Look at me now

Eén van mijn favoriete studenten vertelde me eens dat hij geplaagd werd. Beetje dikke jongen, ietwat onwennig maar met het hart van een gummy bear. En een glimlach waar een zonnestraal jaloers op mocht zijn. Zijn naam was H.

Ik vertelde hem dat ik ook ben gepest als kind. Mijn idiote leeftijdsgenoten vonden altijd wel wat om te krabben, zoals we het in Suriname noemden; dat ik buiten de grote stad opgroeide, dat mijn ouders zich niet van alles konden veroorloven met hun acht kinderen, dat mijn hoofd krom was en m’n voeten groot. En ga zo maar door. Alles was fair game.  

Ringleider in deze plagerijen was R; magere slungel met een paardengebit, een groot glimmend vroegkalend voorhoofd en het venijn van een slang.

Gelukkig groeiden we op. Ik kwam te werken bij een grote krant. R. als afwasser in een restaurantje, En iedere keer als ik er ging lunchen maakte hij er een ceremonie van als hij me zag binnenlopen.

Zijn borst zwol dan op vol trots en hij zei aan zijn vaatwascollega’s “ik heb met deze man op school gezeten.”

Ik wist nooit wat ik met zijn opschepperij aan moest; was hij echt vergeten dat hij me genadeloos pestte vroeger? Of was hij te ignorant om door te hebben hoe hij mijn leven een hel gemaakt had? Of had hij het altijd geweten? Was het vervangende schaamte of was het schaamteloosheid die hem een graantje wilde laten meepikken van het succes dat hij dacht dat ik had?

Mijn student H. keek me met grote ogen aan toen ik hem dit alles vertelde. Ja, ik ben een vrij coole meester en dat ik dit had meegemaakt kon hij zich niet voorstellen. “Echt waar meester!?”

Ik duwde hem een hart onder de riem: “Focus! Maak je niet druk met die idioten die nu hun studietijd verkwisten met jou te pesten. Focus op wat je wilt zijn en worden. Op een dag heb jij je eigen R. die je nu pest en later zal opscheppen dat hij je kent. Dan kan jij zelf bepalen of jij hem wilt kennen.”

Ik gaf hem nog een theme song mee voor dat toekomstige moment. “Look at me now” van Lil Wayne, Busta Rhymes en Chris Brown.

En ik vertelde hem hoe zeer ik terug zou willen gaan in de tijd om in R. zijn gezicht te spitten “Look at me now; Look at me now; I’m making paper! I'm fresher than m.tha f.cker!”

H. kwam niet bij van het lachen. Hij overleed niet lang daarna.

Vandaag denk ik aan hem als ik de foto op Facebook zie langskomen van een groep mensen die een sporter ging verwelkomen op Schiphol. Met een spandoek waarop iets van n.g.r staat.

De post die druipt van verontwaardiging deed de ronde bij verschillende van mijn FB vrienden. “Racisme!. Hoe durven ze! Als ik daar was hadden ze die banner moeten opvreten!”

Ik weigerde aanvankelijk er tijd voor te hebben, maar het duwde me desalniettemin toch in mijn pen. Voor mij is dit hetzelfde soort ignorant gepest dat ik meemaakte als 13-jarige. Dat soort dat zich later wreekt op de kwelgeest.

Kijk, Michelle zei niet voor niets “When they go low we go high.”

En ook Augusto schreef vorige week:

De Afro gemeenschap is veel verder dan menig mens wil doen geloven en wat wij zelf geloven. Als ik op mijn LinkedIn kijk zie ik zoveel jonge energieke inspirerende ondernemers van Afro afkomst. Op allerlei terrein. Zie ik zoveel mensen met ervaring, opleiding en durf. We hebben tal van goede voorbeelden die wij te weinig in ons hart sluiten zoals een Typhoon, Jandino, Humberto, Jurgen, Jetty, Nicole, Orville, en ik kan doorgaan!

En altijd is er wel commentaar vanuit iemand op iemand. Niet doen! Waardeer en steun! De Afro gemeenschap is hier en zal hier altijd blijven.

Eis je plek op door te durven, wees niet te bescheiden, laat zien wat je hebt, bluf maar speel niet vals, gebruik elkaar, versterk elkaar, ga ervoor en laat je niet omlaag praten. Laat je niet ontmoedigen door statistieken, door die ene persoon die jou denkt te kunnen kleineren, voel je niet aangevallen maar gebruik de kracht van die andere om zelf krachtiger te reageren, etc. En allemaal wel met respect voor de ander no matter wat diegene zijn afkomst is. Maar respect tot een bepaalde level.

Ik ben hier, ik blijf hier en ik zal zorgen dat men weet dat ik hier ben. Voor mijn kids en voor onze toekomst maar ook omdat wij het onze (voor)ouders verschuldigd zijn. Zij hebben offers gebracht waar wij niet eens aan kunnen tippen als het een keertje tegenzit.....

Augusto João De Campos Neto, 8 augustus 2017

Yes! Focus daarop.

Focus niet op een minderheidsgroepering die doet voorkomen dat zij anno 2017 niet weten dat zo’n spandoek niet (meer) kan. Dat zij op dat niveau kunnen opereren is hun tekortkoming, niet de onze.

Het antwoord op hun ignorance is niet onze ignorance. De afro gemeenschap is goed bezig en we moeten geen tijd verkwisten aan  dingen die ons van ons pad halen. Focus. We were put down once, but when you’re down, the only way to go is up. And when we go up, we go high.

Ja, we moeten vaak harder lopen dan anderen om hetzelfde als hen te bereiken, maar daardoor leren we ook harder lopen.

Ik zie dat groepje dat op Schiphol ging staan met een pesterige banner, als R. de kwelgeest uit mijn jeugd.

Net als R. is het maar is een stelletje onvolwassen kwelgeesten dat heel goed weet dat wat zij doen ons kan kwetsen. Sta erboven. Gun hun niet die genoegdoening, maar focus en wacht de jouwe af. Geloof me, dat moment komt. En hij is heerlijk! Trust me.

Ik weet niet wat er van R. geworden is en frankly, I don’t care. Hij is waarschijnlijk aan het toekijken. Looking at me making paper.

Focus!