Mijn woensdagmiddag

Door Mimi

Ik liep gisteren in Winkelcentrum Schalkwijk in Haarlem met mijn zoontje.

Op het middenpleintje staat een kraam. Vier witte bejaarde en bebaarde grijze mannen, een bijbellezende witte man van ongeveer 50-60 jaar in een rolstoel en een met een verstandelijke beperking. Ik loop langs en denk nog 'vind je gek dat de kerken leeglopen'.

Op de terugweg staat er voor de kraam een witte vrouw van jaar of 50-60. Vlot en vriendelijk, moderne jas en laarzen aan. Zij spreekt me aan en wil me een boekje aanbieden met een donkere man erop. Dus ik zeg tegen mezelf, ok let op je bloeddruk.

Maar ze was niet opdringerig. Ik zeg 'ik ben geen volgeling van jezus en als de goede man heeft bestaan was hij niet wit. En wat een doorzichtige marketing truc, want als ik nu in jouw kerk kom zie ik vast niet iemand die op die man lijkt of op mij.’

We lachen. We belanden in een gesprek over god. Ik moet haar constant vragen om haar vragen te specificeren, want haar definities kwamen niet overeen met de mijne.

En zo komen we uiteraard bij de trans-Atlantische slavernij en inheemsen van de Amerika’s. 'Ja daar kan ik niets aan doen, zegt ze'.

Ik: “Kijk jij komt zomaar op mijn erf, claimt mijn erf, en wanneer ik mijn keukenmes tevoorschijn haal, trek jij een geweer uit je jas, dwingt me op me knieën en zegt en nu die bijbel lezen'. ‘Of je ontvoert me of betaalt om me te laten ontvoeren, ontneemt me van mijn naam, geschiedenis, cultuur en goden.’

Ze zegt ‘ze zo heb ik niet bekeken"

Zij had t ook over god, wat is dat dan. En toen bedacht ik mij dat wel geloof in een god of zoiets. Maar geen man. Genderloos. Geen heer. Ik geloof wel een soort iets hierna waar je geest naartoe gaat. Geloof ook wel in een soort reïncarnatie.

En toen zei ze iets cruciaals. Dat als je gelooft dat god ook in jou zit dat je dan toch de behoefte voelt om contact te hebben.

Ik: 'god, de entiteit om het even aan jouw definities te linken, dat ben ik. We hebben allemaal dat wat mensen spiritualiteit noemen. Daarom ervaren mensen dingen als telepathie. Dat zit verbonden aan je ziel. Als je doodgaat sterft alleen je lichaam. Je omhulsel is uitgedient. Dat heb ik dus in mij. Ik hoef niet te connecten met iets buiten mij. Ik moet connecten met mezelf, met mijn spiritualiteit. En daarom ben ik mijn eigen godin. Ik moet mezelf vereren. Mijn lichaam is mijn tempel.’

Het was toen even stil … zij leek verbaasd, geschokt eerder en ik ook van wat ik net allemaal in volle overtuiging had uitgesproken. En waar ik me opeens bewust van werd..

Gelukkig was mijn zoontje inmiddels erg ongeduldig geworden en kon ik zijn 'gaan we?' niet meer negeren. Ze bedankte me en zei me dat ze hier diep over na ging denken.

Dat was dus mijn woensdagmiddag.