Opinie

Mijn opa van mijn moeders zijde is geboren uit Indiase emigranten die uit noodzaak als contractarbeiders met twee dochters en twee zonen naar Suriname trokken om er een beter leven op te bouwen dan in India. Mijn Opa werd als 5e kind geboren in Suriname. Met zijn broers en zussen hebben we weinig gehad, mede omdat hij trouwde met een zwarte vrouw (mijn oma) en dat werd hem nagedragen door zijn Indiase familie.

‘Herinnering, trauma en herstel’ luidt de titel van mijn Masterscriptie. Een project waarvoor ik maandenlang rond heb gegraven in het collectief geheugen van de Afro-Surinaamse en Afro-Caribische diaspora in Nederland. Een collectief geheugen dat begint bij een ontvoering. Een ontmenselijking.

Vandaag, 10 oktober 2024 is De Internationale Dag van de Geestelijke gezondheid (World Mental Health day). Deze dag werd ingesteld in 1992 door de Wereld Federatie voor Geestelijk gezondheid, onder leiding van Secretaris generaal Richard Hunter, aanvankelijk waren 12 landen betrokken, maar dit is nu een wereldwijde gedenkdag.

Als ole skool journalist die het van zijn eigen penmanschap moet hebben, moet ik altijd glimlachen wanneer ik pseudobloggers mooie, zielloze artikelen zie posten op social media.

’’Ik ben er nog.’’ Het zijn de mooiste woorden die ik iemand de afgelopen tijd heb horen uitspreken. Vandaag precies twee jaar geleden sprak ik Laetitia ook. Het was een compleet andere sfeer. Beladen. Laetitia zat volledig in spanning en onzekerheid. Zou ze langer leven dan de twee à drie jaar die haar nog gegeven […]

“U vertelde dat de directeur op een plantage “vriendinnen” had, die met hem samenwoonden, voor hem kookten en het bed deelden? Ik zou het eerder sexual abuse noemen!”, zegt een vrouw na een lezing “Leven op een Surinaamse plantage tijdens de slavernij”. En dat vrouwen er zogenaamd voor kozen om met een plantage-eigenaar te zijn om hun kinderen een beter bestaan te geven is geen liefde, maar geweld! Sexual abuse is not about love, it’s about power!

Onbewust overdragen van traumatische ervaringen aan opeenvolgende generaties en aan de samenleving. Mensen in volgende generaties merken dat ze trauma symptomen vertonen zonder de traumas zelf te hebben ervaren.

Met verbijstering en afschuw heb ik de documentaire ‘KERWIN’ gekeken. Het verhaal over de racistische steekpartij die de 15-jarige Kerwin Lucas het leven kostte. Vanwege de kleur van zijn huid. Een drama wat mij deed denken aan Amerikaanse taferelen zoals de Central Park Five, waarbij Zwarte mensen geen schijn van kans maken tegen de maatschappij.

De opstand van 17 augustus 1795 op Curaçao, onder leiding van Tula, verdient een nationale herdenking. Aldus Dylan Romeo, coördinator van D66 Caribisch. Aanstaande zaterdag zijn er in het hele land events om de opstand te herdenken. In aanloop hiernaartoe licht Romeo toe dat het niet alleen van belang is om Tula’s strijd en idealen te erkennen, maar deze ook actief te bevorderen.