Wat een donker gepigmenteerde Nederlander nog eens meemaakt

Door Stephano Albert Stoffel

In Nederland wonen er inmiddels veel niet witte mensen. Niet witte mensen die vanuit alle windstreken van dit land hun thuis hebben gemaakt. Sommigen vestigden zich hier omdat hun geboorteland gekoloniseerd was door Nederland, anderen door immigratie en anderen weer omdat ze op de vlucht moesten voor oorlog in hun land van herkomst. In mijn geval is dat vanuit een gekoloniseerde situatie. Nederland is dus mijn thuisland. Maar soms vraag ik mij af als dit werkelijk zo is? Naar aanleiding hiervan wil ik in dit persoonlijk artikel ingaan op wat ik als een donker gepigmenteerde Nederlander wel eens meemaak. 

Zwolle

In de jaren negentig had ik gesolliciteerd naar een baan bij een grote landelijke krant. Na enige tijd werd ik opgeroepen voor een sollicitatiegesprek, waar ik vol goede moed afreisde naar Zwolle, alwaar het gesprek zou plaats vinden. In die tijd had je nog de treintaxi, die ik ook nog nam om zonder oponthoud en op tijd bij het gesprek aanwezig te kunnen zijn. Daar aangekomen werd ik na luttele minuten naar boven geroepen voor het gesprek. Voor zover ik mij kan herinneren, had ik nauwelijks plaats genomen en ik kreeg te horen dat ik niet de geschikte kandidaat bleek te zijn.

Wat mij opviel aan het gesprek, is dat degene die achter het bureau zat geen woord met mij heeft gevoerd, maar wel zijn collega die voor zijn bureau zat. Ik had het gevoel dat er iets niet klopte, maar op dat moment kon ik er geen vat op krijgen. Ik kan mij wel herinneren dat degene die achter het bureau zat mij aankeek alsof ik van Mars kwam. Geen glimlach, geen expressie! 

Ik moet toegeven dat ik niet blij was van deze walgelijke vertoning. Aangezien men mij helemaal liet afreizen naar Zwolle voor een wanvertoning. Achteraf gezien besefte ik later pas, dat dit riekte naar racisme, discriminatie. Ik heb het vermoeden dat zij door mijn Nederlandse naam, niet verwacht hadden dat  een donker gepigmenteerde persoon voor ze zou verschijnen. Maar helaas kan ik daar niets aandoen, aangezien mijn naam een overblijfsel is van de slavernij. 

Naarden

Op een mooie vroege ochtend in het voorjaar van 2015 stap ik de trein uit bij station Naarden om wat vrijwilligerswerk te gaan doen. Ik loop zoals elk mens betaamt ontspannen het station uit naar de uitgang van het station. Daar aangekomen, stap ik het station uit en zie vanuit mijn brede menselijke gezichtveld een witte mevrouw haar tas stevig vastgrijpen op het moment dat zij mij het stationsgebouw ziet uitlopen. Op dat moment heb ik die mevrouw geen moment aangekeken en ben rustig door gelopen. Maar ik moet wel toegeven dat deze bevooroordeelde actie van die witte mevrouw, mij wel van mijn stokje bracht. Als donker gepigmenteerde individu vraag je je dan af, vanwaar het vooroordeel vandaan komt. Inmiddels weet ik het antwoord zelf wel. 

En dit probleem heb ik vaker meegemaakt, vooral in Amsterdam. Toeristen en overige witte mensen die hun tas steviger vastklampen als zij mij zien aankomen. 

Amsterdam

In juli 2014 loop ik naar de Albert Heijn in de Amsterdamse Poort om wat boodschappen te halen, voordat ik naar het Kwakufestival zou gaan. Na de boodschappen te hebben gehaald, loop ik naar de uitgang waar ik word aangesproken door een winkelbeveiliger, die er voor zorgt dat ik door de politie wordt opgehaald en weggevoerd naar het cellencomplex aan de Flierbosdreef. Ondanks mijn protest dat ik niets gestolen heb en dat ik niet degene ben die ze zoeken, werd ik toch meegenomen en in een cel gegooid.

Ik moet eerlijk vermelden dat het verhaal veel langer is, dan wat ik hier weergeef, maar dit is in het kort wat er zich heeft afgespeeld. 

Na luttele uren werd ik voorgeleid naar een officier of hoe die ook moge heten, waarna die inzag dat ik niet de dader ben van de diefstallen die in de AH zijn gepleegd. Ik mocht toen huiswaarts keren, vernederd en al!

Ik ben iemand die nooit iemand kwaad heeft gedaan en nooit een cel van binnen had gezien. En opdat moment werd ik gedwongen door 'racial profiling', gewoon een cel ingedouwd.  

Bewust of onbewuste vooroordelen, discriminatie en/of racisme

Ik weet niet wat in ieder mens dagelijks omgaat. Of hoe zij zijn opgevoed. Of wat voor inhoudelijk onderwijs zij hebben genoten. Maar een ding weet ik zeker, dat donker gepigmenteerde mensen zoals ik altijd alert moeten zijn voor discriminatie, racisme of vooroordelen. Vooral in een witte maatschappij!

Er zijn overigens meer zaken of dingen die ik meemaak, maar sommigen moet ik liever classificeren als dommigheid of vooroordeel, dan racisme of discriminatie. 

Het gekke van deze persoonlijke ervaringen is, dat de niet witte mensen dit grotendeels direct zullen herkennen en erkennen. Ik hoop dat anderen hieruit lering zullen trekken. 

Stephano Albert Stoffel is Consultant bij MotivSupport Consultancy voor sociaal-maatschappelijke vraagstukken.