Zwijgen is voor de Afro vrouw koloniaal goud: #ZegHet
Door Mimi
2 november 2015 stond voor de Social-media-bewuste vrouw in het teken van de hashtag: #ZegHet.
De aanleiding was het verhaal van de Nederlandse Anke Laterveer. Anke werd aangerand door haar date. In haar eigen huis. “Hij zei dat ik gewoon even mee moest werken”. Ze werd niet serieus genomen. De politie wil niets met haar aangifte doen. Anke deed haar verhaal ook in tv programma's en samen met Anousha Nzume en Stella Bergsma bedachten zij #ZegHet. Om het stilzwijgen te doorbreken. Het werd trending topic op social media. Het zwijgen werd doorbroken.
Menig vrouw kroop in de pen en gooide hun in 140 karakters omschreven ‘geheim’ in het openbaar. Vrouwen, van alle kleuren, uit alle landen, weten dat we in een patriarchale maatschappij leven.
De maatschappij waarbij in algemene structuur mannen macht over vrouwen hebben. Society ,de maatschappij, is het geheel van relaties van een gemeenschap. Een patriarchale maatschappij bestaat uit een door mannen gedomineerde machtsstructuur, zowel in de hele georganiseerde samenleving en in individuele relaties .
Menig witte vrouw moet ik zeggen, want de openbaring van mijn Afro Zusters was oorverdovend stil. Wij durfden niet te spreken. Voelden wij ons niet veilig genoeg om te spreken?
De maatschappij is voor Afro vrouwen niet bepaald een save haven. De maatschappij ziet er voor ons net ietsje anders uit. Onze vrouwen bleven stil. Af en toe een ‘openbaring’ maar toch werden er veelal grensoverschrijdende ervaringen met niet-Afro mannen gedeeld.
Terwijl wij, Afro vrouwen weten dat ook binnen onze gemeenschap dit voorkomt, werd er in privé berichten heel zachtjes over gesproken.
Als Afro vrouw zijn wij geconditioneerd niet te spreken over ons lijden. Door het koloniale verleden dragen wij nog steeds de last: ‘Zwijg en Schaamte Cultuur’. Wij dragen zowel de last als de gevolgen. Wij zijn echter niet verantwoordelijk, wij zijn slachtoffer. Niet de daders!
1 op de 3 vrouwen heeft minimaal eens in haar leven te maken gehad met een seksueel overschrijdend gedrag van mannen. Ja ook Afro mannen maken zich hier schuldig aan.
1 op de 3 vrouwen! 80% van de daders is een bekende. Iemand uit de familie, buren, kennissen etc. Bij het volgende uitbundige Familie Feestje, bruiloft of andere bijeenkomst, kijkt u om u heen, en laat dit even tot u doordringen.
Dit houd in dat er gemiddeld in iedere familie minimaal 1 vrouw of meisje is die lijdt. Want seksueel grensoverschrijdend gedrag heeft namelijk gevolgen. En wij Afro vrouwen zijn daar niet van gevrijwaard.
In tegendeel, op 2 november hadden wij niet het privilege om ook ons mond open te doen. Wij dragen de koloniale zwijglast nog steeds met ons mee.
Onze Voor-Vrouwen, onze Voor-Moeders moesten zwijgen. Zij werden stelselmatig verkracht. Zwangerschap was geen uitzonderlijk gevolg. Onze voor-broeders werden gedwongen onze voor-Vrouwen te misbruiken terwijl de geestenzieke meester toekeek terwijl hij de zweep hanteerde. Verdeel en heers. Onder erbarmelijke omstandigheden werden deze kinderen geboren. Hun kinderen. De kinderen voor wie hoogstwaarschijnlijk hetzelfde lot stond te wachten. Hoe moest een vrouw, een moeder hiermee dealen? Er was niet eens tijd om ziek te zijn, tijdens de zwangerschap stonden ze net zo goed op het veld en gingen de verkrachtingen gewoon door in zowel het huis van de meester als in de slavenhuizen.
Onze voor-moeders en vrouwen zijn ook onze Oma’s en Tantes die nu nog leven.
Een mevrouw reageerde op de Facebookpagina van MAD Mothers met: ” Niets is verraderlijker als een moeder die haar hand boven het hoofd van de pedofiele dader houdt, en het kind laat geloven dat het kind zelf niet “spoort” wanneer die het verhaal kwijt wil. Dit is minstens NET zo schadelijk als de incest zelf. Sterker nog.. een hele familie die het slachtoffer als vuil behandelt en als GEK verklaart, wanneer die als enige zich wil losmaken van het incest systeem binnen de familie….Want tja de vuile was buitenhangen, dat hoort toch niet?”
We geven met zijn allen ongewild en onbewust het Straffende stokje door. Ook de Zelfkastijding die de overheerser samen met de Bijbel heeft opgelegd. Maar wij als gemeenschap moeten dit zelf doorbreken. De Keti moet ook doorbroken worden. De ‘zwijg en schaamte’ ketens hangen nog steeds als kogels aan de voeten, Als klemmen op onze halsen.
De meeste vrouwen die een reactie posten op 2 november waren volwassen vrouwen.
Het is vaak op volwassen leeftijd dat vrouwen de moed en de kracht vinden om hun verhaal te vertellen. Sommigen zoeken hulp, psychiatrische hulp. Ook iets waar een taboe op ligt.
Hoeveel Afro vrouwen gaan ‘stiekem’ naar de psycholoog of psychiater? Hoeveel Afro vrouwen slikken dagelijks anti-depressiva’ s of gebruiken allerlei Afrikaanse huismiddeltjes in de hoop zichzelf wat verlichting van de pijn te kunnen geven?
Er zijn allerlei cijfers bekend, maar zoals bij zovele statistieken over vrouwen, gaat het meestal over de witte vrouwen. Maar wij praten niet. De (doorgaans witte) hulpverlener heeft vaak totaal geen notie van onze culturele bagage en onze gemeenschap. En/of het ontbreekt aan ‘ruimte’ waarbij ons veilig genoeg zouden voelen wel te spreken. Er is geen panklare oplossing. Seksueel grensoverschrijdend gedrag heeft voor onze dezelfde gevolgen.
En dan scharrelt de (inmiddels) volwassen vrouw de moed bij elkaar, en overweegt juridische stappen. Verjaringstermijn, is dan de volgende klap in het gezicht.
Het ‘Overkomt’, want onze lichamen zijn geen publiek toegankelijke domeinen. Als de politie de aangifte van de Nederlandse Auke weigert te behandelen, moeten wij verwachten dat onze aangiftes wel serieus genomen zullen worden? Zoals ook bij aangifte van discriminatie en racisme het geval is.
Wat is dan de grens?
Dat is heel simpel.
Van kinderen blijf je af. Dus NEE
NEE = NEE. Ja, het is ook NEE als is dit je wettelijke echtgenote of vriendin betreft
Is de persoon niet in staat, om welke reden dan ook, nee te zeggen? NEE.
Zonder toestemming/instemming=NEE
Maar wat mij betreft mag er ook een NEE komen op kaboela kinderpartijtjes.
Mensen denk na. Wat leren we onze kinderen? De meisjes leren dat hun lichamen niet heilig zijn. Alles en iedereen mag er aan zitten. Kinderlijke onschuld is verdwenen en op jonge leeftijd moet er al sensueel gekeken worden.
De jongens leren we dat ze op zeer jonge leeftijd tegen meisjes mogen aanrijden. En de lichamen van de jongetjes zijn ook niet heilig. En dan zijn er nog de muzikanten die deze jonge kinderen aansporen om de meeste schaamteloze posities aan te nemen. De muzikanten die zichtbaar genieten en zich verlekkeren, waarvan menigeen al beticht is van pedofilie. Ouders die de kinderen aansporen om zo uitbundig en sensueel te dansen en hen belonen.
Gelukkig zijn er ook genoeg kinderfeestjes waar Afro kinderen gewoon kinderen mogen zijn en genieten van heerlijke muziek.
De grens ligt ook bij het maken van opmerkingen. Het is ’onze cultuur’ waarbij vrouwen in het openbaar dikwijls opmerkingen krijgen over hun uiterlijk. Ook in de professionele sfeer. Sommige vrouwen ervaren dit zelfs als zeer vleiend. Maar wat gebeurt er als ze aangeeft er niet van gediend te zijn? Welke opmerkingen krijg de vrouw dan te verduren?
Want omdat wij wereldvrouwen allemaal met dezelfde grenzen dealen, wil niet zeggen dat het voor alle groepen binnen deze grenzen hetzelfde is.
We moeten de vuile was niet buiten hangen, zegt men. Maar we wassen die was gewoon helemaal niet. We laten het precies zoals het is en bergen het op in de kast. Deur dicht. Slot erop.
Het is 2015, neem uw verantwoording, als mannelijk (en) Afro individue, maar ook als groep. Wij moeten Healen als vrouwen, maar we moeten ook Healen als gemeenschap. Maar dat begint door de ketens af te gooien. Samen. Als gelijken.
Maar, begin echter niet zomaar de beerput van een ander open te trekken. De gevolgen kunnen voor het slachtoffer dusdanig heftig zijn dat u deze zeer waarschijnlijk niet zelf kunt opvangen. Lees, luister, Hoor, oordeel niet en bied hulp, veiligheid en vertrouwen.
Hier meer info over de gevolgen voor het slachtoffer van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Lees dit, en ga het gesprek aan in uw omgeving
“Vaak worden kinderen het zwijgen opgelegd over het misbruik. 80% van seksueel misbruik vind plaats in de kring van familie, vrienden en kennissen. Slachtoffers worden bedreigd of er wordt gedreigd om geliefden van het kind wat aan te doen als het kind over het misbruik verteld. De angsten die hierdoor ontstaan zijn overweldigend tot in de volwassenheid en soms een heel leven lang kunnen slachtoffers hier last van hebben. Ook loyaliteitsconflicten met aan de ene kant de band met de dader en aan de andere kant de afkeuring van zijn handelingen maakt het moeilijk voor slachtoffers om naar buiten te komen.” http://www.positievenood.nl/seksueel-misbruik-en-trauma/
Leest u vooral ook het werk “Tapu Sjén” van Usha Marhé. www.ushamarhe.nl.
Net voor plaatsen hiervan, werd mij nog ongevraagd geadviseerd geen persoonlijke verhalen te posten. Welgemeend goedbedoeld advies. Want we zijn al zo kwetsbaar als Afro vrouwen. En toch..
Met de stem van onze voor-Vrouwen, met de stem van onze voor-Moeders, vraag ik mijn broeders en vooral de vaders, luister naar de vrouwen. Luister en vooral Hoor hen. Educate your mind, want als 1 op de 3 vrouwen hiermee te maken krijgt in haar leven, zal ook uw moeder, zuster, nicht, vriendin en hoogstwaarschijnlijk ook uw dochter ervaren dat een man op enig moment in haar leven haar grenzen zal pogen te overschrijven. En zal overschrijden.
Bij deze zeg ik HET, en vraag mijn dierbare Afro Zusters: #ZegHet
Mimi is voorzitter van MAD Mothers NL | “We ALL Rise By lifting (M)Others”