Focus

"Weet je wie Barack Obama is?, vroeg ik gisteren aan een van mijn slimmere mati. Hij lachte erom. We waren aan de telefoon, maar ik kon zijn ogen horen rollen.
"Nee serieus. Als je niet weet wie Barack Obama is neem ik t je niet kwalijk in deze. Want Barack Obama ging om meer dan Barack Obama. Barack Obama ging om een symbool. Een signaal ... van verandering. Mijn vraag moest eigenlijk zijn: weet je waar Barack Obama voor staat?" Hij knikte instemmend. Kon ik voelen door de telefoon heen.

Ik ben echt niet geïnteresseerd in de discussie over hoe Obama het gedaan heeft. Voor mij stond hij daar als president gedurende al die acht jaren, als symbool dat het kan. Dat een zwarte man president kan zijn. Dat de wereld niet eeuwig haar hoofd hoeft te buigen voor die zelfingenomen megalomane witte mannen die het altijd voor het zeggen hebben gehad.

Ik moet nu ook ineens denken aan wat ik iemand anders zei een paar dagen geleden.

"We willen allemaal die mangoboom planten en ook de mangos kunnen eten."

Dat kan niet altijd. Niet alles dat je vandaag doet is voor jou. Soms doe je het voor het nageslacht dat je nooit zal ontmoeten. Maar je doet t toch. Omdat dingen moeten veranderen.

Nou. TRUMP

Die idioot staat voor alles dat fout zit in de wereld. Die megalomane witte mannen waar ik het net over had.
Hij liet kinderen opsluiten in kooien, noemde landen waar overwegend zwarte mensen wonen "shit holes" en wilde moslims verbannen. En dat was niet eens het ergste dat hij deed.

En dat terwijl hij werd aangespoord door ergere racisten die de lat zo laag voor hem hebben gelegd dat ze hem nog een daverend applaus geven wanneer hij laat zien dat hij een glas water met één hand kan drinken.

Hoe dat de leiding heeft zal ik nooit snappen. Hoe dit soort white supremacists die een onbetwistbaar gebrek aan verstandelijke capaciteit hebben, altijd in staat zijn geweest te domineren, zal ik nooit snappen.

Maar goed; het feit is dat de verandering is ingezet. Een verandering die al lang onderweg was.
Die was ingezet door onze voorouders die zeiden "fuck this" en wegliepen van de plantages.
Die tegen alle tegenstand in werd voortgezet door onze ouders en grootouders die in twee generaties een enorme achterstand hebben kunnen overbruggen. In die overbrugging mannen als Martin Luther King en Barack Obama hebben voortbracht.

Mannen die groter waren dan zichzelf. Mannen met focus.

Het is die verandering die nu ertoe leidt dat standbeelden van megalomanen (ja dit woord is mijn woord van de week. En sorry, ik ga het woord focus vanaf hier vaak gebruiken) nu letterlijk van hun sokkel gaan. Heilige huisjes worden in elkaar getrapt. Wereldwijd.

White supremacy licht onder vuur, en dat maakt overgevoelige witte mannen boos. Karens overal ter wereld leren dat ze geen alleenrecht hebben op space. De walrus loopt stampvoetend van de buis weg. En dat boeit niet. Bye Felicia.

De momentum is er. We moeten doorpakken. Met focus. Want het doel is groter dan de daad. Dit gaat niet om ons. Als men over 20 jaar je naam niet weet, is t niet erg. Soms is het genoeg dat je verandering hielp brengen. Soms ga jij niet eens over jou.

Wat ik bedoel?
Dat ik hoop dat we doorpakken, met onderling begrip dat dit niet om ons gaat.
Ik hoop dat de momentum ertoe leidt dat we voorgoed kunnen afrekenen met white supremacy; we vechten er al te lang tegen.
Ik hoop dat Trump in november wordt weggestemd.
Ik hoop dat we de momentum kunnen behouden en met focus, bij de volgende verkiezingen hier wat zwarte personen in de Tweede Kamer kunnen hebben. Mensen die snappen dat het niet gaat om hun, maar om de rol die ze vervullen. Dat ze een symbool zijn, voor verandering. Dat zij nu een mangoboom planten, waarvan ze de vruchten misschien niet gaan eten.

Dat kunnen we samen doen. Met focus. Door de bal in de gaten te houden en ons niet tegen elkaar te laten uitspelen. Dat is hoe je wint.

De momentum is er. Nu is het tijd om door te pakken want nu is de kans om white supremacy te verslaan. Wellicht voor eeuwig.

Of tenminste kunnen we naderhand zeggen dat we met focus ons alles in de strijd ertegen hebben gegooid. Met focus. Zonder ego's. Zonder dat het om ons ging. Zonder de mangos te willen plukken. Dat we de momentum die onze voorouders hebben aangezwengeld, hebben voortgezet. Zodat onze kinderen kunnen doorpakken.

Maar liever niet. Laten we het nu afmaken.