Er waren geen slaven

Schrijven is persoonsgebonden, want iedere schrijver schrijft vanuit zijn perspectief. Desalniettemin is het belangrijk voor een schrijver om tenminste te proberen zich in zoveel mogelijk andere perspectieven te verplaatsen voordat hij zijn pennevrucht de wereld in gooit. 

Dat dit niet altijd gebeurt werd me vorige week weer eens duidelijk toen wij een persbericht ontvingen over een nieuw boek "Slavenopstand op de Neptunus". Wat moet ik hiermee, dacht ik toen ik het las. 

We besloten het te gebruiken om duidelijkheid te verschaffen over wat we wel en wat we niet publiceren. Gratis les in "hoe behandel je afro-onderwerpen zonder te klinken als iemand die het niet snapt."

Hier gaat ie: 

Een persbericht over een boek dat gaat over

• Een “slavenopstand aan boord van het slavenschip de Neptunus”,
• een rampzalige slavenreis die nauwgezet wordt gereconstrueerd
• “muitende slaven die slaagden de macht op het schip over te nemen”
• heldhaftige weerstand van de “Nederlanders die steun kregen van vele tientallen bewapende Afrikanen en Engelsen”
• “alle opstandige slaven en een groot aantal Afrikanen en Europeanen kwamen om”

gaan we niet publiceren.

Want

• Er waren geen slavenschepen, maar schepen die mensen gingen roven in Afrika.
• Er waren geen muitende slaven, maar mensen die zich verzetten tegen het vooruitzicht tot slaaf gemaakt te worden.
• Er kwamen geen slaven om, maar mensen die geroofd waren om tot slaaf gemaakt te worden en die kwamen om tijdens hun verzet tegen onderdrukking.
• Er waren geen slavenreizen maar mensenrooftochten; laat het niet klinken alsof zwarte mensen een gezellig reisje boekten
• Er kwamen alleen maar mensen om

(drops mic) 

Men presenteert de schrijver als maritiem historicusdie die publiceert over uiteenlopende maritieme onderwerpen, veelal vanuit een Zeeuws perspectief. Het wordt tijd dat hij doorheeft dat wat dit onderwerp betreft, het Zeeuws perspectief achterhaald en niet interessant is voor zwarte lezers.