Afbeelding
Cape Coast
28 augustus 2021 - 22:42
De Britten bouwden hun eerste kasteel vanwaaruit ze aan mensenhandel deden in Ghana, natuurlijk op prime real estate in Cape Coast. Een prachtige spot met oogverblindend uitzicht op een strakke blauwe zee, dat ze hadden afgepakt van de oorspronkelijke bewoners van het land dat ze zich hadden toegeeigend.
De gouverneur zn riante vertrek op de bovenverdieping, een kerk eronder waar zij op zondag hun god aanbaden, doof voor het lijden in donkere kerkers daaronder waar soms wel 200 Afrikanen opgesloten waren, soms wel drie maanden lang in de meest erbarmelijke omstandigheden.
Ik heb gemeten: de grootste kerker was 15x30 voet ... 200 man!
Hun ontlasting hoopte zich wel tot kniehoogte op dezelfde plek waar ze sliepen terwijl ze machteloos afwachtten wat het lot hen ging brengen. Drie straaltjes licht schenen uit kleine 5x10cm raampjes die uit de muur gehakt waren.
Kweku, de gids knipte even het licht uit om ons te doen ervaren hoe het moest zijn geweest voor onze voorouders. Oeff! Je zag je eigen handen niet; zij wisten niet wie naast hun stond, wie ze mee vochten om het eten dat door het luik boven in naar hen werd geworpen ... of de persoon naast hen nog leefde of dood was. Een keer per week werden de lichamen deze onfortuinlijken uit de kerkers gesleept en in zee gedumpt. Een nette begrafenis zoals de Britten zichzelf gaven, kregen de Zwarte mensen van wie dit land eigenlijk is, niet!
Dertig procent overleefde deze verschrikkelijke fase van de mensenhandel niet; en dan waren ze nog niet eens op de boot beland waarmee ze naar een onbekende toekomst zouden worden gebracht waar nog meer van hen zou worden afgepakt; hun vrijheid waren ze al kwijt, maar hun land, hun taal, hun religie, hun verleden werd ook nog van hen gestript ...
Hun toekomst zijn wij omdat ze machtig genoeg waren om voor ons te overleven.
Als je hier rondloopt bekruipt je een gevoel dat een mix is van verdriet, boosheid, onbegrip en zoveel andere sensaties. Je hart loopt vol en je voelt je machteloos, tegen een kwaad dat 400 jaar geleden geschied is.
En ergens trots, dat de Ghanezen uiteindelijjk de koloniale machthebbers konden wegwerken en hun heilige plek terugpakten. Een rots van hun traditionele altaar die er stond voordat de Britten er het kasteel bouwden, werd teruggebacht, en doet nu dienst als altaar ter ere van allen die door deze kerkers heen gestolen waren.
Ik deed er een groet naar de voorouders.
Kapten Broos
Historical figure
Broos Babel, also called Kapten Broos(1821-1880) was the leader of the Bakabusi Suma or ‘Brooskampers’, a group of Maroons who settled at Rorac, a camp behind the RacARac plantation on right bank of the Suriname River, around the abolition of slavery in 1863. A true anti-slavery hero, this 19th century Surinamese freedom fighter spent his life opposing oppression
The Bakabusi Suma lived in the forest far away from the plantations from which they had previously fled. Their habitat, also called Kaaimangrasi, was barely accessible to armed settlers looking for them. The first Maroons lived here as early as 1740.
They often fought against the white settlers and plantation owners. In 1760, a hundred years before the abolition of slavery, the Ndyuka had already concluded a peace treaty with the colonial government and were therefore free and independent.
The camp of Broos and his younger brother Kaliko (born in 1835) was located in the extensive swamps at the upper reaches of the Surnaukreek, a tributary of the Suriname River. Just before the abolition of slavery, the Brooskampers resisted a last attempt by the government to force them to return to the plantations. This with the aim of making the former slave owners eligible for the state compensation per slave. However, the patrol members failed in their intent and retreated to the Rac à Rac plantation. Captain Broos thus became a well-known Surinamese independence fighter.
Broos is the only Surinamese freedom fighter who has been photographed. The black-and-white photo probably dates from 1862 when Broos was in Paramaribo to conclude a peace agreement with Governor-General Van Lansberge. It is then that he received the title of Kapten from the government and was officially assigned to Rorac, a long-abandoned sugar plantation.
After the emancipation of 1 July 1863, the Brooskampers settled permanently in Rorac. Among them are Broos’ brother Kaliko, his sister Mandrijntje, his mother Ma Uwa and his grandmother Ma Amba, who was still born in Africa, in Ghana. Three families emerged from Broos’ camp, of which Babel and Landveld are the largest. However, the Deekman family contains the most direct descendants.
This page on AFRO Magazine is dedicated to his memory.
Descendants mounted the famed photograph at the Asen Mason memorial site in Ghana in 2021. In 2024 they returned to replace the black-and-white photograph with a colorized version.
Descendants also honored Broos' memory by starting a foundation in the Netherlands -The Broos Institute- that boasts of being the first educational institute in the Netherlands to offer university level schooling.