Interview met Pearl Jozefzoon en Jörgen Tjon A Fong

Verzet, Soul en Blues in muziektheatervoorstelling We hadden Liefde, We hadden Wapens!

Een interview door Urban Myth Publiciteit. Foto's doorJean van Lingen

Dit najaar is de voorstelling We Hadden Liefde, We Hadden Wapens van Urban Myth van 15 september t/m 3 december opnieuw te zien in theaters door het hele land. De muzikale voorstelling trok vijf jaar geleden volle zalen.

We hadden liefde, We hadden wapens vertelt het verhaal van de Amerikaanse burgerrechtenactivist Robert F. Williams die in de jaren 60 tegen de ongelijke behandeling van Afro-Amerikaanse mensen en de constante dreiging van de Ku Klux Klan streed.

https://www.youtube.com/watch?v=7-Vy58peMgY?">

De voorstelling heeft een gloednieuwe sterrencast bestaande uit Pearl Jozefzoon, Carolina Dijkhuizen, Hajo Bruins, Nyncke Beekhuyzen, Tarikh Janssen en Leovegildo Vieira. Regisseur Jörgen Tjon A Fong en zangeres/actrice Pearl Jozefzoon vertellen over de reprise.

Waarom een terugkeer na zo’n lange tijd? 

Jörgen: “Ik denk dat de maatschappelijke actualiteit voor deze voorstelling nog groter is dan vijf jaar geleden. De Black Lives Matter beweging is de afgelopen vijf jaar geëxplodeerd. Ook in Nederland heeft institutioneel racisme zich geopenbaard. We zijn constant bezig om de maatschappij opnieuw te evalueren. Waar staan we nu? Hoe praten we hierover met elkaar? Welke termen gebruiken we? Welke consequenties zijn aan uitspraken verbonden en hoe terecht is het dat mensen gecanceld worden. Dit verhaal uit Amerika over de strijd voor gelijke rechten voor zwarte mensen, snijdt thema’s aan waar mensen nu echt mee bezig zijn.”

Wat trok jou aan in dit verhaal Pearl? 

Pearl: De voorstelling voelt heel urgent. Het verhaal zet mensen aan het denken. Daarbij laten we geen eenzijdig maar een eerlijk verhaal zien. We belichten verschillende kanten, ook van de personages. Je krijgt echt the good and the bad. Voor mij is dit echt een andere vorm van theater maken vergeleken bij wat ik normaal doe. Ik geniet van beide, maar ook ik voel hier de urgentie. Verder speelt Carolina Dijkhuizen mee en zij is echt mijn grote voorbeeld sinds de middelbare school. Toen ik haar in Aida zag wist ik ‘dit wil ik ook doen. Maar de hele cast is heel tof. Op het podium zie ik hun kunst. Hoe ze woorden tot leven brengen. Dat vind ik fantastisch.

Welke rol speelt de rhythm & blues en soul uit de jaren 60 in de voorstelling?

Jörgen: In de voorstelling zitten fantastische bekende en minder bekende nummers die ook op zichzelf staan, maar door dit verhaal ben je je ineens bewust waar ze uit voort zijn gekomen. Dat geeft een extra emotionele laag.
Pearl: Muziek is een kunstvorm waarmee je het gevoel van mensen kunt bereiken. Ik speel meerdere rollen maar ben vooral zingende verteller. Al zingend vertel ik hoe de situatie in de jaren 60 was voor de Afro-Amerikaanse mensen. De bedreiging, het lynchen het moorden zonder geldige reden. Het is echt onderdeel van het verhaal.

Waarom is een verhaal uit de jaren 60 relevant voor mensen nu?

Pearl: Het is een voorstelling over ongelijkheid. Dat thema speelt nog steeds. Nog steeds zijn er groepen die onderdrukt worden. Niet alleen vanwege hun kleur, maar ook vanwege hun gender, leeftijd, sociale klasse of omdat ze tot de LGBTIQ+ gemeenschap behoren.

Jörgen: Het is een verhaal over verzet, over opkomen voor jezelf en voor je rechten. We wijzen niet met een vingertje, want het gaat niet over wie er schuld heeft, maar we laten wel zien hoe systemen mensen kunnen vermalen. Je hoeft niet zwart te zijn om dat te voelen en te begrijpen.