Samira Rafaela gaat voor het EuroParlement | “Dit gaat over ons allemaal”

Samira Rafaela was nog heel jong -“zes of zeven jaar oud,” zegt ze- toen ze zich al bewust was dat mensen ongelijke kansen hadden door hun achtergrond en persoonlijke situatie. Ze groeide op in Uitgeest als het kind van een Joods-Nederlandse en Curaçaose moeder en een islamitisch Ghanees-Nigeriaanse vader, met een Marokkaanse stiefvader.

“Ik heb altijd al een rijkdom aan culturen en religies om me heen gehad. Dat heeft mijn blik op de wereld verscherpt,” vertelt ze over haar jeugd.

Het behoedde haar toch niet voor de nodige ongemakkelijke momenten. “Ik merkte in het onderwijs dat ik soms werd gediscrimineerd. Zo geloofde een leraar een keer niet dat een werkstuk van mij was, omdat het te goed geschreven zou zijn voor iemand met mijn achternaam. Of toen ik werd afgewezen voor een stage omdat ze niet geloofden dat ik de brief zelf had geschreven … ‘meestal schrijven mensen met jouw naam niet zulke goede brieven’. Ja toen ging er wel een knop bij mij om. Zo van dit kan niet! Dit maken nog veel meer mensen mee. Hier moet ik me tegen verzetten!”

"Waarom men op mij moet stemmen? Door mijn basishouding en vanwege mijn diverse identiteit ben ik in staat verschillen te duiden. Vanuit die basis kan ik goede dingen doen voor mijn achterban, en onze normen en waarden goed vertegenwoordigen, op een manier die niet afdoet aan wat wij belangrijk vinden.”

Iemand die het kan

Rafaela (30) brengt dat verzet naar het Europees Parlement; in mei doet ze namens D66 mee aan de verkiezingen om de eerste Europarlementariër te worden uit de afro-Nederlandse gemeenschap. “Ik zei vanaf mijn 16^e dat ik voor het Europees Parlement wilde werken. Dat maakt deze verkiezingen een ‘meisjesdroom’ die heel dichtbij komt.”

Rafaela studeerde Bestuurskunde aan de Universiteit van Leiden en studeerde af met een Master's in Crisis and Security Management. Ze deed onderzoek naar de oorzaken van radicalisering en terrorisme. Op haar 22ste begon ze bij de Jonge Democraten, de jongerenafdeling van D66. Hier was ze belast met de portefeuille Diversiteit en Participatie. “Ik was toen 23. Ik heb in die drie jaar veel kunnen oefenen binnen de politieke arena en veel internationale activiteiten ondernomen, zoals trainingen geven aan vrouwelijke politici in Ghana en Tunesië. Zo ben ik geleidelijk D66 ingerold. ”

Vooraf aan haar kandidaatstelling voor de verkiezingen moest ze door een formeel selectieproces om de derde plaats op de D66 lijst te behalen. “Ik moest door verschillende hoepels springen en opdrachten uitvoeren. Vervolgens kwam er een advies. Heel spannend allemaal en ik ben zeer vereerd met het vertrouwen dat de partij in mij stelt.’’

“Ik heb altijd al een rijkdom aan culturen en religies om me heen gehad. Dat heeft mijn blik op de wereld verscherpt,”

Maar ze blijft erbij dat het niet om haar gaat. “Ik doe niet aan de verkiezingen mee omdat ik belangrijk gevonden wil worden, maar omdat ik vind dat het nodig is om bepaalde zaken te agenderen. Ik wil graag sociale ongelijkheid en arbeidsmarktdiscriminatie aanpakken. En de noodzaak voor een humaan asielbeleid bepleiten en ervoor zorgen dat we veilig zijn in Europa. Ik wil mensen inspireren om te gaan stemmen voor hun toekomst.

En waarom men op mij moet stemmen? Door mijn basishouding en vanwege mijn diverse identiteit ben ik in staat verschillen te duiden. Vanuit die basis kan ik goede dingen doen voor mijn achterban, en onze normen en waarden goed vertegenwoordigen, op een manier die niet afdoet aan wat wij belangrijk vinden.”

Nieuwe generatie

"Ik ben ook Nederlander. We moeten ons niet constant afvragen of we hier wel recht op hebben. Ik heb er ook recht op om daar mee te doen. Dat is mijn basishouding. Dat je er gewoon voor moet gaan."

Rafaela noemt zichzelf deel van de nieuwe generatie politici. “Ik ben onderdeel van die broodnodige verandering in de politiek. Die is momenteel geen weerspiegeling van de samenleving. Dat bewustzijn zie je in mijn partij en dat is trouwens wat me deed besluiten om me bij hen aan te sluiten. Zij wilden niet accepteren dat er onderscheid gemaakt wordt op basis van afkomst en gaven een goed tegengeluid tegen de opkomende rechtse exclusiviteit in onze Tweede Kamer. Dat appelleerde heel erg aan mijn beleving als niet- westerse vrouw. Want het is ook tijd voor ander soort leiderschap. Ik zie mezelf als onderdeel van de nieuwe generatie die het nieuwe geluid moet meenemen naar alle arena’s die ertoe doen. 

De verandering is aan het beginnen en je ziet het … ook op het niveau van het Europees Parlement moet het. Het is ook daar nog niet zo divers; er is weinig kleur, er zijn heel weinig jongeren en weinig vrouwen.  

DNA

Ze is er klaar voor. “Mijn idealen vertegenwoordigen zit in mijn DNA. Politiek past bij me omdat het me ongelimiteerd strijd laat leveren tegen onrecht. Als Europarlementariër kun je benoemen waar je partij voor staat, waar jij voor staat. Die rol past me als geen ander.’’ 

“Er is iets dat mij doet strijden voor rechtvaardigheid. En rechtvaardigheid is ook één van de waarden waarvoor ik in het Europees Parlement wil gaan zitten. En voor gelijkwaardigheid, voor mensenrechten. Daar hebben we wet- en regelgeving voor die op dat niveau gemaakt wordt en het vult de lokale en nationale politiek aan. Maar dan heb je ook strijdbare politici nodig die het durven te benoemen en dat onrecht helpen aan te vechten. Dat wil ik faciliteren in Europa. Vanuit die positie heb ik meer de legitimiteit om te uiten en kenbaar te maken wat belangrijk is, in een omgeving die wel degelijk invloed heeft op het dagelijkse leven van mensen. Ik vind het ook een belangrijke verantwoordelijkheid om dat te doen,” zegt ze. “De politiek heeft een enorme verantwoordelijkheid!”

Vertegenwoordiging op Europees niveau is belangrijk, benadrukt Rafaela. “De EU is onderdeel van onze democratie, als een instituut dat gaat over wet- en regelgeving en beleid. Op tal van gebieden worden er daar wetten gemaakt: migratie, sociale gelijkheid en het klimaat. En die hebben hun weerslag op plaatselijk niveau,” vertelt ze.

Omdraaien

Ze vindt het tegelijkertijd ook vreemd om zich af te vragen of ze er als zwarte persoon wel klaar voor is. “Waarom hebben we het daarover? Ik ben ook Nederlander. We moeten ons niet constant afvragen of we hier wel recht op hebben. Ik heb er ook recht op om daar mee te doen. Dat is mijn basishouding. Dat je er gewoon voor moet gaan. Natuurlijk is het spannend. Natuurlijk houdt het me elke dag bezig. Maar we moeten niet continu twijfelen. Je moet het juist omdraaien. Juist als jonge vrouw van niet-westerse afkomst moet ik er ook zijn. Zag je wat er gebeurde in het Amerikaanse Congres, waar er nu een recordaantal vrouwen van diverse afkomst vertegenwoordigd is?” 

Ze voegt eraan toe: “Iemand zei me dat ik hiermee geschiedenis kan schrijven, maar misschien ben ik te bescheiden om me daar teveel mee bezig te houden. Als ik denk aan de dingen waar mensen van mijn afkomst in Nederland en Europa nog steeds mee kampen … Ongelijkheid als gevolg van je etnische identiteit en van je kleur. Ik kan soms niet bevatten dat het nog steeds bestaat. Dat zijn ervaringen die ik zelf heb gehad en die mij er mede van hebben overtuigd dat ik deze stap moet nemen. Deze emotie en ervaring wil ik transformeren naar de politiek. Ik neem het stokje over van een generatie van strijdvaardige mensen. Van overlevers. De strijd voor gelijkwaardigheid is nog lang niet klaar en ik wil hem naar een niveau tillen waar die ook hoort. Ik hoop dat mensen zien waarom het belangrijk is om te stemmen. Dit gaat over ons allemaal.”