Waar hebben we het over?
Dit weekend was een inspiratievol weekend. Da Bounce Film Festival (DBUFF), vierde in Amsterdam haar lustrum met een filmopeningsavond op 1 november en een Diversity Walk op 3 november, waarin er meer aandacht is voor acteurs en regisseurs met een afro-achtergrond. Het concept is opgezet door Reguillo Wijngaarde met een specifieke reden: middels muziek, film, theater, sport en media awareness creëren en diversiteit stimuleren binnen de groeiende, diverse samenleving in Nederland.
Met de nadruk op creëren, want blijkbaar is het zo vanzelfsprekend nog niet. Er is door Da Bounce Festival namelijk een heel randprogrammering uitgepluist om zo een groot mogelijk publiek te bereiken om diversiteit te stimuleren. Met de aandacht gevestigd op verdiepende thema's zoals diversiteit in film en media, racisme, LGBTQ en female empowerment, moet de De 'Diversity Walk' hier een steentje aan bijdragen.
Pathé Arena is de plek waar wij allen, geïnteresseerden en personen die op de een of andere manier betrokken zijn met DBUFF, elkaar ontmoeten. Verschillende afkomst, sekse, leeftijd of levensstijl brengt ons op deze dag samen om de Diversity Walk te lopen.
Ik houd mezelf voor om een kwartier van tevoren aanwezig te zijn, maar ik had gerust later kunnen aanschuiven. Er blijven mensen zich bijvoegen. Ik voeg me bij een clubje dames. Er lijkt na verloop van tijd een hele klas van jongeren aanwezig te zijn.
Dat de interesse voor 'mediazware' termen als racisme en diversiteit onder zo een jonge publiek aanwezig is, verbaast mij enorm. Ik kijk verder om me heen in de hal van de bioscoop, en ik zie links van me een aantal dames met DBUFF op hun T-shirt gedrukt heen en weer lopen. De een is gastvrouw, de ander kijk nog na of de camera gereed staat om te filmen, de ander ontfermt zich weer over het geluid. Ze zijn allemaal wel ergens mee bezig en het ziet er naar uit dat er goed is nagedacht over de voorbereiding.
Ik hoor mezelf denken: "Welk brein zit hierachter?".
En alsof hij mijn gedachten kan lezen, stapt er een man, neutraal gekleed in een grijze wollen jas, de ontmoetingstruimte binnen. Dat moet hem zeker zijn. Om mij heen zie ik de dames opgelucht en blij tegelijkertijd naar hem glimlachen. "Hi, (ik ben) Reguillo," groet hij me met een ferme handdruk en kijkt daarna om zich heen of alles in orde is. Ja, in orde. En we vertrekken met z'n allen naar buiten.
We zijn niet lang buiten wanneer een dame haar microfoon tevoorschijn haalt. Ze valt op met haar lange vlechten en rode rok die om haar benen danst. Als een herder met haar schaapjes begeleidt ze ons naar de eerste billboard.
"Als je iets heel graag wilt (bereiken), ga er dan ook voor. En laat je door niets of niemand tegenhouden. The sky is niet eens the limit.- Jasmine Sendar", luidt de quote. De dame met de microfoon vist een jongen uit het publiek die de quote mag verduidelijken. "Wat denk jij zelf als je deze quote leest?",vraagt ze. "Ik denk dat het belangrijk is om je dromen na te jagen als die er zijn", antwoordt de jongen. Hij maakt het concreet met een voorbeeld: "Als je bijvoorbeeld op school zit en je wilt je diploma halen, dan moet je je best doen op school, luisteren naar de docent en goede cijfers halen enzo."
De rest van de aanwezigen is het ermee eens en knikt instemmend. We lopen door naar de volgende quote, waar ook weer om input van het publiek wordt gevraagd. De quotes die afleesbaar waren van de verschillende billboars waar verschillende zwarte acteurs in een enkele zin zijn intrede over diversiteit doen, zijn in de strekking ongeveer allemaal hetzelfde.
Alle quotes komen elk op hun eigen manier tot zijn recht, maar deze bleef mij wel sterk bij: "Waar hebben we het over?".
Nancy zoekt met haar ogen naar een vrijwilliger in het publiek, maar die kijkt beduusd voor zich uit. "Wat zou hier nou mee bedoeld worden?" lijkt hij beduusd te denken. Nancy legt uit dat het proces van verandering brengen in de film en mediawereld om een toeganklijk podium voor zwarte acteurs te creëren, te langzaam gaat. We leven in 2018. "We horen het er niet over te hebben." Waar zijn we mee bezig en waar vechten we nu eigenlijk voor?
Een ietwat pessimistische duiding binnen de rest van de Diversity Walk, maar ik kan de quotemaakster geen ongelijk geven. Racisme dateert al uit hoeveel eeuwen geleden. In Nederland wordt er al jaren bepleit voor een 'diverse' samenleving, maar je komt er gewoon niet met enkel alleen talent, daadkracht en een goede wil. It all depends on 'good luck, brains, and the looks'. Het platform voor zwarte Nederlanders is te smal en er vindt te krampachtig een doorgang plaats. Teveel allochtone werklozen na een succesvol behaalde opleiding enzo. (Politiek, doe er wat aan!)
De walk gaat een tijdje door, tot we bij bepaalde quote komen, waar Reguillo zijn inbreng niet achterwege wil laten. Of moet ik zeggen kan laten? Verhelderend legt hij uit wat diversiteit voor hem betekent en welk probeem diversiteit tgelijkertijd met zich meebrengt. "Diversiteit betekent voor mij dat we ongeacht afkomst, leeftijd, persoonlijke voorkeur of lifestyle, sekse of transgender, allemaal één zijn. Het gaat er niet om dat we álleen black zijn, of álleen white. Voor mij werkt dat niet. We zijn allemaal inclusief. Ér wordt veel over dit thema gesproken, maar we moeten niet alleen praten, we moeten het ook gewoon doén."
Het is zichtbaar dat het wat met hem doet. Hij vervolgt: "Het podium voor zwarte acteurs is beperkt en die ruimte die zij horen te krijgen is er veel minder, terwijl zij dezelfde kwaliteit of zelfs betere kwalitieit leveren dan de anderen waarvoor een podium vanzelfsprekend is. Er wordt te vaak kwaliteit gekoppeld aan kleur en dat kan niet." Een boodschap voor de aanwezige jeugd blijft daar niet ongelaten: "Laten we vooral elkaar opzoeken," vertelt de gedreven oprichter van het urban festival, terwijl hij de aanwezige jeugd doordringend aankijkt. "Hoe meer krachten je bundelt, hoe meer je presteert. En zorg er vooral er ook voor dat je het zelf ook kan, zodat niets je in de weg kan zitten. Dat wil ik jullie meegeven." Een krachtige boodschap als je het aan mij vraagt.
Het is grappig dat we ook bij een billboard komen met een quote van Farida van den Stoom: "My story is diverse. So is yours." En wie is er nu beter om die te verduidelijken dan haarzelf?
Ook deze actrice die je ongetwijfeld kent van Rozengeur en Wodkaline, en andere rolletjes in de mediawereld, heeft er goed aan gedaan om aanwezig te zijn en stoom bij te blazen bij de Diversity Walk. Ze vertelt me dat ze Reguillo al jaren kent en er geen seconde over hoeft na te denken om hem te steunen in zijn strijd in het bewustzijn creëren en het stimuleren van diversiteit in de mediawereld.
"Vroeger was er een taboe op het 'diversiteitsthema', maar met de jaren heen en de komst van social media durven we ons meer en beter uit te spreken", vertelt ze. "Er is talent genoeg onder zwarte acteurs en als het niet wordt erkent, kun je altijd je eigen platform beginnen. Maar wat vooral belangrijk is, is iets doen wat de mensen aantrekt, dan kom je er wel bij." We lopen in een rustig tempo naar een punt, waarvan ik dacht dat dat het laatstvolgend billboard was.
Ik krijg het gevoel dat we weleens bij het eind zijn gepasseerd. Ik kijk op de klok. Tjee, het is al tien over half 3. De Diversty Walk is sluimerend overgegaan in een het-is-zo-interessant-dat-de-ik-de-tijd-vergeet modus. Ik hoor de woorden van Reguillo nog lang en duidelijk na-echoën. "We moeteen onze krachten bundelen." Ik vind het knap dat hij het positief inziet. Ik zie het namelijk niet. Maar we zijn het samen wel met elkaar eens. Dat er nog een lange weg te gaan is.