Een goddelijk moment

Door Ralitsa Vliese | Foto's Ptah Ankh Re

Ik kan je er wel over vertellen, but you really had to be there. Ik  mocht meedoen met de Black Sister Unity March in Rotterdam! Nou wat een ervaring! Woorden schieten me te kort.

"Melanin vanuit elke hoek in Nederland. And we were slayin. Die unity, die liefde ... Die kon men zeker in Afrika nog voelen."

Het begon al goed. Ik, wijsneus, had mijn wekker verkeerd had gezet en moest me daarom haasten naar de trein om samen met een andere sister rond 09.14uur in de trein naar Rotterdam. We spotten meteen nog een "hoofddoekje" -another sister who was joining the march- dus natuurlijk gingen met z’n allen bij elkaar zitten want “hellooo, we ladies are getting in formation"  (snappin fingers) ... inderdaad, ook in de trein. 

Het werd een gezellig uurtje samen met mijn sisters, met wie ik ontzettend veel heb gelachen. Een groepje black godesses had zich al verzameld net buiten het station toen we in Rotterdam aankwamen.

Ik heb nog nooit zoveel prachtige, strijdlustige black women (en hun kinderen) gezien in mijn leven  ... ja oke ik loop pas 22 jaar rond op deze aardbol, but you get me... De sfeer was zo goed, de vrouwen waren prachtig en die kinderen, zo geweldig dat ze ook meededen! Allemaal met hun hoofddoekje op, sommigen matchten hun mama! Het zag er zo schattig uit.

De groep onthaalde ons met een luide groet. Alles mocht, iedereen wilde wel op de foto; er werd gedanst en gelachen. Maar bovenal: er was iets belangrijks... er was unity! Het straalde er gewoon van af; mensen stopten om naar ons te kijken terwijl wij lekker ons ding deden. Geweldig.

Toen de groep volledig was werden we toegesproken door de organisatie. Wat me het meest bijbleef was de uitspraak "Pro black is niet anti-white". Teveel mensen vergeten dat en dat is zo jammer.

Het was belangrijk dat we in formatie waren, net zoals Beyoncé dat zong. En geloof me: dat waren we! Melanin vanuit elke hoek in Nederland. And we were slayin'!

Voordat we met onze mars starten kregen we een lesje yoga. Niet de yoga van nu, maar de ene die afstamt uit het oude Afrika. Hoe geweldig was dat? Onze spieren even opwarmen voor die stevige wandeling die we zouden gaan maken met z'n allen.

Enkele huishoudelijke mededelingen en de nodige foto's van de fotografen (shoutout naar Ptah!), begonnen we met de march. Door het centrum van Rotterdam, langs de Kruiskade, op naar de Erasmusbrug.

Geen drama, geen tranen (oke misschien wel van geluk). We had a GREAT time!

Met ons gezang, gelach en gedans, brachten we meer kleur en vrolijkheid in de havenstad. Mensen keken toe, genoten van de aanblik en zwaaiden naar ons. Sommigen maakten foto's en filmpjes (gaan we al viral? Belt Oprah al? Hallo, Obama?).

De politie zorgde voor onze veiligheid en wij hadden extra beveiligers die de hele route met ons meeliepen. Het was een gezellige boel. Geen drama, geen tranen (oke misschien wel van geluk). We had a GREAT time!

Bij de Erasmusbrug aangekomen maakten we een groepsfoto. 

Daar stonden we dan met z'n allen op de trap. Een traan sprong me in mijn ogen toen ik van beneden af al die Godesses zag die daar stonden met hun rechtervuist omhoog. Het was zo een mooi moment.

Dat was tevens het einde van de march. Die unity, die liefde ... Die kon men zeker in Afrika nog voelen.

Het was een prachtige dag; zelfs het weer had rekening met ons gehouden. Er komt sowieso wel een tweede editie en dan ben ik er zeker weer bij!