Sylvana, demon of diva?

Door Mariëla Landbrug

Sylvana, demon of diva? Een interessante vraag die de maakster van de documentaire over Sylvana Simons, Ingeborg Janssen, de kijker dwingt om voor zichzelf te beantwoorden. Kennelijk wordt Sylvana vaak in één van die twee hokjes of misschien zelfs beide geplaatst. Ik vind Sylvana demon noch diva.

In de politiek kan pas terugkijkend gezegd worden dat iemand een grootheid is. Sylvana staat aan het begin van haar politieke carrière.

Wat betreft demon vind ik het nogal bizar om iemand die binnen de kaders van de wet strijdt voor een inclusieve samenleving, te bestempelen als demon. Maar mede dankzij witte bekrompen figuren in de traditionele media die Sylvana als publieksvijand neerzetten, is ze in die positie beland. Voeg daarbij toe hardnekkig racisme, uitsluiting en de anonimiteit van social media en je hebt het giftige klimaat gecreëerd waarin Sylvana Simons dag in dag uit moet leven.

De rol van schijnheilige journalisten in deze, is mij een doorn in het oog. Als journalist hoor je een duidelijke grens te trekken tussen kritisch zijn en het publiek ophitsen, heb ik op de School voor de Journalistiek geleerd.

Maar de praktijk is weerbarstig. Heulen met het populisme is oké, als het maar de verkoopcijfers en advertenties opstuwt. Dus bedienen menig journalisten zich ongegeneerd van ongefilterde onderbuiksentimenten tot openlijk flirten met racisme toe, om hun populariteit op te krikken. Journalistiek is vuil en vunzig, en in dat spel is Sylvana Simons kop van Jut geworden. 

Maar ook van je vrienden moet je het hebben, Sylvana. Matthijs van Nieuwkerk claimde vorige week vrijdag triomfantelijk met een zelfingenomen glimlach op zijn gezicht dat de politieke carrière van Sylvana aan de tafel van zíjn DWDD is begonnen. Het moet niet gekker worden. Nota bene mede door het laffe gedrag van mister DWDD kreeg Sylvana Simons, toenmalige tafeldame bij DWDD, vrachtwagens bagger over zich heen gestort.

In het bewuste gesprek waar Van Nieuwkerk in zijn claim naar refereerde (te zien in de documentaire), gooide hij Sylvana openlijk onder de bus (zoals Amerikanen dat treffend zeggen). Als presentator had hij zijn gast Martin Simek moeten aanspreken op zijn denigrerende en discriminerende opmerking. Maar nee, meneertje liet Sylvana de kastanjes uit het vuur halen.

Van Nieuwkerk zei tegen Simek 'Sylvana wil niet dat je dat woord gebruikt, zwartjes', refererend naar bootvluchtelingen uit Afrika. Quasi de kwestie adresseren, maar wel op een manier dat hij buiten schot blijft. Met andere woorden, ik doe niet moeilijk, Sylvana doet dat. Ga je schamen, Matthijs van Nieuwkerk! Als goede talkshowhost hoor jij je gasten te corrigeren.

Van Nieuwkerk is een ervaren presentator, niemand maakt mij wijs dat hij niet wist hoe te reageren. Ik kan me een voorval herinneren waarbij hij Prem Radhakishun wel corrigeert omdat hij 'sinterklaas bestaat niet' zei en tafelheer Beau van Erven Dorens daar aanstoot aan nam. Toen kon Van Nieuwkerk wel namens zichzelf corrigerend optreden naar Radhakishun.

Terugkomend op de documentaire, hij is een aanrader. Omdat de maakster geen vragen stelt  maar Sylvana alleen volgt, geeft het een goed beeld over het leven van Sylvana Simons.

Ik ben zeer onder de indruk van de veerkracht van Sylvana. Zoveel moeten doorstaan en toch "gewoon" doorgaan. Een eloquente en stijlvolle supervrouw. Respect!