Afbeelding
We were in the land of the Kings and Queens (deel 2)
25 mei 2018 - 08:18
Een groep afro-Nederlanders ging van zaterdag 28 april tot en met zaterdag 5 mei 2018 op een spannend avontuur: met House of Khepera mee op reis naar Egypte. Een gemeleerd gezelschap, op weg naar zelf. Euredice Tauwnaar hield een dagboek bij dat AFRO Magazine mag publiceren. Afgelopen zondag dagen 1, 2 en 3. Vandaag de rest.
Dag 4: Dinsdag 01 mei ’18
Ik was echt geland, mijn energie was neergedaald. Ik zat op een stenen rand van de Tempel van Philea en de tranen stroomden ongeremd over mijn wangen. Ontroerd door de weergaloze schoonheid, de tempel van de vruchtbaarheidsgodin Isis ontlaadde ik mijzelf. Ik nam een beetje water uit de Nijl.
We volgden en strak schema dus vandaag ook naar Het Nubian Museum. Het Nubian museum onderlegt vele theorieën. Prachtige afbeeldingen symboliseren de macht van de zwarte faraos en verwijzen naar de kracht waarmee zij chaos in controle hielden. Hun taak was zorgen voor rust en stabiliteit in hun land. Het land zijn wij.
Een gesprek met een Nubische Rasta over de Surinaamse adjida-drum herinnerde ons wederom dat de taal van muziek toen, nu en overal wordt verstaan. Recognition is everything. De gedrevenheid waarmee de Aswan bevolking handel voert gaat gepaard met oprechtheid die tonen wanneer je met hen in onderhandeling gaat. Het is toch logisch dat als ik jou van dienst ben, jij mij dat in respectvolle waarde toont? Liefst in dollars, maar Egyptische Ponden will do the job too.
Dag 5: Woensdag 02 mei ’18
Om 4.10 stonden we enigzins wat brak beneden; maar vol enthousiasme benutten wij de drie uur reistijd om bij te slapen. Niet wetende dat de geest zich voorbereidde op de ontmoeting met de inmense grote presentaties van ver voor onze tijd. De Abu Simbel Tempel.
Daar aangekomen braken enkele spirits door bij het weerzien van hun ogenschijnlijke reflectie. Zij spraken zich uit, manifesteerden zich en spraken zich uit. Hun pijn weende zij uit. Onbekend zorgt voor onbegrip en wij werden directief geïnstrueerd rekening te houden met de 'anderen'. Dit triggerde nog meer boosheid bij de spirits. De energie legde uit, dat wij zelfs nu nu nu nog steeds worden geremd om de pijn van de opofferingen niet los te laten en het gevoel te bevrijden. Dit terwijl wij het met ontelbare bloed en levens hebben moeten vergelden.
Eyedontha heeft de weg vrij gemaakt om Spirits echt thuis te laten komen. Zie het als de bedevaartstocht naar Mekka. Niet iedereen lukt het. De reis verloopt net zoals de fata morgana waar wij onderweg stoptten. Een mooie symboliek voor vertaling van een manifestatie die verder reikt dan je verbeeltenis. #AbuSimbelTempel
Dag 6: Donderdag 03 mei ’18
De vier-uur lange reis naar Luxor was voor velen de gelegenheid om slaap in te halen. Of om met medereizigers gedachtes en levensgebeurtenissen uit wisselen. De aanwezige serene vibe opende deuren die al langer op een kier stonden.
Er is geen tijd te verliezen; we gaan naar de Tempel van Karnak. Bij binnenkomst werden we gegroet door een meterslange rij sfinxen. Heerlijk struinen tussen de immens grote pilaren, die ons deed wanen in een periode te zijn toen reuzen hebben geleefd.
De tempel van Luxor is bijzonder. Naast de Egyptische godsverering, vind je hier tekeningen van christelijke veroveraars, maar ook een moskee die bewaard is gebleven. De tempel was ooit verbonden met Karnak via de een ongekende lange rij sfinxen. Een simpele wandeling in het dorp, manifesteerde zich in een avond vol met zoete olie geuren uit het kruiden winkeltje om de hoek van het resort. Van gezichtsmassages tot alle soorten kruidentheetjes. Ook nu was het de alledaagse Luxor-man die ons vergezelde. Een samenkomst van eensgezindheid, pizza’s en verhalen over de magie van de Nijl en de stad waar zij hun ‘barakka’ vrede herbergen. Verruimt met zoveel moois wat Khemet ons laat zien, had deze dag wel langer mogen duren.
Dag 7 : Vrijdag 04 mei ’18
Lawdddd vandaag de Vally of the Kingsss. Ik blijf mij verbazen over hoe on earth zij deze graven hebben kunnen vinden. Voor sommige is het gewoon een attractie waar in een treintje heen dendert om cultuur te snuiven. Weten zij veel dat in de graftombes van de farao's uit het Nieuwe Rijk liggen. Toetanchamon, Amenhotep I, II en III, Thoetmosis I, II, III en IV, Ramses I,IV, VI en III, Seti I en Hatsjepsoet.
We call them Kings because of their unique portal of legacy.
Onderweg naar de tempel van Horus stopten we bij de lokale groente/fruit boer. Het zijn deze kraampjes die ons de hints prijsgeven over de geheimen van een regio of land. Het nam 300 jaar om de tempel van Horus af te bouwen; een must in die tijd om zo zijn legacy voort te laten bestaan.
Een kleine notitie in het afscheidsboekje van de tourguide, herinnert ons eraan dat een groep Caribbean people een reis op zichzelf is. In Kom Ombo valt ons oog op de hiëroglief van een vrouw die gehurkt bevalt. Alles wat is heeft al bestaan. Het is de waardering die het hart doet groeien. De medu neter is onze warme overdracht.
Dag 8: Zaterdag 5 mei
Slapen is een overbodige luxe als je nog op de hoek van het hotel een patatje kan eten met broers uit Aswan die hun eigen straat snack kraam hebben. Uit de moskee klinkt het nachtgebed van de imam terwijl wij gesprekken hebben over het oude Egypte, lachen om onze herkenbaarheden met Hesham, maar misschien nog meer zoete honing schenken over de stad Aswan, de regio Nubië en het land Khemet en het plezier wat het ons heeft gebracht.
Zitten alle herinneringen in onze koffer? Zijn wij niet over de kilo’s? Neen? We good to go.
Onderweg naar het vliegveld van Aswan naar Cairo heerste het besef dat de reis ten einde was. We zouden weer naar ‘huis’ gaan. Allen leken de week nog door te nemen en waanden zich in een meditatieve modus.
Niemand zal deze reis voor lief nemen, want het is het totaal plaatje dat de meeste dankbaarheid verdient. Wat wij in ons hart bewaren raken wij niet meer kwijt.
Hotep Femuhlieehh