Wat kan de politiek betekenen voor de Afro-Nederlanders? - deel 1

Door Stephano Stoffel

In het kader van 153 jaar afschaffing, herdenking en viering van de Transatlantische slavernij der Koninkrijk der Nederlanden, is het een goed moment om ook stil te staan bij de politieke deelname van Afro-Nederlanders aan de Nederlandse politiek

Historie

Pas vele decennia na de afschaffing van de slavernij heeft de toenmalige Nederlandse koloniale overheid  toestemming gegeven voor het bedrijven van politiek in de overzeese gebieden Suriname en de Nederlandse-Antillen. Door deze politieke beleidsverandering, uiteraard ingegeven door het wegvallen van grote winsten door arbeid en uitbuiting op de plantages, probeerde men de politiek-bestuurlijke macht enigzins over te dragen aan de plaatselijke bevolking.  Politieke partijen en een parlement werden gevormd. Hierdoor kregen ook Surinamers en Antillianen de mogelijkheid om Gouverneur te worden van hun gebiedsdeel.

Het gebiedsdeel Suriname werd op 25 november 1975 onafhankelijk van Nederland. De Nederlandse-Antillen daarentegen bleven in het Koninkrijk. Door deze nieuwe situatie voor Suriname en de onvrede die daaruit voortvloeide zijn vele Surinamers voor en na de onafhankelijkheid naar Nederland geemigreerd.

Er ontstond toen de vraag voor politieke vertegenwoordiging van de doelgroep in de lokale en landelijke overheden en mensen sloten zich aan bij de gevestigde politieke partijen. Veel Surinamers kozen voor de Partij van de Arbeid (PvdA). Deze had immers de basis heeft gelegd voor de onafhankelijkheid van Suriname. En klaarblijkelijk was Joop den Uyl ook de meest bekende politieke Nederlander voor de Surinamers toentertijd.

Eerste en enige Surinaams-Nederlandse minister

Het is goed om aan te geven dat er reeds een Afro-Nederlander minister is geweest en zijn naam is Abraham Ernst Ellis (1846 - 1916). Abraham Ellis was minister van Marine, een Surinamer en zoon van een tot slaaf gemaakte vrouw.

Hier kan men meer lezen over tot nu toe de eerste en enige Afro-Nederlandse minister Abraham Ernst Ellis.

Huidige situatie

Binnen de Surinaamse bevolkingsgroep blijkt heden ten dage dat de Afro-Nederlanders niet zo goed vertegenwoordigd zijn in het nationale politieke arena

In de Afro-Nederlandse gemeenschap heerst er veel ontevredenheid met betrekking tot onder andere:

• het niet of nauwelijks aandacht besteden aan het gezamenlijk slavernijverleden in het onderwijs en overige politieke en maatschappelijke organisaties;
• het niet willen begrijpen van de demonisatie van de Afro-mens door de eeuwen heen;
• het inhoudelijk niet willen aanpassen van het onderwijs materiaal;
• het op een realistische manier aanvechten of bestrijden van discriminatie en de navenante racistische ideologie;
• het op een vakkundig en onderwijs gerelateerde manier beoordelen van Afro-Nederlandse kinderen in het onderwijs;
• het van overheidswege in het openbaar besteden van aandacht aan het Internationale Decennium van de Afro-nazaten in de Diaspora.

Om deze terechte ontevredenheid in goeie banen te leiden en op te lossen, is het verstandig dat de Afro-Nederlander niet aan de zijlijn blijft staan, maar politiek meedoet en zich moet aansluiten bij de bestaande politieke partijen, zoals CDA, GroenLinks, PvdA, DENK, SP, D66 en VVD, om vertegenwoordigd te zijn in alle politieke overheidsorganen. Dus onder andere de Tweede Kamer, Eerste Kamer, Gemeenteraden en Bestuurscommissies. Maar ook in onder andere de SER (Sociaal Economische Raad) en WRR (Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid).

Het moge duidelijk zijn dat men ook een eigen politieke partij mag en kan oprichten om de belangen van de Afro-Nederlanders op politiek niveau te kunnen behartigen.

Afro-Nederlanders wordt wakker! Want iedereen streeft de Afro-Nederlanders voorbij!

Deel 2

In het tweede deel zal ik ingaan op mijn persoonlijke ervaringen als lid van een politieke partij.