SonyaSpreekt Vieira Nkosi, Cabo rapper uit Kralingen

Door Sonya Dias

In mijn zoektocht naar Kaapverdiaans talent kwam ik Vieira Nkosi tegen. Een markante rapper met een duidelijke voorliefde voor Afrika. Dit is te horen aan zijn muziek, te zien in zijn kledingstijl en aan zijn videoclips. Hij rapt in het Nederlands en in het Kaapverdiaans en zijn raps hebben een boodschap. Wat is het verhaal achter Vieira Nkosi, waarom is hij zo trots op zijn roots? Wat inspireert hem en wat is zijn boodschap?

Cabo uit Kralingen

Vieira Nkosi groeit op in een gezin met vader, moeder en broertje in Rotterdam in de wijk Kralingen. Zijn vader was zeeman en kwam na 6 jaar aan wal werken. Vieira Nkosi voetbalt vanaf zijn vijfde, dat doet hij aardig, maar echt heel goed wordt hij er nooit in. Hij kan wel goed leren en vanaf jongs af aan wordt er door zijn ouders op zijn hart gedrukt dat hij vooral dokter of advocaat moet worden. Deze wens van zijn ouders wordt zo vaak uitgesproken, dat dit ook zijn wens wordt. “Je neemt de wensen van je ouders over totdat denk je dat je het zelf ook wilt.”.

Op het moment dat Vieira Nkosi naar de VWO in Rotterdam West gaat, komt hij voor het eerst in aanraking met Kaapverdiaanse medescholieren. Dit is voor hem een openbaring. Hij groeit namelijk alleen binnen zijn familie op met Kaapverdiaanse tradities, maar daarbuiten heeft hij tot dan toe nauwelijks contact met Kaapverdianen. Hij merkt dat er veel overeenkomsten zijn, maar hij is ook een buitenbeentje omdat hij zich anders gedraagt. Hij is die Cabo uit Kralingen.

Op zoek naar zichzelf

De middelbare school tijd is ook het moment dat Vieira Nkosi op zoek gaat naar zichzelf. Wat wil hij echt en waar is hij goed in? Ondertussen is hij erachter dat voetballen wel leuk is, maar dat hij daar nooit in zal uitblinken. Vieira Nkosi komt met rap in aanraking door een oudere neef die hij als zijn broer beschouwt. Deze neef luisterde altijd naar rapmuziek.

Vieira ging voor het eerst voor een groep rappen, dat ging aardig en de mensen vonden het leuk. Maar op dat moment had hij nog niet het gevoel dat het voor hem was weggelegd. “Het was nog een ver van mijn bed show en er waren toen nog geen rolmodellen voor mij.” Hij schreef wel regelmatig raps en oefende veel maar dat deed hij voornamelijk voor zichzelf. Dit veranderde toen Postmen en E-life opkwamen. Dit waren succesvolle Rotterdamse rappers uit Crooswijk met respectievelijk Surinaamse en Kaapverdiaanse roots. Eindelijk had Vieira artiesten waaraan hij zich kon spiegelen en op dat moment werd het zaadje geplant om serieus te denken over een rap carrière.

Uitstapje naar theater

Omdat Vieira Nkosi geen artiesten in zijn directe omgeving kent, is hij nog zoekende. Op zijn 18e komt hij in aanraking met theatermaker Malumba en sluit zich aan bij zijn theatergezelschap. Zijn ouders zijn het niet eens met deze beslissing. Zijn vader laat hem begaan, maar zijn moeder gaat fel in verweer en probeert Vieira Nkosi tevergeefs in de voor haar gewenste richting te sturen. Hij auditeert en werkt uiteindelijk 8 jaar in de theatergroep. In deze periode leert Vieira Nkosi veel creatievelingen kennen en doet hij podium ervaring op. “Voor het eerst op een podium voor publiek rappen was zenuwslopend.” Het heeft even geduurd voordat zijn moeder naar een theatershow van Vieira Nkosi ging, maar toen zij uiteindelijk kwam kijken, was zij toch wel trots op haar zoon. Zijn vader is nooit komen kijken.

Voor het “echie” rappen

Ondertussen slaagt Vieira Nkosi voor zijn VWO en gaat hij studeren. Na 3 maanden stopt hij met zijn studie omdat hij zijn draai niet kan vinden. Uiteindelijk besluit hij de lerarenopleiding te doen. Zijn moeder reageert met: “Ik geef je 1 jaar max”. Maar hij houdt vol, rondt de lerarenopleiding succesvol af en staat nu als docent voor de klas van een MAVO. Eind 2003 besluit Vieira Nkosi: “Dit wil ik eigenlijk wel voor het echie doen!” Hiermee doelt hij op rappen. Hij besluit Nederlandstalig en Kaapverdiaans te rappen. Op het moment dat hij in het Kaapverdiaans begint te rappen, gaat zijn moeder zijn teksten beter begrijpen en stukje bij beetje begint zij zijn muziek te waarderen. Zijn vader spreekt zich nooit echt uit over de carrière moves van zijn zoon. “Hij zal nooit zeggen dat hij trots op me is. Eerder iets in de trant van: is goed toch? En daarna weer over tot de orde van de dag.” zegt Vieira lachend.

“Thuiskomen”

In 2009 brengt Vieira Nkosi zijn eerste videoclip “Wie is deze Afrikaan?” uit. Hij was vooral op zoek naar zichzelf. “Als ik in Cabo Verde ben, voel ik me thuis, ik herken mezelf in de mensen om mij heen”. Vieira Nkosi herinnert zich de dag dat hij in Cabo Verde aankomt en hij voor het eerst zwarte piloten en stewardessen ziet. Op school clashte hij regelmatig met docenten omdat hij zichzelf niet in hen herkende en dat is de reden waarom hij zelf voor de klas is gaan staan.

Vanaf het moment dat Vieira Nkosi’s eerste videoclip uitkomt, begint het balletje te rollen. Hij brengt een EP uit en wint in 2010 de grote prijs van Zuid Holland. Hij wint de jury en de publieksprijs. Dankzij deze prijs treedt Vieira Nkosi op tijdens diverse festivals waaronder Parkpop. In 2011 verschijnt zijn 2e EP en brengt hij zijn videoclip “Nos e ke nos” uit. Deze videoclip wordt ook uitgezonden in Cabo Verde. Vieira Nkosi’s oma krijgt deze clip te zien voordat zij komt te overlijden. “Zij was er echt trots op.”

Debuut album “Kralienge state of mind”

Halverwege 2016 brengt Vieira Nkosi zijn debuutalbum “Kralienge stage of mind “ uit. Dit is een eerbetoon aan zijn roots. Vieira Nkosi groeit op tussen twee werelden en zoekt daarin zijn eigen plek. “Het is mijn verhaal van jongen naar man.”

Zijn laatste videoclip "Sankofa" is opgenomen in Benin waar zijn vriendin haar roots heeft. Hij heeft het zelf geregisseerd en gemonteerd. In de toekomst wil Vieira Nkosi zijn eigen clips blijven maken. Na het uitbrengen en het promoten van zijn debuutalbum wil hij wil hij zich meer gaan toespitsen op een volledig Kaapverdiaanstalige plaat. Met een groep Kaapverdianen vormt Vieira Nkosi het collectief Vida en brengen zij Nederlands en Kaapverdiaanstalige muziek uit.

Deze Kaapverdiaanse jongen uit Kralingen heeft het ver geschopt en gaat nog verder komen. Ondanks het feit dat hij in zijn jeugd weinig rolmodellen had waarin hij zichzelf kon herkennen, is hij nu zelf een rolmodel dat niet alleen als docent voor de klas staat, maar zijn wijze lessen ook met de rest van de wereld deelt via zijn muziek.