Nuggers in beeld

Ik ben geen fervente krantenlezer maar vandaag op mijn werk viel mijn oog op een artikel van de NRC van 19 maart 2024. Justitie begint fraudeonderzoek rond verbouwing museum Boijmans was de titel.

Kansenjongeren                                                                                                          

Mijn interesse was gewekt. Ik heb jaren in Rotterdam gewoond en ik werk er nog steeds. Het artikel ging over onderaannemer in de bouw RoffaBOP, die Rotterdamse kansenjongeren opleidt en begeleidt naar stage en werk. Die doelgroep ken ik goed vanuit het onderwijs. Wat zijn kansenjongeren ? Dat zijn mensen die tussen wal en schip vallen omdat ze geen vaste woon- en verblijfplaats hebben. In feiten zijn deze jongeren onzichtbaar voor de overheid en ‘bestaan’ ze niet eens.

Natuurlijk bestaan deze kansenjongeren met veelzijdige problematiek wel degelijk. Alleen kunnen ze zich nergens inschrijven. Ze zijn vaak te vinden op straat en als het kan slapen ze ergens bij iemand op de bank.

Ik schets het hierboven in een paar regels, maar als ik doel op multiproblematiek bedoel ik ook echt Mucho Grande situaties waarin deze  jongeren vaak verkeren. Soms zijn ze meerdere malen van school getrapt of hebben ze een detentie verleden en krijgen geen werk omdat solliciteren zonder hulp niet lukt. Wie kent ze niet? Drop-outs, ex-gedetineerde tienermoeders, jonge mensen met een beperking. Enzovoorts.

Loze aanbesteding van de gemeente                                                                                                   

In 2022 werd een pilot ontwikkeld die deze kansenjongeren uitzichten bood op een betere toekomst. Na een serieuze selectie waar ''willen "een belangrijke eis was konden ze aan de slag bij RoffaBOP. Werken en leren met behoud van waardigheid en met een team bovendien dat ze bij elke stap naar de arbeidsmarkt toe begeleidde.

Voor de gemeente Rotterdam voerden ze een pittige klus uit. Asbestverwijdering uit museum Boijmans Van Beuningen dat ging verbouwen. Deze onzichtbare doelgroep kon zo goed in beeld komen. Rotterdam had tenslotte de aanbesteding toegezegd. Het project ging van start, de kansenjongeren gingen aan het werk.

En de gemeente? Die besloot vervolgens om het totale budget met 84% terug te brengen. €50.000 bleef over om naar RoffaBOP over te hevelen voor de begeleiding en het on the job opleiden. Tenminste, dat werd vastgesteld In een bouwvergadering, maar is nooit gebeurd. Onderaannemer RoffaBOP roeide – met succes – met de riemen die er waren in de gemeentetroep en heeft uiteindelijk alles zelf moeten financieren.

Nuggers includeren                                                                                                  

Nu Anno 2024 word dezelfde doelgroep genoemd in het Rotterdamse SROI (Social Return On Investment) beleidsplan. De eis voor alle gemeenten in Nederland is om hierin garanties voor deze doelgroep te verzekeren in geval van aanbestedingen. Simpel gezegd: een bedrijf die een opdracht uitvoert voor de gemeente biedt in ruil daarvoor opleidingsplekken aan.

De gemeente moet de Niet Uitkering Gerechtigden (Nuggers genoemd) nu dus wel includeren. Dat betekent dat de pilot troep opruimen uit museum Boijmans uiteindelijk een succes was. Zo ontstaat nu een kansrijke win win situatie. Het MKB staat te springen om technisch personeel, de gemeente kan daar in voorzien en vooral zijn kansenjongeren in beeld.

Hoog tijd. Als ik de volgende generatie kansenjongeren iets gun is het om iets te worden in de toekomst. Dat ze hun eigen geld kunnen verdienen. En dat zij zichtbare trotse burgers kunnen worden in deze maatschappij.

Ik hoorde dat de gemeente Amsterdam een slavenmuseum wilt gaan bouwen (andere gemeenten zoals Rotterdam zullen dit initiatief steunen). Vast en zeker met middelen en jongeren vanuit SROI. Ironisch; veel van onze kansenjongeren zijn immers de nazaten van de slaven. Het zal straks in ieder geval beter voor ze uitpakken dan hiervoor bij Boymans. Al noem ik het bij voorbaat weer een troepmuseum. Want museums liggen altijd vol met oude troep.