Afbeelding
Gershwin Bonevacia I Woordblind dichten en ondernemen
23 februari 2018 - 12:41
Door Qu’yvorim Biervliet
Het is een koude winterdag. De lucht voelt ijzig aan en de gevoelstemperatuur is beneden het nulpunt gedaald. Terwijl Gershwin Bonevacia zich naar ons haast spreek ik hem even kort voor de aanvang van het interview nog aan de telefoon. Hij is iets aan de late kant en we moeten zo de studio in. Er speelt Caribische muziek op de achtergrond die helpt om wat tijd te rekken.
Enkele minuten later wandelt hij de studioruimte binnen. Licht gespannen, maar opgelucht. Dat geldt voor ons beiden. Voor deze jonge ondernemer is het vandaag tijd om terug te blikken .
“Het was een mooi jaar. Heel veel gedaan. Heel bezig kunnen zijn met het ondernemen. In 2017 heb ik ook de stap genomen om helemaal zelfstandig verder te gaan. Begin van 2017 begon ik nog met een bijbaan en die heb ik in de loop van dat jaar kunnen opzeggen omdat het zo goed ging”, vertelt hij enthousiast. Hij schrijft en dicht in opdracht van bedrijven. Dat is commercieel af en toe best wel lastig, om daarin strategische en financiële keuzes te maken, zo blijkt. “Het is echt een jaar geweest waarin ik financieel onafhankelijk ben geworden. En ben volwassen. Mijn bundel ‘Ik heb een fiets gekocht’ is daar een onderdeel van.”
"Nu ga ik goed worden in het dyslexisch zijn’
Er staat op de backcover van de bundel: ‘Ik wil dichter zijn, dichter bij mezelf, maar ook dichter bij jou.' Dat is mijn visie, beaamt hij. “Ik wil geen groter ‘ik’ maken, maar een groter ‘wij’. Dat is echt waarvoor ik sta.” Dat ondernemen van huis uit is meegegeven wordt al snel duidelijk.
Bonevacia is in Nederland geboren, maar is deels op Curaçao opgegroeid.
“Ik denk dat ik van huis uit gezien en geleerd heb wat de kracht van bundelen is. Mijn moeder heeft zes zussen. Ik zag de kracht van het samenzijn, ondanks we weinig hadden om zo toch tot grotere resultaten te komen.”
In familie kringen heeft iedereen een rol. “Wat ik heel erg merkte, is dat ze echt een team waren. Iedereen wist waar iedereen goed in was. Voor de feestjes moest je bij die ene tante zijn, als je thuis problemen had moest je bij die andere tante zijn. Op die manier had iedereen zijn of haar eigen rol. Dat werkte heel goed.”
Zijn oudste tante, die een voortrekkersrol op zich had genomen – had het voor het zeggen. Zij stippelde dan de familiestrategie uit. “Dat heb ik ook toegepast in het ondernemen. Ik denk dat ik heel veel Antilliaanse principes en waarden draag. Zoals respect hebben voor ouderen. Ik denk dat dit best wel snel overgeslagen wordt.” Toen hij op zijn tiende weer verhuisde naar Nederland, kwam hij eerst in Rotterdam-Zuid terecht.
In die periode kwamen er ook nieuwe uitdagingen op zijn pad. “Ik kwam net van Curaçao – was ongeveer tien jaar oud – men dacht in eerste instantie dat ik een taalachterstand had. Later kwam men erachter dat ik dyslexisch ben. In het begin dacht ik dat ik dom was. Ook al deed ik mijn best – ik presteerde structureel onder het gemiddelde.”
Dat begon te vreten aan zijn zelfvertrouwen en zelfbeeld. “Pas toen ik erachter kwam dat ik dyslexie heb, en wat het precies inhoudt, ging ik het zien als een uitdaging. Ik zei altijd tegen mezelf: ‘Oke, ik ben dyslexisch, nu ga ik goed worden in het dyslexisch zijn’.”
Vervolgens is hij zich erin gaan verdiepen. Het komt erop neer dat je hersenen op een andere manier gebruikt, waardoor moeite hebt met het coderen van taal – maar tegelijkertijd ben je heel goed in andere aspecten”, vertelt hij. Zoals op het creatief vlak, thinking outside the box. “Ik denk heel vaak in beelden en spreek in metaforen en speel heel vaak met associaties.”
Het wordt ook wel een conceptueel brein genoemd. “De rechterhersenhelft is dominant – je denkt heel visueel. Op het moment dat je een voorbeeld probeert te schetsen – dan schets je dat visueel, waardoor het heel vaak toegankelijk is voor anderen en ze het makkelijk begrijpen.” Mensen met dyslexie zijn minder bezig met het coderen van taal.
‘Je valt op want er zijn niet zo heel veel zwarte schrijvers’
Toch was dichter worden nog niets zo vanzelfsprekend. “Ik wilde astronaut worden. Dat heb ik eigenlijk best wel lang gedragen. Ik was helemaal gefascineerd door astrologie en alles wat daarbij komt kijken. Ik weet nog dat ik vroeger altijd spreekbeurten gaf over de ruimte, het heelal en het sterrenstelsel.”
“Ik geloof graag - ondanks ik geen astronaut ben geworden - dat ik een bovenaardse kijk meeneem in mijn gedichten. Dat geeft mij wel voldoening. Ik speel ook heel graag met natuurwetten, principes, onderdelen en aspecten die vanuit de ruimte komen. Omdat astrologie ook de basis is voor religie en van de grondwet. Daaruit vloeien de waarden en normen voort die we kennen in het Westen.”
Durven
Na in Rotterdam te hebben gewoond volgde nieuwe avonturen in Amsterdam. “Hierna ben ik naar Amsterdam verhuisd, omdat mijn moeder weer terugging naar Curaçao.” Een doordachte strategie blijkt de boventoon te voeren in het gesprek, maar ook de leidraad van Bonevacia bij het ondernemerschap.
“Ik durf risico’s te nemen, dat is iets wat veel ondernemers overeen hebben met elkaar. Dat maakt dat je door risico’s andere resultaten weet te behalen. Ik denk dat ik iemand ben die heel veel risico’s durft te nemen en vanuit een hele concrete visie opereer. Alles wat ik doe, is heel strategisch.” Een van zijn doelstellingen is elke maand een gedicht schrijven dat voordraagwaardig is. “Mijn teksten zijn vaak best wel lang. Dus het duurt wel even voordat ik een tekst geschreven heb. Dat resulteert erin dat ik elke week, even neem om er over te schrijven. Zo kom je tot 1 tekst per maand”, zo kun je het psychologisch overzien, legt hij uit.
Als hem gevraagd wordt naar zijn persoonlijke definitie van succes, zoekt hij zijn woorden zorgvuldig uit. “Daar denk ik veel over na. Uiteindelijk gaat het erom dat de doelen die ik mezelf stel behaal en dat ik daaruit voldoening haal. Bijvoorbeeld een master, en dan heb ik dat behaald maar dan voelt het nog steeds niet goed. Dat is voor mij geen succes.”
“Ik denk dat het een opwaartse cirkel is. Op die manier is het herkenbaar voor jezelf en dan kom je in een flow terecht. Het is dan aan jou om ervoor te zorgen dat de cirkel vooruit gaat. Vooral goed nadenken en evalueren.”
Huidskleur
Ondanks hij dichter is en voornamelijk poëzie schrijft merkt hij dat vooral op de literaire events waar er extra op hem wordt gelet door zijn huidskleur. “Er zijn niet zo heel veel zwarte schrijvers. Je valt op en daarnaast ben ik ook nog jong. En in Nederland is het schrijverschap – zeker poëzie – toch wel een oud wit bolwerk. Alleen mijn aanwezigheid al – dat roept de nodige vraagtekens op – of dat nou negatief of positief is. Hierdoor letten mensen extra op mij. Daardoor kan ik mij geen verkeerde associaties of zinsopbouw/spelling veroorloven.”
Hij vertelt dat dit in het verleden wel gebeurd is. Uitspraken zoals: ‘Zie je nou wel die zwarten, die kunnen er niets van’, zijn hem niet onbekend. “Daarom ben ik altijd extra goed voorbereid. Werk ik tweemaalzo hard en ken ik mijn teksten altijd uit mijn hoofd. Dat maakt dat ik twee tot drie keer zo goed ben.” Enkele dagen later schrijft hij in een Facebookbericht: “Ze vonden me te zwart, ze noemden me schaduw, nu staan ze in mijn schaduw.”
Bij ondernemerschap moet jij je geloof in jezelf niet laten afhangen van het geloof dat anderen in jou hebben. Werk van binnen naar buiten, adviseert hij. “Uiteindelijk gaat het om consistentie. Maar als je niet begint, dan blijf je er eeuwig over praten. Dan ben jij die persoon straks 50 is met die ideeën en een droom had. Die mensen kom je dagelijks tegen, zorg dat jij dat niet wordt.”.-.
Qu'yvorim Biervliet Schrijft en maakt radio- en tv content.
Houdt van natuurfotografie en verre reizen, waarbij zoute drop altijd is inbegrepen. Hekelt pretenties en is allergisch voor oogschaduw en ignorance.