Ik zag hem al glunderend opkijken toen hij me binnen zag lopen. Zo van “heeejjj, daar heb je één. En ik ken hem niet.”

Het drong tot me door dat er toch wel flink wat dingen zijn die Nederland mag rechttrekken in haar nieuwjaarsresoluties. 2019 moet beter worden dan 2018, niet?

Dat dit woord het Van Dale Woord van het Jaar 2018 werd, is je reinste validatie van racisme, criminaliteit en vermeende superioriteit. 

Ik vond het maar hilarisch, die hele poeniegate woensdag en donderdag. Ik ging dan ook echt los ermee. Nederlanders hebben onze poenie gestolen, maar weten ze wel wat ze ermee aan moeten? En als iemand het van je afpakt, verdiende je het wel? Lachuh joh

Deze donkere dagen voor kerst zijn een mooie tijd om het te hebben over liefde, of het gebrek eraan en de verschillende manieren waarop ik zwarte mensen er in de afgelopen dagen over hoorde praten.

De Black Members Council (BMC) van de Britse National Union of Journalists (NUJ) heeft besloten dat er binnenkort een brief moet komen van haar Secretaris-Generaal naar de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NvJ) waarin ze haar onrust kenbaar maakt over de manier waarop sommige Nederlandse journalisten en bladen verslag doen van het zwarte Pietendebat.

Comediant Mo Hersi is vanaf vandaag onze televisierecensent. Want, zegt hij,  als je een mooie foto van jezelf kunt maken met een afstandbediening in je klauwen, word je erg triomfantelijk onthaald als de kenner met messcherpe mening.

Kennelijk wordt Sylvana vaak in één van die twee hokjes of misschien zelfs beide geplaatst. Ik vind Sylvana demon noch diva.

Het is ontmoedigend om in 2018 nog aandacht te moeten vragen voor deze simpele basisprincipes van de journalistiek, maar het moet tegelijkertijd meer dan ooit, nu daar onze ethische regels onder vuur zijn.