Marron Cultuur is immaterieel erfgoed en de Marrons bepalen mee over de narratief

Door Marvin Hokstam Baapoure

De Marron cultuur is sinds oktober 2015 bijgeschreven aan de lijst van Immaterieel Erfgoed Nederland. Op zaterdag 10 oktober 2015 tekenden de Samenwerkende Marron Organisaties Nederland (SAMON) de akte ondertekende waarmee dit een feit werd.

De drang naar het dynamische blijkt ook uit de pagina over de Marroncultuur op hun website.

“Onze inventaris is momenteel in ontwikkeling. We zijn druk bezig met het herschrijven en verbeteren van alle pagina's. Het kan daarom zijn dat je zowel herschreven als niet-herschreven teksten tegenkomt,” schrijft de organisatie.

Het blijkt dat verschillende organisaties uit de Marron gemeenschap de informatie aan het updaten zijn. Eén van die organisaties is de Stichting Sisa Events van de zusters Susi en Simba Mosis die samen met hun vader Andre Mosis het boek Apinti geschreven hebben, dat deze week wordt gelanceerd. Deze familie heeft haar handen diep in hoe de verhalen van hun gemeenschappen verteld worden.

“De informatie op de site van het KIEN is inderdaad achterhaal,” zegt Simba. “En we weten dat KIEN achter de schermen bezig is met veranderingen. We hebben met hen gesproken, dat wij willen meedenken en meebewegen. Marrons hebben een rijke cultuur, met veel elementen waar je veel over kan schrijven.”

Haar zus Susi voegt eraan toe dat het bij hen erom gaat dat de info op de site op een wat actiever manier gedeeld mag worden met het publiek. “Wij denken aan meerdere pagina’s met diverse onderdelen. Niet alleen lappen tekst dus, maar ook beeldmateriaal zodat mensen inkijk kunnen hebben in de cultuur. En er moeten verschillende elementen in terugkomen, zoals de muziek, dans en kleding. Daarnaar moet er een trekker aan worden gekoppeld zodat de info actueel blijft.”

Susi komt ook terug op de gedateerde teksten. “In ons boek Apinti hebben wij het ook over zorgvuldig omgaan met woorden. Het moet altijd gaan over menswaardigheid. Wij gebruiken bepaalde woorden niet meer, zoals de term ‘totslaafgemaakten’. We moeten altijd spreken vanuit kracht. Als je over ons leest moet het niet gaan over slachtoffers, want dat zijn we niet.”

Simba vertelt aan dat hun organisatie niet de enige is die met de pagina aan de slag is. “Er is een aantal Marrons die zich met verschillende delen bezighouden. Dit zijn zaken die alle gemeenschappen raken.”

Hun vader Andre Mosis sluit het af: “En belangrijk bij dit soort vertellingen is ‘wie vertelt het verhaal.”

Hou de pagina in de gaten.

Dit artikel wordt u gebracht door het Herdenkingscomité Slavernijverleden in verband met Marrondag 2025

Het Herdenkingscomité Slavernijverleden organiseert sinds 2025 de Nationale Herdenking Slavernijverleden en viering van de afschaffing van de slavernij op 1 juli in het Oosterpark in Amsterdam, en ondersteunt lokale herdenkingen en vieringen in het hele Koninkrijk: van Aruba tot Amsterdam en van Bonaire tot Groningen.

Het Herdenkingscomité Slavernijverleden zet zich in voor een waardige en inclusieve herdenkingscultuur, waarin ruimte is voor de diversiteit aan stemmen en verhalen. Vanuit dialoog, educatie en verbinding dragen we bij aan bewustwording en erkenning en werken we samen aan een toekomst waarin gelijkwaardigheid en vrijheid centraal staan.