Aminata Cairo stopt bij Haagse Hogeschool

Eerste zwarte lector in Den Haag en Nederland houdt er mee op.

Ik heb besloten te stoppen met mijn positie als lector Inclusive Education bij de Haagse Hogeschool.  Ik maak dit schooljaar af maar kom na de zomer niet terug.  Ik heb dan drie jaar in die positie gezeten. Toen ik na een jaar in deze positie in Amerika was zei een collega tegen mij dat de meeste mensen in soortgelijke posities het gemiddeld drie jaar volhouden. Toch wel frappant als ik daaraan terug denk. 

Drie jaar geleden was ik de eerste lector in heel Nederland van Afrikaanse komaf.  Volgens mij ben ik nog steeds de enigste.  Dat zegt toch wel wat.  Dat is niet de reden dat ik weg ga, hoor, maar het zijn toch dingen die je aan het denken zetten.

Ik weet dat mensen het jammer vinden, ook omdat ik erg zichtbaar ben en toch als rolmodel fungeerde, niet alleen voor studenten, maar ook voor docenten en staf. Dat was een hele grote verantwoordelijkheid die ik best wel serieus nam. Ik weet niet hoe vaak ik in de twee en een half jaar ben aangesproken door wildvreemde mensen van kleur die mij vertelden dat ze blij waren dat ik op mijn positie zat. Dat betekent toch wel wat.

Maar uiteindelijk wil je toch goed werk neerzetten.  Je wil iets bijdragen zodat dingen kunnen verbeteren voor zowel je studenten als docenten en staf in het onderwijs. Als je op een gegeven moment ziet dat je niet effectief genoeg bent of dat je bijdrage niet aanslaat dan moet je toch gaan heroverwegen waar je mee bezig bent. Ik wil meer zijn dan alleen een rolmodel of boegbeeld.  Ik wil dat mijn werk ook echt impact maakt.  Mijn werk betekent meer voor mij dan de status van een titel die daarbij komt. 

Ik heb mijn best gedaan, niet alleen voor de Haagse Hogeschool, maar ook om landelijk en internationaal gespreksruimte en inspiratie te creëren om met inclusiviteit aan de slag te gaan. Dat is tot bepaalde hoogte gelukt. Ik heb mij de afgelopen twee en een half jaar ingezet om met mensen in gesprek te gaan, lezingen te geven, enz. 

Om vervolgens tot actie te komen is de volgende stap en blijft een uitdaging. 

Het was een moeilijke beslissing om weg te gaan maar ik heb er nu vrede mee. Het was de juiste beslissing. Ik wil uiteindelijk goed werk doen zoals ik al zei en denk dat ik meer impact kan hebben door onafhankelijk te werken. 

Ik zie het niet als falen, noch van mijzelf en noch van de Haagse Hogeschool, al moet ik eerlijk zijn dat ik lang met dat gevoel van falen geworsteld heb. 

Als je mensen wil helpen en uiteindelijk kan je dat niet, dan baal je wel.  Maar ik zie het nu zo, ik ben dankbaar en blij voor de kans die ik heb gekregen. Ik denk dat wij er allebei iets van hebben geleerd. Het is voor mij nu nog duidelijker wat er nodig is om echt verandering aan te brengen. 

En dat kan ik weer gebruiken voor mijn vervolgstap, want het werk gaat gewoon door, met of zonder titel als lector.  Wat de Haagse van mijn aanwezigheid heeft geleerd dat gaan we pas zien als ik weg ben denk ik.

Ik ben dankbaar want de Haagse heeft mij toch een kans gegeven. Laten wij eerlijk zijn, ik ben een vreemde eend in de bijt, dat weet ik. Ik denk anders, zie er anders uit, breng een ander perspectief, ben ook niet onder de indruk van de standaard Westerse benadering en dat valt toch niet mee voor een organisatie. 

Ik kwam hier in Nederland in eerste instantie nergens binnen in het hoger onderwijs. Nadat men mij in actie hadden gezien bij zowel de Amsterdam Hogeschool voor de Kunsten als de Haagse Hogeschool raakten mensen geïnteresseerd in wat ik te bieden had.  Maar op papier alleen kwam ik hier nergens binnen.  Ik ken dit werkveld en maak mij geen illusies over wat het betekent als je niet aan de standaard voldoet. De uitdaging is om toch trouw te blijven aan wie je bent en waar je voor staat. 

Je probeert ruimte te maken voor anderen die ook niet passen, daarom was deze aanstelling in eerste opzicht perfect.  Ik kon laten horen en zien dat ondanks je niet denkt, praat of handelt volgens de norm er toch plaats is voor jou in het onderwijs. Dat was in ieder geval mijn doel, en dat blijft ook mijn doel nadat ik wegga. 

Ik had al een kleine aanstelling bij de Amsterdam Hogeschool voor de Kunsten die ik hoop uit te breiden. Kunst staat mij altijd al dicht aan het hart, dus wil daar mee doorgaan. Daarnaast wil ik dit werk door blijven doen, het verbreden van het onderwijsveld voor iedereen, maar ook in andere werkvelden. 

Ik heb een connectie met een huisartsenorganisatie bijvoorbeeld en word ook gevraagd in de business wereld. Ik wil ook een platform beginnen om ouders te ondersteunen in het navigeren van het onderwijs, met name geïnspireerd door mijn eigen ervaring met mijn zoon in Nederland. Ik sta open voor de nieuwe mogelijkheden.

Het zwaarste is om mensen achter te laten, daarom heb ik ook zo lang getwijfeld.  Ik heb een fantastisch team. Maar uiteindelijk waren zij toch ook de doorslag in mijn beslissing.  Zij begrepen het wel en ondersteunden mij, al vonden ze het jammer dat ik wegging. Wij hebben in de afgelopen jaren behoorlijk wat kennis vergaard en als wij ons werk goed hebben gedaan dan heeft de Haagse toch iets om op voort te boorduren. 

Ik kan dan ook met een gerust hart weggaan.  De komende maanden gaan we dan ook hard aan de slag om al die kennis samen te brengen en beschikbaar te maken. Ik denk dat er een wat meer traditioneel persoon na mij zal worden binnengehaald. Daar heb ik niets over te zeggen en daar heb ik geen controle over. Nogmaals, het gaat om het werk dat er verzet moet worden. De volgende lector zal zijn of haar eigen stijl hebben en hopelijk kunnen zij de volgende stap zetten.

Ik wens de Haagse Hogeschool heel veel succes. Mijn studenten weten dat zij mij kunnen vinden of ik nou daar fysiek aanwezig ben of niet. Ik kijk naar mijn tijd als lector als een waardevolle stap waarin ik iets mocht toevoegen aan het standaard onderwijs.  Nu kijk ik vooruit naar de volgende stap.