Voordat ik begin met deze tori wil ik je kort meenemen naar mijn kindertijd. Toen woonde ik in Amsterdam West in de Mercatorbuurt. 

Standaard heb ik een reserve mondkapje aan de achteruitspiegel in mijn auto hangen. Of twee verstopt in mijn Bh. De bewaarplek heb ik afgekeken van mijn oma die daar haar doekoe geknoopt in een zakdoek bewaarde.

Afgelopen week maakte ik in een internationale journalistenvergadering gewag van, dat het jaarlijkse grote racismeseizoen eraan zit te komen en dat het tijd is om weer een oproep te doen naar het Nederlandse journalistenveld om zich ethiek en principieel op te stellen.

Zeeuws, Surinaams, Rotterdams, Nederlands. Vrouw, dochter, moeder, vriendin.
Elke dag heb ik met verschillende labels te maken

“Ey je bent dik geworden,” is vaak de groet als je een tante of oom na lange tijd weer eens ziet. “Je kan zien dat het goed met je gaat.” “Weet je zeker dat je zoveel wil eten, je past dalijk niet meer door de deur!”

Die tori van vandaag gaat ook over zelfliefde en samen groeien omdat je niet hoeft te verwachten dat anderen je daar in gaan ondersteunen. In feite maak ik mee dat je het tegenovergestelde mag verwachten.

Soré is geen grote imposante vent, maar ik had meteen respect voor hem. Dat stille doet het hem altijd voor mij. 

De expo “BENEDICTIO IV : MIGHTY ECHO OF THE RAINFOREST – REVELATIONS OF THE GUIANAS is sinds afgelopen weekend open in Prinsenkwatier, Sint Agatha plein 4 in Delft.

‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’.