La vita è bella

Ik probeerde het laatst nog uit te leggen aan een witte vriend: 

Je kunt als wit mens wel zien dat er een zwart mens aankomt. Je kunt als zwart mens niet zien dat er een racist aankomt’. 

Wanneer ik witte mensen zie, zie ik mijn moeder, mijn zusje, mijn opa en oma, mijn man en mijn schoonmoeder. Witte mensen die van mij houden, het beste voor mij wensen en die ik liefheb.

Racisme is niet zomaar giftig, het is ook besmettelijk en overdraagbaar op bijna iedereen die ermee te maken krijgt.

Afbeelding

Laatst een reis naar Rome geboekt met gezinnetje. Over enkele weken vertrekken we. 

Nu na de moord op Alika Ogorchuckwu zal ik daar misschien toch enigszins anders rondlopen. Ik zal daar Italianen zien. Wat zien zij wanneer ze naar mij kijken? Racisten herken je niet zomaar even.

Misschien lopen er op dit moment net een handjevol zwarte toeristen uit de USA, de Antillen of Suriname, lekker chill vakantie vierend door de Italiaanse havenstad Civitanova Marche. Horen ze het op het journaal. 

Over de midden op straat, op klaarlichte dag afgeslachte Alika Ogorchuckwu, onderwijl door omstanders gretig gefilmd en meer niet, praktisch om de hoek van hun lekkere hotelletje…wat doe je dan? Gewoon vakantie blijven vieren lijkt me, maar wel met een andere blik en ogen in je rug. Hakt er onbewust toch in zo’ n nieuwsbericht. 

Dat is het vieze aan racisme, het kleeft. Word je selluf ook een beetje eng van als je niet uitkijkt. Alsof heel Italië opeens besmet is. Moeten we nu voortaan de pizza boycotten?

Een oude vriend zij het al tegen me;

Niet triest van worden, zijn of blijven. Geniet van de warmte van de mensen om jou heen, van de mensen die van jou houden zoals jij bent en geniet van je gezondheid’. (A. de Herdt)

Wijze woorden.

Laten we dat doen. Genieten in het Prachtige Rome, van elkaar en al die Italianen die het leuk vinden dat wij er ook bij zijn. Italië! Here we come!

La Vita e Bella…(Roberto Benigni)