Galatea Kunstprijs 2025 - kunstenaars met een achtergrond als vluchteling

‘De wereld beter willen maken´
Wat betekent het om alles achter te laten, en hoe begin je opnieuw? Vijf talentvolle kunstenaars met een achtergrond als vluchteling geven hierop een indrukwekkend antwoord in de tentoonstelling Galatea Kunstprijs 2025 (12 april t/m 5 oktober) in het Dordrechts Museum.

Sommigen hadden al een bloeiende carrière in hun land van herkomst. Anderen ontdekten en ontwikkelden hun talent pas na hun vlucht.

Wat de genomineerde kunstenaars bindt is hun veerkracht, de kwaliteit van hun werk en de artistieke gelaagdheid ervan.

De Galatea Kunstprijs 2025 toont een mix van disciplines. Van kleurrijke schilderijen tot visionaire fotografie, Maar ook: een nagebouwde kastenwand als spookachtig poppenhuis. En een piano die volledig is versierd met beschilderde tandenstokers – materiaal dat toevallig voorhanden was in de buurt van een AZC.

Elk werk vertelt een verhaal van contrasten: verdriet en vreugde, verzet en acceptatie, traumaverwerking en toekomstdromen. De kunstenaars zelf gaan in vijf intieme videoportretten dieper in op hun achtergrond, ervaringen en drijfveren.

Wilma Sütö conservator van de Galatea Kunstprijs 2025: “Ik ben enorm onder de indruk van deze kunstenaars, die met al hun kennis van de keiharde realiteit alsnog de wereld beter willen maken. Hun werk zet aan het denken en getuigt van een rijke wisselwerking aan invloeden. Ze verleggen de horizon in de Nederlandse kunst. Bovenal zijn het hele goede kunstenaars, die met krachtige symbolen niet alleen verlies verbeelden, maar ook hoop en herstel.’’

De genomineerden voor de Galatea Kunstprijs 2025 zijn (in alfabetische volgorde):

• Charles Badoue (1987, Ivoorkunst)
• Daria Khozhai (1994, Oekraïne)
• Shamseddin Moradi (1975, Iran)
• Harrison Omoyater (1994, Nigeria)
• Bogdan Seredyak (1988, Oekraïne)

Meer over deze kunstenaars vind je in de bijlage van dit persbericht.

Over de Galatea Kunstprijs

De Galatea Kunstprijs is een initiatief van de Galatea Foundation, die uit persoonlijk idealisme door kunstkenners Jaap Versteegh en Joke van Veen is opgericht om gevluchte kunstenaars in Nederland een platform te bieden. Het is de enige prijs in Nederland die zich richt op kunstenaars met een recente vluchtelingenachtergrond. Elke twee jaar worden via een open call talentvolle kunstenaars geselecteerd voor een groepstentoonstelling in het Dordrechts Museum. Halverwege de expositie kiest een vakjury de winnaar, die de Galatea Penning en een geldbedrag van €2.500 ontvangt. Na het succes van de editie in 2023 keert deze stimuleringsprijs nu terug.

Dit jaar kunnen ook bezoekers hun stem uitbrengen. De winnaar én de publieksfavoriet worden op 5 juli 2025 bekendgemaakt.

Over de kunstenaars

Charles Badoue

Charles Badoue (Ivoorkust 1987) behoort tot de Guere, een gemeenschap die in het westen van Ivoorkust leeft. Op de vlucht voor extreme wreedheden belandt hij uiteindelijk in Groningen. In zijn expressieve schilderijen verwerkt hij zowel erfgoed - zoals lichaamsversieringen, grote ringen, kammen en maskers – als het geweld uit zijn geboorteland. Felle kleuren en donkere thema’s gaan daarbij hand in hand. De gelaagdheid zit niet alleen in zijn onderwerpen, maar ook in zijn materiaalgebruik.

 

Daria Khozhai

Daria Khozhai (Oekraïne, 1994) verbindt kunst en architectuur met de verwerking van persoonlijke trauma’s en psychologische inzichten. Voor de Galatea kunstprijs maakte ze een installatie geïnspireerd op een Sovetskaja Stenka uit haar ouderlijk huis. Deze iconische kastenwand vol porselein, glinsterend kristal en propagandaboeken weerspiegelde de Sovjetideologie van communisme, censuur en volledige staatscontrole. Khozhai ontmantelt dit beeld in een spookachtige variant op alle pracht en praal.

Shamseddin Moradi

Wat als je het recht om vrijuit te spreken wordt afgenomen? Als de regering bepaalt dat woorden als ‘vrijheid’, ‘liefde’, ‘vrouw’ niet meer gebruikt mogen worden? Dan moet je het uitschreeuwen, vindt Shamseddin Moradi (1975), vooral als je kunstenaar bent. Moradi combineert traditionele kalligrafie met hedendaagse schilderkunst en grafisch ontwerp. Hierin vormt de natuur een belangrijke inspiratiebron - vooral de eikenbomen uit zijn geboorteplaats. Subtiel, tussen hun wortels, klinkt het protest tegen de censuur en de onderdrukte positie van vrouwen in Iran.

 

Harrison Omoyater

Harrison Omoyater (Nigeria, 1994) is ‘met de helm op geboren’; met het vruchtvlies nog om zijn hoofd. Een slecht voorteken in Oza, Nigeria. Voor zijn eigen veiligheid stuurde zijn vader hem op zijn negentiende weg. Na harde jaren van vluchten over de continenten brengt kunst maken Omoyater er uiteindelijk bovenop. Tien uur per dag besteedt hij aan zijn werken, vol beschilderde tandenstokers en satéprikkers. Zo verwerkt hij zijn trauma’s en beseft hij: het is mogelijk iets van het leven te maken.

Bogdan Seredyak

Hoe kan Oekraïne zijn identiteit behouden, nu zoveel gebouwen zijn verwoest? Dat houdt Bogdan Seredyak (1988) bezig. Hij was toevallig in Rotterdam toen de oorlog in Oekraïne uitbrak. Ook Rotterdam werd ooit gebombardeerd, maar architectonisch lijkt het een nieuwe stad. Gaat dat ook  in Oekraïne gebeuren? Seredyak verkent met behulp van AI-technologie het idee van herbouwen met behoud van wat er is. Zo creëert hij littekens die herinneren aan het geweld dat ooit plaatsvond.