederland eens een praktisch lesje “buiten je comfortzone stappen” gaat volgen. Tijd dat begrippen als multiculturaliteit en diversiteit meer worden dan de populaire buzzwoorden die maar worden opgeduikeld wanneer het even goed uitkomt.

Een zwarte man die naar zijn zoon roept in een winkelcentrum, is niet meer dan een MAN die naar zijn zoon roept in een winkelcentrum. Een groep zwarte mensen die zich in een stad verzamelen om te demonstreren is niet meer dan een groep MENSEN.

En met die uitleg is dus een onhandelbare zwarte man niet meer dan een onhandelbare MAN.

Een boodschap daarom aan die schietgrage agenten: dat je een onhandelbare man niet aankan zegt meer over jou dan die man. Een politieagent zou meer moeten zijn dan het vuurwapen dat hij op zijn heup mag dragen. Er zijn zat alternatieven; dat je ze niet kent -of kent maar niet gebruikt- is jouw tekortkoming.

Diezelfde intellectuele tekortkoming die veroorzaakt dat slachtoffers als daders worden behandeld. En dat een politieagent het in zijn broek doet als hij een zwarte onhandelbare man moet arresteren, in paniek raakt en schiet. Tot twee keren toe!. En dat een oud vrouwtje bang wordt van mijn zware zwarte, vaderlijke, doorgaans warme stem. We zijn geen supermensen met special powers en Jedi mind tricks. Niets om bang voor te zijn eigenlijk. Als je twee kogels in ons pompt, gaan we ook dood.

Een vergelijking die iemand maakte enkele maanden geleden, past in deze heel goed ter overweging. De geschiedenis heeft zwarte mannen veel, veeeeeeel meer redenen gegeven om bang te zijn voor witte mannen, dan andersom.

Dus ja, qua politiegeweld zijn Amerikaanse steden als Baltimore en Ferguson de hete plaat tegenover onze druppel hier in Nederland.

Maar met Mitch Henriquez, Rishi Chandrikasing, Ihsan Gürz, Michael Koomen en nu weer deze twee mannen in twee dagen kan ik niet anders dan concluderen dat de eerste stappen van A naar het onvermijdelijke B genomen zijn.