Zwarte Cross 2025: klompen, motoren en reggae-vibes

Van 17 tot en met 20 juli vond in de Achterhoek de 27e editie plaats van de Zwarte Cross: het grootste muziekfestival van Nederland én de grootste motorcross ter wereld. Meer dan 275.000 bezoekers trokken dit jaar naar het uitbundige terrein in Lichtenvoorde, en voor het eerst was AFRO Magazine erbij.

De Zwarte Cross is allang meer dan alleen een muziek- of motorfestival. Het is een vierdaagse mengelmoes van muziek in alle genres — van rock tot house, van schlager tot blues — gecombineerd met theater, cabaret, literatuur, kermisattracties én uiteraard motorcross: de oorsprong van het festival, dat begon in 1997.

Internationale én nationale artiesten wisselen elkaar af op meer dan 30 podia. Van de iconische Britse band Skunk Anansie tot de Sugababes, van Waylon tot Kenny B: er is echt voor ieder wat wils. Wat ons bijzonder verraste, is dat de Zwarte Cross ook ruimte biedt aan Afro-culturele expressie — en dat zelfs met overtuiging.

Een podium voor reggae

Afbeelding

Misschien niet de eerste plek waar je zou zoeken naar Afro-muziek, maar wie goed kijkt, ontdekt op het terrein een volwaardig reggaepodium dat klinkt als een eerbetoon aan Jamaicaanse rootsmuziek. Niet de minste artiesten stonden daar dit jaar: Etana, U-Brown, Clifton Fearon, Linval Thompson, en Nkulee Dube – dochter van reggaelegende Lucky Dube – kwamen naar Lichtenvoorde.

Afbeelding

Ook van eigen bodem liet zich talent zien, met sterke optredens van onder meer Mr. Weazley, Junior Kenna en Roots Creation. Reggae, dancehall, rocksteady, ska en dub – het kwam allemaal voorbij. Het (voornamelijk witte) publiek wist de energie te waarderen. Ze zongen enthousiast mee, zelfs als ze de nummers niet kenden, en brulden uit volle borst wanneer de artiest riep:
"When I say reggae, you say music!" – Reggae! Music! Reggae! Music!"

De connectie tussen artiest en publiek was oprechte magie. Een paar tientallen Zwarte bezoekers — ja, we hebben ze geteld — maakten er zichtbaar hun eigen feestje van en trokken nieuwsgierige anderen mee in de vibe. De artiesten zelf bleven met regelmaat hangen in blikken van herkenning en waardering in het publiek.

Afbeelding

Van pannenkoeken tot bami

De Zwarte Cross heeft een unieke sfeer: rauw, volks, chaotisch — maar tegelijk gastvrij, nieuwsgierig en ontwapenend. Je ziet mensen op klompen lopen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Voor je het weet, krijg je een biertje in je hand gedrukt en wordt je gevraagd om even te helpen met dragen. ‘Samen’ is hier geen loze kreet.

Qua eten is er ruime keuze — van patat en pannenkoeken tot “Surinaamse bami” en “Oosters” — al is daar op het gebied van authenticiteit zeker nog ruimte voor groei. Misschien een kans voor ondernemers uit de Afro-gemeenschap?

Een open uitnodiging

De Zwarte Cross is een fenomeen. Het is geen festival dat zich presenteert als inclusief, maar dat maakt de aanwezige openheid des te interessanter. Wij waren aangenaam verrast door de ontvangst, de nieuwsgierigheid en de ruimte die wél degelijk bestaat voor Afro-culturele inbreng — als je die durft te nemen.

AFRO Magazine houdt de komende edities zeker in de gaten. Wie weet zie je ons volgend jaar tussen de rook van de motoren en de echo van roots-reggae weer op het terrein. En hopelijk zien je er dan ook wat meer van jezelf.