Racist veroordeeld: €600 en taakstraf voor racistische email aan Arnhems raadslid

Een racist moet het Arnhemse gemeenteraadslid Nathalie Nede (ChristenUnie), € 600,- betalen voor immateriële schade die zij leed toen hij haar een haatmail stuurde. Daniel N. stuurde haar op 24 mei 2024 een racistische email. Dat deed de racist in reactie op politieke vragen die Nede die haar partij als fractieleider vertegenwoordigd, een week eerder in de raad stelde over gehandicaptenparkeerplaatsen en het feit dat gemeente Arnhem in haar eigen parkeergarage een rolstoelopgang aanduidde met invalidenoprit. "Dat is een woord dat letterlijk onwaardig betekent," schreef Nede in haar schriftelijke vragen toen.

Daniel N. nam er aanstoot aan dat zij voor mensen opkwam die door de gemeente (wellicht ondoordacht) als onwaardig worden gemarkeerd. “Wat is het weer aanstootgevend zo’n invalidebordje. natuurlijk stoort een n-woord er weer aan. Jullie soort zijn misselijk” schreef hij, compleet met het n-woord volledig gespeld, en verder vol karakteristieke grammaticale fouten en omissies.  

“Toen ik de email kreeg wuifde ik het eerst weg. Ik deelde het met een enkele mensen in mijn naaste omgeving en die reageerden er feller op dan ik. Ik moest aangifte doen, vonden zij. Iets wat ik normaal gesproken ook tegen andere mensen zeg als zij te maken krijgen met racisme. Omdat ik racisme wil bestrijden waar ik kan, besloot ik, dat ik nu het mij persoonlijk raakte, ik dan ook stappen moest nemen. Dus ik maakte een melding bij het antidiscriminatiebureau. Ook daar werd mij aangeraden om aangifte te doen. Ietwat ongemakkelijk en met de verwachting dat er toch niks mee zou gebeuren deed ik dat. Tot mijn verbazing kreeg ik enige tijd later bericht van het OM dat er een zitting zou komen.

De zitting vond afgelopen dinsdag plaats. Nede was erbij. “Tuurlijk. Wie A zegt moet ook B. zeggen. (Maar) ik heb het n-woord nog nooit zo vaak horen vallen in mijn bijzijn in een formele setting. De officier van justitie las de email voor, met het n-woord voluit. Vervolgens bevroeg te rechter de verdachte en herhaalde daarbij de racistische bewoording, inclusief het n-woord voluit,” zucht ze.

Ze vertelt dat de rechter de verdachte meermalen de gelegenheid gaf om spijt te betuigen, maar die riep nog voordat de rechter was uitgesproken dat hij geen spijt had. “Hij was het helemaal zat dat mensen zoals ik zeuren over kleine dingen. Ik was vast ook tegen zwarte piet (goed gezien) en ik zou de “Eskimolaan” van naam willen veranderen; Ik wist niet dat die straat bestaat, maar ik kan me er zeker in vinden om ook Inuit mensen met respect te behandelen en aan te spreken. Hij zei ook dat ik kennelijk behoor tot groeperingen als antifa en BLM en in deze brei van racisme raakte ik de tel van het n-woord kwijt. Ik moest even slikken en voelde mijn ogen prikken.”

“Dit had ik niet verwacht. Ik zou denken dat als je voor de rechter moet verschijnen vanwege je racistische uitlatingen, dat je die toch enigszins probeert te vergoelijken. Dat je je haat op zijn minst even verloochent, om er mee weg te komen, of in elk geval zo min mogelijk voor gestraft wordt.

Maar niet Daniel N. Ondanks dat de rechter hem genoeg mogelijkheden gaf om gebruik te maken van verzachtende omstandigheden, zijn persoonlijke situatie, zijn depressieve klachten, wuifde hij alles weg; dat had er niks mee te maken. Hij stond achter wat hij heeft gedaan.

Hij vertelde dat hij vroeger gepest is en snapte niet wat het verschil is tussen pesten en racisme. De rechter deed tevergeefs een poging om dat uit te leggen, maar stelde toen de vraag: "Maar als je zelf gepest bent, waarom doe je nu dan zoiets bij andere mensen?" Hij was er heel even stil door, dat wist hij zelf ook niet. Maar hij bleef erbij, hij zou zo weer zo’n email sturen.

Na Daniels tirade kwam de officier van justitie met een strafeis van 60 uur taakstraf, waarvan 30 voorwaardelijk, plus een schadevergoeding van € 600,- voor immateriële schade.

De rechter was het eens met de Officier van Justitie en veroordeelde Daniel N. conform de eis.

De racist gaf meteen aan dit niet te gaan betalen; het zou “mensen als Nede” alleen maar om het geld te doen zijn, daarom spelen “zij” slachtoffer.

Nede vertelt dat de zaak haar ondanks de overwinning vermoeid heeft achtergelaten.

Ik ben blij dat ik de weg naar de rechter bewandeld heb, want daar is het recht nou eenmaal voor; als jou onrecht wordt aangedaan is de rechtbank er om jou genoegdoening te geven. Een overwinning is een overwinning, ook al is hij vermoeiend. Als de haat waar je tegen strijd je om de oren vliegt en je in je ogen aan kijkt, dan doet dat pijn. En als de strijd die je voor het collectief strijdt zo persoonlijk wordt dat je het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, dat voelt dat eenzaam en machteloos. En als je je gekwetst, eenzaam en machteloos voelt, mag je best even breken. Zeker als je jezelf daarna weer bij elkaar raapt en door gaat met de strijd. Want die is nog lang niet gestreden. En nu hoop ik dat deze overwinning anderen die dit meemaken ook aanspoort om ook aangifte te doen en genoegdoening te eisen. Daar is de wet voor.”