Slavernijverleden: van procesmatige aanpak naar effectief management

Om daadwerkelijk vooruitgang te boeken met betrekking tot het slavernijverleden is een procesmatige aanpak vereist die gericht is op het transformeren van institutionele mechanismen. Deze zijn verantwoordelijk voor de uitsluiting van mensen in termen van economische en intellectuele welvaart én participatie in het maatschappelijk discours.

Het doel van overheden moet zijn om ervoor te zorgen dat alle mensen de mogelijkheid hebben om actieve architecten van ons land te worden in plaats van passieve bewoners van de gebouwde huizen, van bewoners naar metselaars.

Het transformeren van institutionele mechanismen voor inclusieve verandering

We moeten streven naar een samenleving waarin mensen niet alleen naar schetsen in een museum kijken maar ook zelf de pen ter hand nemen om te schetsen. Het organiseren van gesprekken is niet langer voldoende. We moeten streven naar structurele, ingrijpende en fundamentele veranderingen op het gebied van management, aanpassingen en doelen binnen zowel de informele als formele dominante infrastructuur van Nederland. We moeten gaan van een cultuur van dominantie naar een cultuur van interdependentie. Het is belangrijk op te merken dat het niet draait om het ontwikkelen van nieuwe activiteiten en instrumenten maar om effectief management van wat er al bestaat. Er wordt namelijk al veel inzet getoond door zowel lokale overheden als grassroots-initiatieven.

Wat we echter vaak zien is dat de systeemwereld de leefwereld eerder uitsluit dan insluit. Dit vraagt om een nieuwe benadering van management in plaats van simpelweg nieuwe subsidierondes.

Argumenten om mijn betoog bij te staan

Transformeren van institutionele mechanismen

Om werkelijke verandering te bewerkstelligen moeten we ons richten op het transformeren van institutionele mechanismen die uitsluiting veroorzaken. Dit omvat het kritisch analyseren van bestaande structuren en processen die bepaalde groepen mensen belemmeren in hun deelname aan economische en intellectuele welvaart en het maatschappelijk discours. Door deze mechanismen aan te pakken en te herzien kunnen we een meer inclusieve samenleving creëren, waarin gelijke kansen en participatie voor iedereen centraal staan.

Van bewoners naar architecten

Om daadwerkelijk vooruitgang te boeken moeten we ervoor zorgen dat mensen niet langer slechts passieve bewoners zijn van de gebouwde huizen, maar actieve architecten van ons land. Dit vereist een heroverweging van macht en participatie waarbij iedereen de mogelijkheid heeft om invloed uit te oefenen op beleidsvorming, besluitvorming en gemeenschapsvorming. Door inclusieve structuren te bevorderen kunnen we de diversiteit van perspectieven benutten en een samenleving creëren waarin iedereen kan bijdragen aan en profiteren van welvaart.

Effectief management in plaats van nieuwe subsidierondes

Het is van cruciaal belang om de focus te verleggen van het ontwikkelen van nieuwe activiteiten en instrumenten naar het effectieve management van wat er al bestaat. Er wordt al aanzienlijke inzet getoond vanuit zowel (lokale) overheden als grassroots-initiatieven.

Echter……om inclusieve verandering te bereiken moeten we erkennen dat de systeemwereld vaak de leefwereld meer uitsluit dan insluit. Dit vraagt om een nieuwe benadering van management waarbij bestaande initiatieven worden geëvalueerd aangepast en geoptimaliseerd om de gewenste impact te bereiken. Het is niet alleen meer een kwestie van nieuwe subsidierondes maar eerder van het waarborgen van effectief gebruik van middelen en het stimuleren van samenwerking en synergie tussen verschillende actoren.

Kortom…………

Om het slavernijverleden effectief aan te pakken en inclusieve duurzame verandering te bewerkstelligen is een procesmatige aanpak nodig. We moeten institutionele mechanismen transformeren om uitsluiting tegen te gaan. Het is van essentieel belang om een overgang te maken van bewoners naar architecten waarbij actieve deelname en betrokkenheid worden gestimuleerd. Dit vereist een heroverweging van managementpraktijken en een focus op het effectief beheren en optimaliseren van bestaande initiatieven. Het gaat niet louter om het ontwikkelen van nieuwe activiteiten en instrumenten maar om het benutten van wat er al is en het creëren van een inclusieve samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft om bij te dragen en te gedijen.