Wat kan de politiek betekenen voor de Afro-Nederlanders? - deel 2

Zoals ik in deel 1 had aangegeven, zal ik in deel 2 ingaan op mijn persoonlijke keus of stap voor de politiek.

Ik ben van geboorte een Afro-Surinamer die op latere leeftijd naar Nederland is gekomen. In de periode dat ik hier volwassen ben geworden, heb ik mijn hogere opleidingen, trainingen en cursussen gevolgd, die mij verder hebben gevormd, Tijdens deze periodes ben ik ook actief geweest in de kerk (jongerenclubs) en op beleids- en bestuursniveau. Mijn vrijwilligersactiviteiten hadden puur als bedoeling om te leren (kennis opdoen) en natuurlijk participeren in de maatschappij.

Op een gegeven moment heb ik tijdens al mijn vrijwilligersactiviteiten en werk besloten om lid te worden van een politieke partij. Wat de reden hiertoe is geweest kan ik mij niet meer herinneren. Waarschijnlijk werd ik vanuit de Surinaams-Nederlandse traditie gewoon lid van de Partij van de Arbeid, zonder politiek-actief te worden. Eerlijk gezegd was ik jaren betaald lid, die ook passief aan de kantlijn bleef staan. Na enkele jaren was ik geen lid meer, doordat ik gestopt was met het betalen van contributie.

In 2013 kreeg ik plotseling het gevoel om weer actief te zijn in de politiek en koos opnieuw voor de Partij van de Arbeid (PvdA). De reden hiertoe heeft te maken met de sociaaldemocratie, die er vanuit gaat om de sociaal-zwakkeren in de samenleving te ondersteunen. Vanwege mijn karakter en opleiding was dit de juiste keuze voor mijn politieke activiteiten en ambities.

Om mijn ambities waar te kunnen te maken, werd ik begin 2014 door de leden van de onderafdeling Amsterdam Zuidoost gekozen tot secretaris van het bestuur. Vanaf mijn verkiezing heb ik mij ingezet vanuit het bestuur voor de bewoners van Amsterdam Zuidoost. Ondertussen heb ik mij voorgenomen om ook naar landelijke partij activiteiten te gaan om andere leden te leren kennen, maar ook de prominenet leden van de partij, zoals minister Jeroen Dijsselbloem of Eoroparlementarier Agnes Jongerius.

In de tussentijd heb ik mij ook in 2014 verkiesbaar gesteld voor de Bestuurscommissie Amsterdam Zuidoost, waarvoor ik mij vanwege omstandigheden terug moest trekken. Daarna heb ik in 2016 gesolliciteerd voor mijn kandidering van de Tweede Kamer der Staten Generaal. Helaas heeft de kandidaatstellingscommissie van de PvdA niet voor mij gekozen om een van de kandidaten te zijn voor de partij bij de Tweede Kamer verkiezingen in maart 2017. Maar desondanks maak ik wel aanspraak om op de niet-geplaatsten lijst, de alfabetische lijst, terecht te komen. Hiermee ben ik akkoord gegaan.  

Hier vind u mijn motivatiebrief en opiniestuk naar aanleiding van mijn sollicitatie voor de kandidaatselling voor de Tweede Kamer:

Onlangs is de concept kandidatenlijst voor de Tweede kamer van de PvdA bekend gemaakt. Op deze lijst staat er helaas helemaal geen man van Afrikaanse komaf ofwel een Afro-Nederlander. En nog specifieker, een mannelijke zwarte-Afro-Nederlander van Surinaamse komaf! Los van het feit dat er andere gekleurde Nederlanders ofwel Nederlanders met een migratieachtergrond op de lijst staan, zoals de Afro-Surinaamse-Nederlander mevrouw Peggy Wijntuin en de Afro-Ghanese-Nederlander Amma Asante, staat er verder geen enkele zwarte-Afrikaanse man op de lijst. Het lijkt wel alsof de zwarte-Afrikaanse man door de PvdA is verbannen. Voor zover ik het kan overzien is Don Ceder van de partij ChristenUnie de enige Afro-Surinaamse-Nederlandse man op de Tweede Kamer kandidatenlijst van een landelijke partij. En natuurlijk is er nog de bekendste of beroemdste Afro-Surinaamse-Nederlandse vrouw in de politiek Sylvana Simons, die reeds met haar partij DENK spraakmakend van zich heeft laten horen. Maar helaas heeft Sylvana deze partij de rug toegekeerd en heeft zij haar eigen partij genaamd Artikel1 opgericht, waarmee zij ook mee zal doen aan de Tweede Kamerverkiezingen

Ik hoop dat al deze kandidaten van Afrikaanse komaf de Afro-Nederlandse gemeenschap goed zullen vertegenwoordigen. En ik zal ook mijn best blijven doen voor de Afro-Nederlandse gemeenschap. Alhoewel ik toch duidelijk wil maken dat de Afro-volksvertegenwoordiger voor alle Nederlanders toegankelijk moet zijn, ongeacht etniciteit, cultuur of geloofsovertuiging. Maar dat is feitelik al lang duidelijk. De Afro-mens is een individu die altijd warm en toegankelijk is voor een ieder. Wel zullen ze nu wel de focus moeten leggen op de belangen van de Afro-Nederlanders in het bijzonder!

En ik wil bij deze benadrukken oftewel vragen aan de Afro-Nederlander om te gaan stemmen. Laat je stem horen via het stemhokje, zodat onze zaken op het hoogste niveau bespreekbaar kunnen worden gemaakt en ook omgezet kunnen worden in wetgeving en/of beleid.