Wat doe jij?

Op 4 mei herdenken wij met z’n allen de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en zij die sindsdien in oorlogssituaties zijn omgekomen. Er wordt in het bijzonder stilgestaan bij de Joodse slachtoffers van de holocaust. Een afschuwelijke periode in de Nederlandse en Europese geschiedenis die niet vergeten mag worden. Kennis speelt daarbij een grote rol. Gelukkig dragen het onderwijs, de overheid en de media hun stenen bij om ons collectief geheugen te blijven voeden.

Geschiedenislessen vormen de basis om respectvol om te gaan met de gevoelens van slachtoffers en nabestaanden, en jaarlijkse herdenkingen herinneren ons dat Anne Frank symbool staat voor veel meer leed. Documentaires, achtergrondverhalen en vertellingen in de media brengen het leed dat mensen van Joodse komaf is aangedaan tussen 1940 en 1945 zo aangrijpend en integer in beeld, dat de verhalen onder je huid kruipen en je niet meer loslaten.

Heel Nederland en de Nederlands Caribische eilanden houden elk jaar op Dodenherdenking 2 minuten stilte ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de holocaust. Hoe hartverwarmend moet het niet zijn voor de Joodse gemeenschap dat slachtoffers en nabestaanden troost en kracht kunnen putten uit de jaarlijkse herdenkingen.

Uit respect voor burgers van Joodse komaf ben ik tussen 20:00 en 20:02 uur stil. Doe jij ook mee?

Op 1 juli herdenkt een groep -vooral Caribische- Nederlanders afschaffing van de slavernij. Ze staan stil bij de jonge mannen en vrouwen die op brute wijze zijn losgerukt van hun familie en land, én alle menselijkheid is ontzegd. Een afschuwelijke periode in de Nederlandse en wereldgeschiedenis die niet vergeten mag worden. Kennis speelt daarbij een grote rol. Maar helaas, de overheid, het onderwijs noch de media dragen bij om een begin van een collectief geheugen te creëren. Slavernij wordt gebagatelliseerd en is slechts een voetnoot in de Nederlandse geschiedenis. Velen vinden het zelfs tijd om het hoofdstuk te vergeten.

Maar hoezo vergeten? Slavernij is onderdeel van de Nederlandse geschiedenis. Figuren uit dezelfde periode -die nota bene diep in de slavenhandel zaten- worden nog steeds geprezen als nationale helden en hun nazaten genieten nog schaamteloos van hun rijkdom verkregen uit de slavernij. Weinigen kennen de verhalen van vrijheidshelden als Tula en Boni, laat staan van alle anderen die naamloos zijn gebleven. Nabestaanden van de slachtoffers van slavernij putten troost en kracht uit de jaarlijkse herdenking. Wij moeten bewust worden van Nederlands slavernijverleden en dat ook met het heden kunnen verbinden.

Maar helaas, de gevoelens van sommige burgers doen er niet toe. De overheidssteun aan NiNsee (Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden en Erfenis) wordt stopgezet. Als je weet hoe de Nederlandse economie geprofiteerd heeft van de slavenhandel die meer dan twee eeuwen heeft geduurd, is dat bijzonder wrang!

Uit respect voor burgers van de Afrikaanse diaspora vraag ik met deze post aandacht voor de Nederlandse slavernij en erfenis. Uit eerbied voor de 4 mei herdenking doe ik dat in stilte. Doe jij ook mee? Like, deel en/of kopieer deze boodschap als jij ook meedoet.

Jerryl Mischa van Leeuwaarde