People to watch ... Antilliaans entrepreneurs

Door Joan de Windt

Van Curaçao wordt wel gezegd dat het een slechte moeder en een fantastische stiefmoeder is, mal mama, bon madrastra; dat het de landskinderen maar niet lukt economisch goed te boeren, terwijl het lijkt alsof bijna elke buitenlander die zich er vestigt rijk wordt. Soms duurt het een paar generaties, maar dan heb je ook nieuwe miljonairs. Niet bij allemaal en er wordt ontzettend hard voor gewerkt, maar het krediet, het netwerk, en de onderlinge steun is er. Drie zaken die Antillianen noemen als redenen dat velen het niet aandurven voor zichzelf te beginnen.

Sherry Poulo wil hier verandering in brengen. Ze begon 'Ku kiko mi por sirbibo’ Waarmee kan ik je van dienst zijn?, een Facebook community voor Antilliaanse entrepreneurs. Ze nodigde elke Antilliaanse ondernemer die ze kende uit, van hapjesmaker tot jurist, en vroeg hen de pagina te delen. Onder Antillianen bleek niet alleen behoefte aan zo’n initiatief te bestaan, men was er ronduit hongerig naar. Het ledenaantal loopt al tegen de 5000. Heel veel Antillianen bleken (soms naast een vaste baan) entrepreneur te zijn, en willen zich graag met elkaar verbinden en netwerken.

Sherry schrijft wekelijks een blog over ondernemerschap en bijbehorende uitdagingen, en vraagt regelmatig om ideeen of advies vanuit de groep.

Antillianen hebben geen weet van de succesvolle Antilliaanse ondernemers onder ons. Op veel niveaus, voor het zelfvertrouwen, het geloof in zichzelf en elkaar, is het van het grootste belang om dat wel te hebben. Zien dat het anderen lukt is een grote inspiratiebron.

Hier zijn daarom, zomaar een greep, wat people to watch:

Danitzah Jacobs, culinair onderneemster uit Breda. Ze werkte als sociaal werkster en startte toen een coöperatief waarin vrouwen koken in een marshe, net zoals op de grote markt op Curaçao. Inmiddels heeft ze 40 mensen die op freelancebasis voor haar werken. Haar eten is Caribisch, Antilliaans, Surinaams, Jamaicaans, Venezolaans.

Danitzah: “Ik ben nu bezig van onze authentieke gerechten koelverse maaltijden te maken die je in de magnetron kunt opwarmen. Die moeten dit najaar in de supermarkt liggen.” Danitzah gelooft niet in ‘problemen.’ Ik zie uitdagingen. Wij moeten niet wachten tot ons kansen geboden worden, we moeten ze zelf creëren. Stap voor stap. It’s not a race, it’s a marathon!”

Cainva Isenia, fotografe, leefde zich al sinds klein uit met analoge cameraatjes. Ze fotografeerde in de vrije natuur, mensen en alles wat haar voor de voeten kwam, en inmiddels is ze na heel veel zelfstudie professioneel fotografe. Ze richt zich vooral op head shots en food fotografie. Ook bij begrafenissen draagt ze graag bij aan een mooie herinnering.

Cainva: “Maar natuurlijk zeg ik geen nee tegen een kinderfeestje of familiefoto”.

Ze droomt van een eigen studio “waar ik mij in alle rust en met goede belichting kan richten op fotografie.”

Kaiz Kynai, personal trainer uit Almere, is sinds 1 januari voor zichzelf begonnen als personal trainer. Kaiz: “Ik sportte altijd al veel, honkbal, softball, kickboxen en fitness en werd door veel mensen gevraagd om met hen te trainen. Toen besloot ik van mijn hobby mijn werk te maken. Het gaat heel goed. Dat komt omdat ik veel mensen ken en ze het mij gunnen”. Kaiz stelt ook voedings- en trainingsschema’s op voor mensen die willen aankomen of juist afvallen.

 Jadira Boutisma, goalsetting coach in Eindhoven, geeft trainingen aan bedrijven en is sinds een jaar bezig in Curaçao en Nederland bezig met haar bedrijf Royal Promises. Jadira helpt mensen te herontdekken waar ze goed in zijn en energie van krijgen. “Je kan soms blijven doorploeteren op een weg die je al lang geleden had moeten verlaten.” 

Jadira ontwikkelde een onlinetraining en schreef een boek “Na kaminda pa proposito”. Het boek is in het Papiamentu maar een Engelse vertaling wordt nog dit jaar verwacht.

“Door ons slavenverleden zijn we niet meer lichamelijk maar wel geestelijk geketend aan het verleden. Onze voorouders hadden geen bezit, ze waren bezit. Daardoor en door onze opvoeding vol kritiek op onze kinderen, zijn we nog steeds onzekere mensen, en strugglen velen met schulden en het opbouwen van bezit.”