De 71-jarige Arthur Robert Knott, Surinaamse nierpatiënt en diabeet, is dagelijks afhankelijk van medicatie, machines, subsidies, donaties, de goodwill van verpleegkundigen en een handjevol medisch specialisten. De toekomst ziet hij somber in, zeker nu de enige preventiezorg van diabetespatiënten is stopgezet. “Er is wel geld, maar er zijn geen eerlijke mensen in het bestuur van dit land.”

In Nederland komt de grootste groep 55-plussers met een migratieachtergrond uit Suriname. Maar zij voelen zich niet altijd thuis in de Nederlandse ouderenzorg. De vraag naar cultuurspecifieke woongroepen en verpleegtehuizen groeit, want teruggaan naar Suriname is geen optie. “De reguliere zorgsector werkt onvoldoende cultuursensitief, maar de mensen in de sector ervaren dat niet als een probleem. Op die manier is men ook niet geneigd te veranderen.”

Een Surinaamse arts die verder wil studeren moet daarvoor naar Nederland: een lange en dure omweg die niet voor iedereen is weggelegd.

Nederland heeft een tekort aan zorgmedewerkers. In een poging dit

Het Mungra Medisch Centrum in West-Suriname draait al twee decennia op Nederlandse krachten. Met medische specialisten en donaties wordt de hoogste nood geblust. Maar de goedbedoelde hulp heeft ook een keerzijde: aan een alternatief wordt niet gewerkt.