Een overpeinzing

Soms overdenk ik te veel ik heb dan de drang om te schrijven! So I did again..

De helft van mn 'fb friends' zal denken ooh daar gaat ze weer met haar onzin .. but you know what I do not care anymore dit zijn mijn gedachtes mijn gevoelens mijn boosheid mijn verdriet mijn FACEBOOK. Je kan altijd op de unfriend or unfollow button drukken.

Anyhow ... toen ik nog op de basisschool zat en geschiedenisles kreeg over de holocaust dacht ik wauw wat erg dat mensen zo kunnen zijn. Elk jaar op 4mei herdenkt Nederland de slachtoffers die zijn heengegaan tijdens de 2e wererldoorlog elk jaar zijn wij 2 minuten stil voor alle vrouwen kinderen en mannen die zijn heengegaan tijdens de oorlog. Elk jaar op 5 mei word er gevierd dat de oorlog voorbij was. Elk jaar weer. Vreselijk wat er toen gebeurd is.

Toch kan ik niet helpen om mij af te vragen waarom er geen dodenherdenking is voor de mensen die bijna 400 jaar lang als slaven moesten werken. Waarom is er geen nationale dodenherdenkingsdag voor alle kinderen, vrouwen en mannen die zijn vermoord tijdens de slavernij?

Waarom is er geen bevrijdingsdag voor de mensen die toendertijd zoveel hebben geleden, voor de mensen waarvan hun geschiedenis is afgepakt hun godsdienst, namen, huis hun land etc. Waarom wordt er niet gesproken over op scholen?

Ik heb nooit iets gehoord over de slavernij op mijn school .. was de slavernij minder erg? Heeft dat geen erkenning nodig? Zijn zwarte levens minder waard? Elke keer wanneer ik praat over de slavernij lijkt het alsof ik de blanke mensen beledig alsof ik me moet schamen om het bespreekbaar te maken. 

Waar is die erkenning van het blanke volk... Mijn bek viel serieus open toen er een film werd gemaakt over Michiel de Ruyter .. De zogenaamde volksheld van Nederland like what the f ... hoe durf je gewoon hoe durf je... 
Ik vraag me af wanneer die erkenning gaat komen!

Er is zoveel meer wat ik wil zeggen zoveel onderdrukte gevoelens die ik heb.. zoveel frustraties zoveel onbegrip... But I will leave it at this..

Have a nice day...

Jaleesa M. Macknack